Geenstijl

De kaart hierboven laat zien hoe groot de Russische invloedssfeer was ten tijden van het Warschaupact. De kaart hieronder toont hoe de Navo is opgerukt in de richting van Rusland. Niet alleen voormalige Warschaupactlanden zijn lid geworden, ook voormalige Sowjet Republieken. In 1954 droeg Chroesjtjov de Krim bestuurlijk over aan Oekraïne als vriendschapsgebaar. De Russische zeevloot had en heeft Sebastopol als thuisbasis. Omdat Oekraïne onderdeel was van de USSR maakte het weinig verschil onder wiens bestuur de Krim viel. Na de onafhankelijkheid van Oekraïne echter, laaiden er voortdurend conflicten op tussen Oekraïne en Rusland over de Krim. Bovendien is de overgrote meerderheid van de bevolking Russisch. In Oekraïne, met 44 miljoen inwoners, wonen ook nog eens 15 miljoen Russen. In februari 2014 veroorzaakte Verhofstadt veel onrust met zijn toespraak in Oekraïne, waarin hij verklaarde dat het land veel geld vanuit de EU kon krijgen, en visums voor de inwoners. Daarvoor had voormalig voorzitter van de Europese Commissie Herman van Rompuy in 2008 al gezegd dat de toekomst van Oekraïne binnen Europa lag en dat dit nooit tegengehouden kon worden. Ook Van Rompuy's voorganger Romano Prodi heeft verklaard dat Oekraïne ooit lid zou worden (2003).

Deze uitspraken waren en zijn zeer gevaarlijk en kunnen een enorme crisis veroorzaken: Rusland ziet de NAVO en de EU steeds dichterbij kruipen. Militair en economisch ontstaat een omsingeling die voor een nationalist als Putin onaanvaardbaar is. De EU heeft als doel juist 'oorlog voorkomen', volgens Rob de Wijk, en daarbij verwijst hij steeds naar de drie Frans-Duitse oorlogen sinds 1870. Sinds de EGKS, EEG en EU bestaan, is er sprake van een langdurige vrede en -dus het werkt- zijn stelling. De huidige situatie met betrekking tot Oekraïne en Rusland is echter absoluut niet te vergelijken met de Frans-Duitse oorlogen. Het valt zelfs zeer te betwijfelen of Frankrijk en Duitsland met elkaar na WOII nog met elkaar in oorlog zouden zijn geraakt, zelfs als de EU of diens voorlopers niet zouden hebben bestaan. De risico's die nu worden genomen zijn volstrekt onverantwoord en lijken een provocatie omdat er geen enkele rekening wordt gehouden met de Russische positie: 1. De Russische invloedssfeer in Oost-Europa is enorm afgenomen en verdere afname kan door een grootmacht als Rusland niet meer worden geaccepteerd. 2. Rusland wordt al door een economische boycot vanuit Europa getroffen. 3. Kiev staat reeds vijandig tegenover Rusland en een verdrag met de EU zal die houding versterken ten gevolge van het gevoel 'gesteund te worden' vanuit de EU. Ook de spanningen tussen Rusland en Turkije, een NAVO-lid, ten gevolge van de burgeroorlog in Syrië en het neerhalen van een Russisch vliegtuig, vragen juist om afkoeling in plaats van verdere oververhitting van de situatie en een associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne werkt dan juist averechts. Er wordt weinig overlegd met Rusland, maar Putin laat wel door middel van speldenprikjes zien dat het hem ernst is en dat Rusland Europa ook kan terugpakken: 1. Regelmatig vliegen Russische gevechtsvliegtuigen richting en over Groot-Brittannië, Nederland, Denemarken etc. 2. Rusland stuurt bewust asielzoekers richting Europa om Europa te destabiliseren. 3. In Syrië voert Rusland een eigen koers en steunt het Assad. In het associatieverdrag wordt melding gemaakt van financiële en militaire steun vanuit Europa. Militaire steun kunnen we niet waarmaken en financiële steun al evenmin. Een tweede Griekenland dreigt als miljardensteun wordt toegezegd. Inmiddels heeft Nederland al een miljard Euro aan Oekraïne overgemaakt terwijl het land nauwelijks handel bedrijft met Nederland (± 700 miljoen euro vice versa). Het aandeel in de handel met Oekraïne wordt gemeten in promillages in plaats van in procenten: 0,2% van het Nederlandse totaal. Politieke instabiliteit en rechts-extremisme Op 27 februari 2014 trad de regering Jatsenjoek I aan als resultaat van de golf van protesten die het land vanaf eind 2013 overspoelden. Het was een interim-regering die steunde op de zetelverdeling voortgekomen uit de verkiezingen van 2012. Opmerkelijk is onder meer dat ze geleid werd door een niet-verkozen premier, de bankier Arseni Jatsenjoek, en dat prominente ministerposten bezet werden door neonazi's. Voorstanders van het associatieverdrag met Oekraïne verkondigen dat het verdrag juist zal leiden tot meer stabiliteit en minder rechts-extremisme. Deze beweringen zijn nergens op gestoeld en drukken waarschijnlijk slechts een wens uit. Als voorbeeld noem ik Turkije. Dat land heeft al langer een bevoorrechte positie met betrekking tot de EU en het regime in Ankara valt juist op door toenemend (moslim-) extremisme en het beknotten van democratische vrijheden. Corruptie en beperking van de persvrijheid nemen toe in plaats van af. Welke garanties krijgen we bij een JA tegen Oekraïne, een land in staat van oorlog en door en door corrupt, dat het daar wel goed zal gaan? Conclusies Mensen die een uitbreiding van de EU nastreven doen dat vaak vanuit een ideaal: alles wat min of meer bij Europa hoort, moet verenigd worden. Daarbij wordt vergeten dat sommige landen cultureel, economisch en politiek helemaal niet erbij passen. Griekenland is zo'n voorbeeld en er werd met cijfers gesjoemeld om het land waar de democratie ooit is uitgevonden, ook bij de monetaire unie onder te brengen. Omdat het land absoluut niet voldeed aan de economische normen die lidmaatschap ondersteunen, verviel het in diepe armoede. De honderden miljarden euro's die aan Griekenland werden geleend, om te verhinderen dat het volledig failliet ging, zullen nooit kunnen worden terugbetaald. Oekraïne staat er economisch gezien zeker niet beter voor en de inflatie bedraagt er 44%. Het associatieverdrag met Oekraïne betreft vooral handel wordt er gezegd, maar de handel is zo gering dat de zinloosheid ervan snel duidelijk wordt en ook zonder een dergelijk verdrag kun je handel drijven. De problemen in Oekraïne ontstonden mede omdat de vorige president weigerde een verdrag met de EU te ondertekenen; de handel met Rusland zou daardoor onder grote druk komen te staan. De EU had een te grote broek aangetrokken en vergat daarbij dat een zeer groot gedeelte van Oekraïense bevolking Russisch is. Rusland, dat zoals gezegd, al veel grondgebied en invloed heeft verloren, ziet zich steeds verder geïsoleerd raken. Ook in het Midden-Oosten is dat het geval: daar is Syrië de laatste bondgenoot die daarom niet wordt losgelaten. Ter vergelijking verwijs ik naar de bemoeienissen vanuit Moskou met Afghanistan in de tachtiger jaren. Die kwamen voort uit het feit dat Afghanistan tegen de USSR aanlag en letterlijk de voortuin vormde van de USSR in het Midden-Oosten. In Europa kan Oekraïne als een voortuin van het huidige Rusland worden gezien en ook dat land zal niet zomaar worden losgelaten. Rusland is bereid daarbij ver te gaan. Zo accepteerde het de risico's van een boycot door Europa toen het de Krim overnam. De EU speelt dus letterlijk met vuur door te volharden in verdere verwesterlijking van Oekraïne. Het opschuiven van de NAVO richting Rusland en het lidmaatschap van de Baltische landen die tot voor kort bij de USSR hoorden en grote minderheden aan Russen tellen, hebben veel kwaad bloed gezet in Moskou. Vermoedelijk ligt bij Estland, Letland en Litouwen ook de psychologische grens voor Moskou van wat nog aanvaard kan worden. Een verder opschuiven van de Europese invloeden in Oekraïne overschrijden die grens. We moeten ons afvragen of de Europese droom geen nachtmerrie wordt als we onze zin doorzetten en Rusland verder isoleren en onder druk zetten. Putin geeft niet voor niets aan, bij monde van een minister, dat er oorlog van kan komen, maar de Europese idealisten weigeren te luisteren en een on-Europees, corrupt en door miljoenen Russen bewoond land wordt desondanks op 'democratische' wijze binnen onze invloedssfeer gebracht en min of meer tegen Rusland opgestookt. Daarbij wordt over de inhoud van het verdrag gelogen en het uiteindelijke doel, lidmaatschap van de EU ontkend, ondanks de toespelingen die daarover gedaan zijn in het verleden. Ook de politieke debatten over MH17 worden met mystiek omgeven en het lijkt alsof er veel verborgen informatie bestaat die per se onder de pet wordt gehouden. Al met al is het verstandig als Nederland het verdrag met Oekraïne afwijst. Bovendien is het absurd dat tegen de wil van vele Europeanen in van alles en nog wat door de strot wordt geduwd en daarbij verwijs ik naar het referendum in 2005, waarbij 2 op de 3 Nederlanders NEE zeiden en JA kregen. Voor de Fransen gold overigens hetzelfde. Jaap de Hoop Scheffer vond onlangs dat de Nederlandse regering zich niets moest aantrekken van een eventueel nee tegen Oekraïne. Deze man is NAVO-voorzitter geweest en zijn ondemocratische houding verraadt dat er andere belangen spelen dan alleen handelsbetrekkingen: de NAVO denkt op de achtergrond mee over een associatieverdrag tussen Oekraïne en de EU en dat moet de mensen die gaan stemmen tijdens het referendum toch aanzetten tot denken: hier worden vieze spelletjes gespeeld! Angélica (volledige naam bij redactie bekend)