Naar aanleiding van de berichtgeving over de Nederlands-Marokkaanse ISIS-strijders die in onmin leven met hun Iraakse broodheren zag ik hier en daar reacties voorbijkomen waar enig ontzag uit spreekt. Dat het toch maar typisch Nederlands – Hollands Glorie! - is dat deze jongelui zich keren tegen de Iraakse ISIS-leiders. En dat het eigenlijk ook een beetje zielig is. Zulke reacties geven aan hoe kort de memorie van sommigen is. Vrijdag 13 november brachten dergelijke types namelijk 89 bezoekers om het leven in de Parijse dancing Bataclan. Bij het stadion Stade de France bliezen ze zichzelf die avond op. In de omgeving van menig Parijs’ café en restaurant liep die avond dankzij hén het nutteloos verspilde bloed van onschuldigen door de straten. Met de groetjes van ISIS.

Laat er namelijk geen misverstand over bestaan: stuk voor stuk zijn ISIS-strijders zielloze moordmachines, het zijn geen jongens (en meisjes naar ik begrijp) om mededogen mee te hebben. De gruwelijke daden van ISIS zijn al jaren bekend, de uit Nederland afreizende jongelui die naar het Kalifaat afreisden wisten exact in welke omstandigheden ze terecht zouden komen. Ondertussen is het meer dan wenselijk dat ISIS zichzelf intern decimeert, gelukkig helpen de bommen van de NAVO en het Nederlands luchtwapen daarbij. Bij de overwegend Nederlands-Marokkaanse ouders van de uitreizigers heerst nu bezorgdheid en angst naar aanleiding van de berichten over hun kinderen. Terecht: (bijna) niemand wil zijn nageslacht zien sneuvelen in een zandbak ver weg. Maar het is beter dat zij hun beklag doen bij types als de Rotterdamse PvdA-burgemeester Ahmed Aboutaleb die met hun rot op-retoriek er mede voor hebben gezorgd dat hun zonen en dochters naar het door hen zo geliefde kalifaat zijn getrokken. En wellicht is het een idee dat deze ouders ook de hand in eigen boezem steken: waarom hebben ze het zo ver laten komen? Uitreizigers zijn ongewenst. De gewone man in Raqqa denkt daar ook zo over, iets waar Aboutaleb nooit bij heeft stilgestaan. Toch heeft het kunnen gebeuren dat er inmiddels vanuit Nederland honderden naar het gedroomde kalifaat zijn afgereisd. En bestaat de mogelijkheid dat ze net zoals in Parijs terugkeren. Administratieve detentie kan in beide gevallen veel voorkomen maar daar durft het kabinet niet aan. Laat onverlet dat medelijden hebben met hen die nu zuchten in de catacomben van een gevangenis in Raqqa onvoorstelbaar is. Wie zijn billen brandt zal op de blaren moeten zitten. Het moge namelijk bekend worden verondersteld dat je bij ISIS nu eenmaal je hoofd kan verliezen. ISIS is een keuze. Administratieve detentie ook.