Geenstijl

Een zekere voormalig universitair docent Marxistiese Sosiologie had vrijdag 68 kunnen zijn. Wilhelmus Simon Petrus Fortuyn (Driehuis, 19 februari 1948 – Hillywood, 6 mei 2002) had echter het ongeluk om een aantal linksdraaiende kogels tegen te komen in zijn onstuitbare opmars naar het torentje. De walgelijke man aan het andere eind van de loop stond hoeft overigens vanaf vandaag geen psychologische behandeling meer in te ruimen in zijn vegamacrobiotische dagritmetje. De Nederlandse samenleving is daarentegen verwarder dan ooit, onwillig en incapabel om eens goed met een man in een witte jas te praten over wat Fortuyn zag als grootste kwaal in de samenleving, de islamisering. Weekend rant na de breek.

Net als het baasje van Kenneth en Carla dat zijn rood onder het schijnsel van de Halve Maan zag verbleken vraagt links Nederland zich in toenemende mate af of de solidaire verzorgingsstaat wel samengaat met een nieuwe verzuiling, waar er eigenlijk maar één echte zuil overeind staat. Mensen als Aboutaleb en Lodewijk Asscher (op lucide momenten) erkennen dat het social fabric van Nederland toch minder sierlijk staat als gezichtsbedekkende sluier. Helaas zijn de jobcohenners en de benettonreclameracisten nog onverminderd dominant in de Linkse politiek: de boel moet nog steeds bijmekaar gehouden worden en met veel subsidie moet verschil nog steeds gevierd worden, het liefst in de moskee. Zihni Özdil, Sultan van het Secularisme, richt zijn aanklacht tegen racistisch Nederland niet voor niets grotendeels aan de goedbedoelde linkervleugel van de maatschappij, die met het knuffelen en belonen van sectarisme juist de integratie in de weg staat. GroenLinks is, aangezien daar de kennis over de Islam uit de Lonely Planet komt ("Exciting souks and a rich, vibrant cuisine that fuses great spices with tasty roasted meats"), volledig af te schrijven. Alleen de SP - totalitairen herkennen elkaar - weet dat de islam opium voor het volk is, maar staat veel te dicht bij radicaal-linkse groeperingen die onder het mom van "anti-imperialisme" elke idioot met een baard en een AK-47 die de dood aan Amerika verklaart omarmen. Het gebrek aan besef dat juist de Oostelijke imperialistische traditie - men noeme de Ottomanen, Mughals, Saffaviden of het petrodollarnetwerk van fanatieke islamieten uit de Golf - net zo rijk en net zo sterk is als de Westerse komt niet binnen bij de linkse anti-imperialisten, die zich daardoor makkelijk voor het karretje laten spannen van het oosterse imperialisme, vooral als Israël erbij wordt getrokken. Hedendaags links heeft immers een groot probleem met het vrij blijven van antisemitisme, of anti-Zionisme, zoals het tegenwoordig heet. Aan de rechterkant is het ook niet best. De populistische Neofortuynistische partijen, met een leider met teveel haar, of eentje met te weinig, kunnen met enige uitzondering hun partijstoeltjes slechts vullen met alcoholisten, meppers en onhandige provinciale minkukels met heikneuteraccenten en een visie op de maatschappij die niet verder reikt dan "hun kenne geen nedelans prate". De intellectuele diepgang, charme of gevoel voor de aard en de werking van de Nederlandse verzorgingsstaat, zoals de Goddelijke Kale dat wel had, wordt nooit bereikt. De Lijst Pim Fortuyn was al een freak show van rommelige baasjes en Winny de Jong, bij zijn opvolgers is het niet veel beter. De VVD kan het ook niet goed doen: zodra er ook maar één moment wordt afgeweken van het economische verhaal en iemand het waagt om het over waarden te hebben, dan is het land te klein. Mark Rutte, in een vorig leven personeelschef van de zeepfabriek, heeft het moreel gezag van een verkoper van tweedehands Saabs. Wetende dat dat zo is speelt hij het dus juist op het vermijden van diepgaande discussies over ideologische en morele keuzes: hij verwijst naar Frau Merkel of gooit Samsom onder de bus, die als een ex-GreenPeace jongen natuurlijk altijd hapt als er ergens een deugpuntje te scoren valt. Wijkt er iemand van deze lijn af, dan is de jacht geopend: Halbe Zijlstra is meteen de nieuwe Hitler als hij het culturele punt aankaart, zoals wel blijkt uit de reacties op zijn niet heel vreemde constatering dat de Nederlandse manier van leven in gevaar komt door de massa-immigratie. Er is eenvoudigweg geen ruimte meer voor een gematigd rechts geluid, zeker nu het CDA in de oppositie en zonder gestrenge zedenmeesters als Donner en Hirsch Ballin op de voorgrond vrijwel onzichtbaar is. D66 is misschien nog wel het ergst van allemaal: evenals bij GroenLinks overheerst hier de bakfietsromantiek van een soort oriëntalistische bewondering voor de nobele wilden. "Marokko is echt een prachtig land en de mensen zijn er zo vriendelijk, wij zijn met Sterre en Beer vorige zomer nog langs de zeven koningssteden gereisd. Ja, met de trein ja". Daarbij vormt de partij zijn campagnestrategie volledig op het counteren van het populisme: al had Pim nog zo'n gelijk, was het nog zo'n fijne LGBTQIIA-woelmuis en waren zijn opvattingen nagenoeg gelijk aan de koers van D66 nu op het gebied van werk en sociale zekerheid, gelijk zal hij niet krijgen van de consultantskliek rond Pechtold. D66 is namelijk de lifestylepartij voor mensen die kakken op het volk dat zich laat leiden door populisten en Pim staat te boek als aartspopulist. Populisten zijn tegen islam, dus D66, ooit de ontzuilingspartij, is ineens voor. De volstrekte waardeloosheid van de rechtsliberale politiek, gecombineerd met een cynisch vertrouwen op pollsters, spindoctors en andere communicatiesujetten met moeilijke brillen is voor de oude garde, zoals voormalig minister van epische kinderboeken, Jan Terlouw, om vanachter de geraniums machteloos toe te zien hoe het redelijke alternatief steeds meer ontbreekt. Het is dus treurig gesteld met de erfenis van het Fortuynisme. En de islamisering? Die dendert door, met duizenden Nieuwe Nederlanders per maand. Gelukkig is Pim waarlijk opgestaan, althans volgens de Amerikaanse commentatoren van Politico. Zijn nieuwe aardse gestalte? Donald Trump.