Geenstijl

Tapeje over de webcam. Saoedische pinpas in een mapje van alufolie. Drie keer van taxi wisselen op weg naar de haathut. Goed flossen tegen radiokies. Valse haatbaard. Gemeenteraadslid van de Ummah Arnoud van Doorn heeft alles geprobeerd, maar de angst regeert nog steeds in huize Al-Doorn, want de STASI zit hem achter de vodden. Middels het uiterst geheime alsook hyperondergrondse twitter, zegmaar een beetje de drukpers op zolder van deze tijd, stuurt hij zijn broeders de waarschuwing dat bloedjes van islamitische kinderen geronseld worden door de haatstaat aan het Binnenhof. Het is natuurlijk een vreselijke politiestaat daar in de Schilderswijk, zo met een eigen Sja'riapolitie. Ohnee, wacht, die is dan weer van Van Doorn zelf. Snapt u nog wie er de sterke arm van de wet is daar? Fatwa na de break. WAARSCHUWING VOOR OUDERS Enige tijd geleden hebben wij gewaarschuwd voor praktijken waarbij (minderjarige) jongeren worden geronseld als informant voor de politie en andere overheidsdiensten. Naar aanleiding van de ophef daarover is er toegezegd dat deze praktijken zouden stoppen. Helaas hebben we opnieuw meerdere jongeren gesproken die zijn benaderd voor “samenwerking” (informant dus).

Laten we voorop stellen dat het terecht is dat men alert is op terrorisme (...) en wil voorkomen dat mensen uitreizen naar oorlogsgebieden. Maar dan wel op een wijze die wettelijk geoorloofd is, en moreel en ethisch is te verantwoorden. Minderjarigen inzetten als informant is een verwerpelijke werkwijze waarbij kwetsbare jongeren voor hun leven kunnen worden getekend. Hoe gaat dit in zijn werk? Het is natuurlijk niet zo dat een jongere wordt benaderd door een agent in uniform of een ambtenaar met een zonnebril die zich legitimeert als iemand van de CID of AIVD/MIVD. Het gaat veel “slimmer”. Veelal wordt er gewerkt via een “tussenpersoon”. Dat kan een jongerenwerker zijn, een straatcoach of een vertrouwenspersoon van de school. Soms ook gewoon een trainer van de sportclub of een “bekende” (die al informant is). Let wel, gelukkig laat niet iedereen in deze functie zich daarvoor lenen, maar het gebeurt helaas wel. Deze spreken de jongere op een “relaxte en informele” wijze aan, meestal terloops of “toevallig” op straat. Dit gaat meestal gepaard met complimenten en interesse (“Jij bent goed bezig op school of in de wijk, jij bent echt een voorbeeld voor andere jongeren” enz.). Het doel is om een vertrouwensband te creëren om zodoende de jongere het gevoel te geven dat deze persoon “oké” is. In eerste instantie is er weinig aan de hand. De ronselaar zal misschien zelfs wel helpen met kleine dingetjes zoals bemiddelen bij problemen op school of thuis, het “regelen” van zaken zoals een bijbaantje of een stageplek of het “fixen” van bijvoorbeeld een kleine boete of openstaande taakstraf. Langzaam aan zal er in de “informele” gesprekjes worden gesproken over politiek of religie, en dat het “belangrijk” is om te zorgen dat het rustig blijft in de wijk en dat je “een verantwoordelijkheid” hebt naar je omgeving. Dat is het punt dat er meer specifieke vragen worden gesteld, bijvoorbeeld over een bepaalde persoon in de wijk, bij je op school of op de sportclub. Soms ook over een familielid (In de trant van “we maken ons een beetje zorgen” of “hier kun je ons goed bij helpen”). Veelal staat hier iets tegenover, denk aan VVV bonnen, cadeaubonnen of een dagje met familie en vrienden naar de Efteling of gaan paintballen. In enkele gevallen zelf gewoon contant geld. Maar ook nieuwe sportschoenen of het wegwerken van “problemen” zoals een belastingschuld of een huurachterstand van ouders. Dat is het moment dat je niet meer terug kunt.. Je hebt al informatie gegeven, en stoppen wordt niet geaccepteerd. Opmerkingen als “je wilt toch niet dat je vrienden of familie weten dat je met ons samenwerkt” of erger: “Je oom is hier illegaal, we knijpen een oogje dicht maar dan blijf je wel voor ons werken”. Het mag helder zijn dat deze psychische druk voor kinderen zwaar is. Vaak worden ze depressief, gaan de resultaten op school achteruit en kunnen ze agressief gedrag gaan vertonen of worden ze moeilijk in gedrag thuis en op school. Kortom: een absoluut ongewenste situatie waarbij naïeve kinderen worden belast met zaken die ze voor de rest van hun leven kunnen schaden. Wees hier als ouders en/of oudere broer of zus zeer alert op! Praat met je kinderen als je vermoedens hebt dat dit speelt. En nog belangrijker: maak ze duidelijk dat dit speelt en waarschuw ze voor mensen met mooie beloftes of “cadeautjes”. Niks is voor niks… De verleidingen zijn groot, maar kinderen kunnen absoluut niet zien wat voor schadelijke effecten dit kan hebben op de lange duur. Leer ze een “gezond wantrouwen” aan en hamer erop dat ze altijd waakzaam zijn. Binnen de politiek zullen wij ervoor blijven vechten dat deze praktijken stoppen. “Terrorisme” en criminaliteit aanpakken is goed, maar niet over de ruggen van onschuldige kinderen.