Geenstijl

De uit Irak gevluchte Pekar (26), kok van beroep, serveert al jaren uitsmijters in het Nijmeegse, maar wordt nu zelf door de IND eruitgesmeten, omdat hij voor een kleine afwijking van het rechte pad in zijn puberjaren een strafblad heeft. Hij moet terug naar Koerdistan, een land dat niet eens bestond toen hij naar Nederland kwam en waar hij een stuk slechter de weg kent dan in Gelderstan. De Nijmegenaren snappen het logischerwijs even niet meer: korannieke homomeppers krijgen een luxekamp om hun status af te wachten, maar een perfect geïntegreerde kok alsook pillar of the community wordt uitgezet. Dat er vervolgens ook nog eens de Ien Dales Prijs (deugfossiel uit de jaren '70) wordt uitgereikt aan "Refugees Welcome" door het gemeentebestuur terwijl het Pekar dus wel uitzet, schiet helemaal in het verkeerde keelgat. Emotioneel, maar uit het hart geschreven en pijnlijke raak pleidooi voor een beter asielbeleid van vaste gast Bart Kouwenberg in de leesverder.

Credible is in de rouw. Ik ook. Finaal over de zeik. Mocht je een keer in Credible geweest zijn dan is de kans groot dat je tosti, uitsmijter of stamppot gemaakt is door Pekar, de 26-jaar oude kok. Regelmatig zag ik hem met een grote smile en twinkeling in de ogen door Credible heenlopen. Hij praat netter Nederlands dan ik, gebruikt woorden die op de universiteit niet zouden misstaan en de dames van de bediening zijn gek op hem. Tot een dag of tien geleden was hij daar. Wat niemand voor mogelijk houdt, gebeurt. Pekar moet Nederland uit. Hij wordt weggestuurd. Niet teruggestuurd maar weggestuurd. Want ons kokkie woont, na als 9-jarig jochie met zijn ouders gevlucht te zijn uit Irak, inmiddels 16 jaar in Nederland. Zestien jaar hè… Toen Pekar hier als jochie kwam wonen, hadden we nog de gulden. En nu wordt hij morgen op het vliegtuig gezet naar een gebied waar hij niet gewenst is, niemand kent, naar een land wat in oorlog is en waar onze F16’s bommen op gooien. Als jochie van Koerdische afkomst zonder juiste geboortepapieren en die al 16 jaar weg is, erkent Irak hem niet eens als landgenoot. Zijn vader, moeder en zus wonen al jaren in Utrecht als fysiotherapeut en ict'er en ingeburgerde Nederlanders met idem paspoort. Dus wat is terugsturen in dit verhaal? Niets, nada noppes. Er bestaat in dit verhaal geen terug. What the fuck gebeurt hier? Zijn vader, moeder en zus hebben al jaren een Nederlands paspoort. Bij Pekar is de procedure door een tweetal delicten in zijn tienertijd en als gevolg hiervan in aanraking met justitie, anders gelopen en tot stilstand gekomen. En is er na een jarenlang bureaucratische besluiteloosheid, in het geval van Pekar van ziin achttiende tot zijn vijfentwintigste, alsnog de stekker eruit getrokken. Maar Pekar heeft zich in deze tijd bewezen. Jarenlang. Een afgeronde opleiding, verhuizing naar Nijmegen en begeleiding hebben hem gemaakt tot wat hij nu is. Als de kok van Credible en een mooi sociaal leven. Zijn onschuld dat hij dacht zich na bijna twee decennia als inwoner van Nederland, 100% Nederlands te mogen voelen heeft hem de kop gekost. “Dat paspoort? Dat komt wel een keer. Anders begeleiden ze mij toch niet en laten ze mij toch geen opleiding doen? En ik werk als kok bij een restaurant, heb een echt woonadres en betaal belasting dus de permanente status komt ook wel goed.” Logisch toch? Niet dus. Daar waar er op dit duizenden mensen nieuw binnenkomen, mag Pekar opzouten. De IND stuurt hem naar een niet erkend zichzelf uitgesproken onafhankelijk nietszeggend Koerdisch gebiedje in Irak en doet daar zaken mee als zijnde de manier om “legaal” mensen terug te sturen. Niemandsland is het. Geen erkend land maar een paar bergen waar milities de scepter zwaaien. In de brandhaard van de wereld. Niks meer en niks minder. En Pekar? Die kent het daar niet. Heeft daar nooit gewoond, geen familie en is na 16 jaar Nederland volledig verhollandst. Ik was gisteren aanwezig in Den Haag bij de hoorzitting. Samen met tientallen personeelsleden en vrienden van Credible. Verbaasd was ik over ons rechtsyteem. Pekar wordt dus niet erkend in Irak. Maar nu blijkt dat ene meneer Hasan wél welkom is. En geloof het of niet maar na bijna twintig jaar en op het moment supreme heeft de overheid ( IND) documenten gevonden waaruit blijkt dat Pekar eigenlijk Hasan is. Veelvuldig verzoek van de advocaat van Pekar om bewijs over te dragen en in te zien , wordt genegeerd. Een Nijmegenaar krijgt dus een andere naam op gespeld om op deze manier alsnog weggestuurd te worden en de verdediging krijgt de bewijsstukken hieromtrent niet te zien??? Beste burgemeester Bruls, beste gemeenteraad, wat gebeurt hier? Vorige maand werd iemand tot Nijmegenaar van het jaar gekozen omdat deze persoon een facebookpagina startte met “ Refugees Welcome in Nijmegen”. Deze week ontvingen de vrijwilligers van Heumensoord de Ien Dales Prijs voor hun werk. Hoe verkoop je dit dan? Prijzen uitdelen voor het helpen van vluchtelingen uit Irak en Syrie maar ondertussen een volledig ingeburgerde zichzelf weer op de rit hebbende jongen onder onjuiste naam wegsturen naar deze regio waar hij he-le-maal niets te zoeken heeft en niet vandaan komt? In Heumensoord vangen we dus duizenden mensen uit Irak en Syrie die uit dat oorlogsgebied komen op en zijn we bezig verblijfstatussen te regelen en je stuurt een Nijmegenaar die al 16 jaar wacht op zijn papiertje hiernaartoe? Beste burgemeester Bruls, beste gemeenteraad, Laat zien dat jullie niet alleen duizenden mensen willen opvangen. Laat zien dat jullie ook één mensenleven willen redden. Van een Nijmegenaar. Van Pekar. Die mijn tosti’s maakt. En twee jaar geleden in een Holland-shirtje samen met zijn collega’s van Credible het WK-voetbal aan het kijken was. Nijmegenaar. En personeelslid van Credible die zijn leven hier heeft opgebouwd en intens gelukkig was. Morgen vertrekt het vliegtuig. Nijmegen, doe je ding. Tik tak tik tak.