Screw you guys, I'm going home: de Oekraïense minister Aivaras Abromavicius is
opgebokt. Die naam mag u weer vergeten, want Oekraïne wisselt sneller van ministers dan Taylor Swift van jongensvriend. De reden, net als zijn voorgangers: binnen de regering in het algemeen en het ministerie van economische zaken in het bijzonder tieren corruptie en vriendjespolitiek zo welig, dat enige vernieuwing onmogelijk is.
"Aivaras Abromavicius, 40, a Lithuanian-born former fund manager, said Wednesday that he wouldnt be a puppet for officials he accuses of blocking overhauls of the ex-Soviet republics economy and institutions. He said politicians, including one from President Petro Poroshenkos party, had pressured him to appoint dubious people at state-controlled companies. Government bonds slumped after his comments." Gaan we even Rob de Wijken/Boekestijnen wat dit betekent voor het verdrag. Het hele doel van het verdrag, of althans, op papier, is om de economische systemen van de EU en Oekraïne beter op elkaar aan te laten sluiten. Daarbij moet er van beide kanten een hoop geharmoniseerd en rechtgetrokken qua wet- en regelgeving. Doen we bijvoorbeeld ook al decennia met België. Prima, scheelt gedoe, is goed voor de export van onze komkommers. Dit veronderstelt wel dat er aan gene zijde van de grens ook wat verandert: mocht dat dus onmogelijk blijken omdat het land daar door de corruptie zo snel hervormt als een vastgeroeste kolchozentractor, dan vallen de positieve economische aspecten van het associatieverdrag in het water van de Zwarte Zee. U mag sowieso wel twijfelen aan de voorgestelde gouden komkommerbergen, maar leest u daar vooral wat
Ewald Engelen zegt over de komkommerhandel en wat
de vader van Solominica de Winter vindt van het VOC-verhaal.
