Het Fyra-debacle is de aller- aller- allertraagste treinramp in de geschiedenis van de mensheid. Decennialang is er gesleuteld, overlegd, aanbesteed en gedebatteerd over de hogesnelheidslijn tussen Amsterdam en Antwerpen. De Belgen hadden hun deel van het traject begin van de eeuw al af, maar in Nederland liep alles natuurlijk weer uit omdat het bestuurlijke poldermodel veel te veel ruimte laat voor onbestrafte faalhazerij. En toen dan eindelijk het spoor klaar was, deden de Europese aanbestedingsregels de HSL alsnog de das om. Hoewel Nederland bij degelijke Duitse bedrijven diverse treinmodellen zo uit het rek had kunnen trekken, moest er toch een Italiaanse beunhaas gekozen worden - en die leverde troep. De onveilige Fyra, waar de deuren niet van sloten, de onderdelen bij lage snelheid al vanaf vlogen en waarvan het elektrisch systeem brandgevoelig bleek, werd weggerangeerd naar een treinenkerkhof op een viaduct boven de A10, opdat iedereen de Faalfyra in al haar wegroestende glorie kon aanschouwen. Een waar miljardenspektakel! Natuurlijk kwam er, naar goed Nederlands gebruik, een
enquêtecommissie die een
rapport schreef en daarin
concludeerde wat iedereen al wist: Hmm, mja, er was toch wel 25 jaar gefaald door ministers, staatssecretarissen, spoorbobo's en aannemers. Die dankzij datzelfde rapport allemaal een gelijkwaardig deeltje van de schuld op zich geladen kregen - net genoeg om nederig het hoofd te moeten buigen (lees: even stilletjes uit de media te blijven), niet genoeg om politiek aansprakelijk gesteld of juridisch vervolgd te worden. De volledige verantwoordelijkheid voor de ontspoorde faalhazerij en alle verdampte taxpoetmiljarden kwam uiteindelijk neer op 1 staatssecretaresse die toch al op de wip zat en wier naam we nu alweer vergeten zijn. Maar omdat de bestuurlijke baantjesmolens moeten blijven draaien, mogen de leden van de commissie-Fyra vanavond in de plenaire zaal nog even in de spotlights om trots te vertellen hoe hun
aan alle kanten rammelende rapport 'De reiziger in de kou de koe zo glorieus
op het spoor in de kont kijkt, en daar gaan diverse derde klas
backbenchers dan ongepast gedesinteresseerd naar luisteren. Hetgeen voor de kijker thuis weer ontluisterende televisie oplevert met beelden van de onverschillige machteloosheid van 's lands volstrekt uitgerangeerde nepparlement. Want het Fyra-fiasco is meer dan een trage treinramp, het is een handleiding
Wanbestuurlijk Nederland in de 21e Eeuw.
