Geenstijl

De Koerd, gepromoveerd tot bouwopzichter en hoofdaannemer, keek me onthutst aan: "maar dit kán niet!" Een intrigerende opmerking. Hoezo kan dit niet?! “Deze badkamer is veel te klein. Dat hoort niet!”. Turken, maar Koerden ook, hebben een compleet ander referentiekader dan een Nederlander die in Amsterdam woont. Was eerst de wc al te klein bevonden – een balzaal vergeleken bij 90% van de Amsterdamse wc’s – nu was het mikpunt van 'kan niet!' de badkamer. De gastenbadkamer. Een perfecte, wat zal het zijn, 3m2 maximaal met in de doucheruimte een wastafel weggewerkt in een nis. Hoezo kan niet? Volksstammen in Amsterdam zouden willen dat ze zo’n badkamer hadden. Kan prachtig! Er is maar één ding wat Koerden en Turken ook begrijpen: autoriteit. Liefst van een man, maar als er geen man is, dan van de persoon met de cold hard cash. “Er zijn een kwart miljoen hotelkamers in Kusadasi. Als deze badkamer mijn gasten te min is, checken ze maar elders in.” Einde discussie, maar grote ogen over de ongastvrije houding van mevrouw Ebru. Een Nederlander zou zeggen dat je het je gasten ook niet té comfortabel moet maken. Voor je het weet willen ze niet meer weg. Waar Angela Merkel, en met haar andere politici, belast met de stroom van asielzoekers – de grootschalige variant van gasten - menen dat er geen grens is aan onze gastvrijheid, en al helemaal niet als het om het aantal gasten gaat, weet iedereen die wel eens logés over de vloer heeft gehad, dat die grenzen er wel degelijk zijn.

Niet voor niets zegt het spreekwoord dat gasten en vis drie dagen fris blijven. En dat zegt nog niets over het aantal gasten. De vergelijking met gasten en asielzoekers is nog het makkelijkst te maken met iedereen die een huis in den vreemde heeft. Of wel eens te gast is geweest bij iemand in den vreemde. De huizeneigenaar doet er goed aan om een gastenunit te installeren in zijn casa, de zoete inval is groots, zeker als je in een zonnig land woont. Bovendien moet het leuk blijven – voor beide partijen. De gastenunit definieert ook het exacte aantal gasten die welkom geheten kunnen worden: 1 slaapkamer met tweepersoonsbed en 1 – kleine – badkamer betekent dat er precies twee mensen kunnen verblijven. Maar liever eigenlijk maar één. Als dit op huishoudelijk niveau zó simpel is dat zelfs een tokkie het nog begrijpt, hoe kan het dan dat Angela Merkel en co zich niet kunnen uitspreken over aantallen gasten en hun verblijfsduur? Sterker nog, hoe kan het dan dat Klaas Dijkhoff weigert de grenzen te sluiten omdat hij weigert hetzelfde te doen als islamitische golfstaten. Want gênant? Tja. Terwijl toch datgene wat pas écht gênant is, denken dat opvang in de regio – lees Turkije – dé oplossing is voor het vluchtelingenprobleem. Drie miljard over de schutting gooien zal er niet toe leiden dat de Turken et al. die bootjes met een lading twv 40.000 euro aan smokkelgeld niet meer wegduwen richting Kost. Wat echt gênant is, is denken dat Turken anders dan Nederlanders wél zitten te wachten op al die kaakchirurgen, ingenieurs, advocaten en universitair docenten. De enige buitenlanders waar die Turken op zitten te wachten, zijn (varianten op) mijn gasten. En vooral hun euro’s. Maar als gastvrouw heb ik mijn grenzen: één tegelijkertijd.