Geenstijl

Vandaag staat in NRC Verhevenenblad een interview met een Syrisch gezin met twee autistische kinderen, dat graag per mensensmokkelboot vanuit het veilige maar onvriendelijke Turkije naar het Europa van overdaad & open armen wil reizen. De Syriërs houden er een vreemd wereldbeeld vol valse claims en aannames op na. Zo noemen ze het Turkse gezondheidssysteem "niet menselijk" omdat je geregistreerd moet zijn. Dus willen ze naar Europa om te gaan wonen in "een land of de stad waar de behandeling tegen autisme het beste is.” Vader snapt niet waarom Nederland hen zou kunnen weigeren. En als slotzin van het interview staat uit de mond van moeder te lezen: "Ik hoop dat mijn jongens in Europa zullen genezen. Hopelijk worden ze daar normaal.” De NRC-journo van dienst schrijft het allemaal empathisch en invoelend op, omdat ook zij lijkt te denken: 'Deze mensen kun je toch niet weigeren?' Kritische vragen aan het echtpaar ontbreken daarom volledig. Er blijft daarom heel veel onbeantwoord. Zoals: Denkt u dat de Europese gezondheidsmachine niet volgens een 'systeem' met 'registratie' werkt? Denk u dat u daarin wel als een verhevene wordt behandeld? Denkt u echt dat de EU een wondergeneesmiddel tegen autisme is, of heeft? Weet u dat autisme per definitie ongeneselijk is? Weet u dat het Verdrag van Dublin bepaalt dat u helemaal niet zelf mag kiezen in welk land u opgevangen wil worden? Wat gaat u doen in Europa? Denkt u dat er werk voor u is? U wilt een koran meenemen, maar weet u dat uw geloofsovertuigingen en culturele tradities enorm kunnen worden uitgedaagd in het vrije, open Europa waar religie al lang niet meer het belangrijkste Leitmotif van de samenleving is? Waarom riskeert u het leven van uw vrouw en jonge kinderen door in het herfstige najaar in een kleine boot een gevaarlijke oversteek over ruwe wateren te maken? Niets van dit. Het NRC-meisje gooit alles op de empathie. Alle onzin van de simpele Syriërs blijft onweersproken. Behoedzaam is het verhaal opgetekend en met een zachte zucht van Goede Bedoelingen is de morele aflaat van de auteur vervolgens in het printbakje van de NRC-redactie gegleden. De lezer wordt niets wijzer en krijgt slechts een bevestiging van het stereotype beeld van geluk zoekende Middenoostiërs die op beloftes en aannames afreizen naar Europa, opgediend op de bekende toon die begrip en betrokkenheid moet afdwingen: 'Dit zijn ook mensen hoor'. Daarmee wordt een ingewikkelde migratiecrisis door NRC teruggebracht tot trivialiteiten. Het interview ademt exact dezelfde morele autoriteit waarmee Ruben Nicolai bij Pauw "zijn" Syrische vluchtgezin zat aan te prijzen: Ontmoet een vluchteling, drink een kop thee en alle problemen verdampen in het warme bad van de empathie. Waarom zo klakkeloos? Was ze bang om te kwetsen? Bang om het gebrekkige intellect, de karige algemene ontwikkeling en het onrealistische wereldbeeld van de Syriërs te benoemen? Zou ze het onmenselijk vinden om de utopische droom van het gezin ruw te verstoren met rationele tegenwerpingen op hun wanhopige migratieplan? Is ze bang dat ze dan misschien wel racistisch gevonden wordt? Vreest de krant dat ze Wilders in de kaart spelen als ze de opzichtige onzin van de Syriërs doorprikken? Of is het een marketingtruukje van NRC, de slijpsteen van het schuldgevoel, om hun lezer het licht schurende gevoel van machteloze empathie te geven waaraan ze hun courant zo goed herkennen? En is de krant echt bereid om voor deze moraalmarketing een weerloos en onwetend gezin de woelige baren van de Middellandse Zee op te sturen? Zou kunnen, de voorheen Nederlandse krant die tegelijkertijd zowel door een Belgische hoofdredacteur wordt gesloopt als door Belgische belastingbetalers overeind gehouden wordt, schuwt het andersom namelijk ook niet om met een hysterische voorpagina + tweet Heel Holland als Hitler neer te zetten, op basis van 1 suggestieve foto van 1 agressieve asielhooligan, en daarbij het beeld te versterken dat de krant aan De Goede Kant staat. Zíj wel - en hun lezers dus ook. Marketing. Maar ondertussen mogen twee Syrische ouders het leven van hun jonge kinderen riskeren door hun lot in de handen van mensensmokkelaars en de grillen van de zee te leggen, omdat NRC hen niet vertelt dat ze ijlend een koortsdroom najagen. Het beeld van de dolende vluchteling die met open armen verwelkomd wordt in het veilige Europa van Vandermeersch moet wel overeind blijven natuurlijk. De werkelijkheid van de moeizame integratie van incompatibele culturen in een gespannen en ontevreden Europa met krappe arbeidsmarkten en potverteerde verzorgingsstaten is van ondergeschikt belang aan de quick fix van een shotje zelfgenoegzame empathie.

Het gezicht van Nederland.... pic.twitter.com/Jma8394ojn

— peter vandermeersch (@pvdmeersch) October 22, 2015