Aandoenlijk stukje in The Guardian, van een Londense stedenbouwkundige. In het computerspelletje
Cities: Skylines - een soort SimCity, maar dan goed (dixit Joris) -
probeerde de 'urban planner' een heuse anti-ka-pi-ta-listiese stad te ontwerpen. Want, altijd maar die economische groei, waar is dat nou helemaal voor nodig? Nee, de economie van deze stad zou niet langer gebaseerd zijn op consumptie, maar op 'social exchange.' Lol, prima plan. Geen betere plek om je socialistische idealen tot leven te wekken dan in een virtuele computerwereld. Daar kunnen ze tenminste geen kwaad. Dus, hoe denkt u dat dit nog-nooit-eerder-geprobeerde experiment uitgepakt heeft? Werd vast een heerlijk zonnige stad, met overal bloemetjes en bijtjes, waar de inwoners de hele dag hand in hand met eenhoorns onder de regenboog dansen? Dat is immers het onvermijdelijke eindpunt van de geschiedenis, als de (al dan niet virtuele) mensen maar de gelegenheid zouden krijgen om dat kapitalistische juk eindelijk eens een keertje af te werpen. Mwahaha, FOUT. Voor ogen van de goed bedoelende planoloog voltrok zich op zijn computerscherm een soort postnucleair winterscenario. Zijn beschrijving van de virtuele stad waar hij mee eindigde, doet nog het meest denken aan hoe Pyongyang eruit zou zien als de inwoners daar niet door hun dictator gevangen werden gehouden: verlaten en failliet. Maar! Hij had een excuus paraat: de planoloog wijt dit falen niet aan zijn eigen antikapitalistische insteek, maar aan de opzet van het spelletje. Want dat we nu eenmaal leven in een realiteit waarin wij mensen gewoonweg genieten van dingen kopen en consumeren om ons leven prettiger te maken en onszelf te amuseren, dat kan natuurlijk niet waar zijn. De wijze les die we hieruit kunnen trekken: het solidaire Luilekkerland waar de basisinkomens aan de bomen groeien en de economie draait op sociale ruilprincipes, krijg je zelfs in de virtuele wereld van een computerspelletje niet van de grond. En sommige mensen zien de realiteit zelfs niet onder ogen als ze zichzelf er keihard mee in het gezicht slappen. Lol.
