Het gaat niet lekker met het ministerschap van Bert Koenders. De enige man die ijdel genoeg was om in de voetsporen van Timmerfrans te kunnen treden, spaart momenteel bakken met BuZa-blunders. Stapte hij vorige week nog met opgeheven hoofd en voor het oog van de snorrende Staatsomroepcamera's de Gazaanse grens over om
vrede te stichten tussen Israël en de Palestijnen, achter de schermen staat zijn bewind danig op de tocht. Aangezien hullie op het MinBuZa toch al een hekel aan het roze weblog hebben (bron: een
inside man (m/v) op het ministerie), maken we maar gewoon even een lijstje.
Bert Koenders en de Onschuldig Opgesloten Landgenoot
Ten eerste zit Romano van der Dussen nog altijd onschuldig in een Spaanse cel en moest GeenStijl er
aan te pas komen om achter Koenders' luie reedt aan te zitten. Geen grap,
zo ging het echt. En dankzij CDA-drammer Omtzigt dreigt het nog pijnlijker te worden: Als Koendersbert niet snel handelt, moet hij straks voor het oog van 46 internationale collega's in de Raad van Europa tekst en uitleg geven over zijn onwil en/of onmacht om onschuldige landgenoten te hulp te schieten. Dat wordt echt heel gênant voor de ijdele driftkikker.
Bert Koenders en Het Verstofte Strafhof
Nog een interessante casus. Liefst zestien MinBuZa's schreven vorige week in een brandbrief dat het Internationaal Strafhof
staat te verstoffen in Den Haag. Ze noemen het Hof machteloos, selectief en te afwachtend. Maar wat het meeste opvalt aan de brief, is dat de handtekening van Bert Koenders ontbreekt. Kamerlid Sjoerdsma (D66) noemt dat 'een afgang' en vraagt zich hardop af wat er aan de hand is: "Als hij heeft geweigerd de brief te ondertekenen, is het helemaal bespottelijk. Hoe dan ook had Nederland als gastland van het Strafhof gewoon onder die oproep moeten staan. Dit is een tik op de vingers van Koenders", lezen we in
de Telegraaf. Sjoerdsma heeft
Kamervragen ingediend.
Bert Koenders en de Slavenhoudende Saudi's
En er is nóg meer aan de hand, en ditmaal is het ook nog eens met het favoriete land van de voorganger van Koendersbert: Saudie-Arabië. Het gaat om een diplomatieke kwestie die al sleept sinds 2013. Nederland probeerde de onschendbaarheid van de vorige Saudische ambassadeur op te heffen. Dit omdat deze Walid al-Kharejii zijn werksters het land in had gesmokkeld. Een van hen had tevens een klacht ingediend om ze niet werd betaald en seksueel werd geïntimideerd. Ze was een soort slaaf, zou je dus kunnen zeggen. Maar de Saudi's werkten niet mee aan het verzoek van Nederland, zo bleek in juni uit
nieuwe Wikileaks. Naar aanleiding van die onthulling stelde - toevallig wederom - D66'er Sjoerd Sjoerdsma op 24 juni
Kamervragen aan Koenders. De beantwoordingstermijn is al verstreken. Bronnen binnen MinBuZa mompelen dat de minister nog geen oplossing heeft voor de kwestie en de zaak daarom voor zich uit schuift. Dat is pijnlijk, want Timmerfrans kondigde een jaar geleden juist aan
harder op te gaan treden tegen tuigdiplomaten. Die grootse aankondiging kwam naar aanleiding van de vele (parkeer-) boetes die nooit betaald worden door ambassadeurs, en door de Russische diplomaat
Dimitri Borodin die zijn kinderen sloeg terwijl z'n vrouw brokken maakte tijdens het dronken door Den Haag scheuren. Maar nu blijkt dus uit Koenders' zwijgen dat Nederland machteloos toekijkt hoe de Saudi's letterlijk onder de neus van het hierboven genoemde Strafhof hun werkslaven het land in smokkelen. En dat terwijl Stickerfrans een jaar geleden nog op het punt stond om naar Riyad te vliegen om "
sorry voor de PVV" te gaan zeggen. Dat straalt nu enorm slecht af op Koenders, die de kwestie kennelijk ook niet onder controle krijgt.
Koenclusie
Als we deze drie zware zaken zo eens op een rijtje zetten, kunnen we eigenlijk maar 1 ding concluderen: net als zijn illustere voorganger wordt ook Bert Koenders iets te veel gedreven door ego en ijdelheid. Negertjes redden in Mali, vrede stichten in het Midden-Oosten of anti-Russische staatsomroepen
opzetten: PR-gevoelig idealisme krijgt volop voorrang bij Koendersbert. Maar zijn dagelijkse kerntaak verliest hij daarbij uit het oog: Nederland op een representatieve en rechtvaardige manier vertegenwoordigen in het buitenland. We kunnen vanaf hier Romano van der Dussen, de zestien schrijvers van de Strafhof-brandbrief en alle werksterslaven van de Saudische ambassadeur meewarig het hoofd zien schudden. Slechte beurt, Bertje (X3).
