Geenstijl

Er is een Nederlands woord wat je niet mag gebruiken. Een woord waarmee je je ‘buiten de discussie’ plaats. Een emotie waardoor je gesprekspartner af bent. In Nederland zijn we dol op woorden waarmee je ‘af’ bent. Want woorden, mensen, woorden zijn het helemaal. Als ik dat woord zou mogen gebruiken zou ik gewoon opschrijven dat ik de PvdA en haar onwaarschijnlijke talent om talentloze allochtonen te rekruteren háát. Herstel: ik zou opschrijven dat ik de PvdA en haar onwaarschijnlijke talent om talentloze allochtonen te rekruteren, vanuit mijn tenen met alles wat ik in me heb, háát. En de ideologie van waaruit een medium als de Volkskrant dit soort mensen dan ook nog eens een zieligheidspodium geeft, íntens haat. Maar niets van dat alles. Integendeel. Als de Volkskrant voor de tweede keer in amper een week tijd in een column van PvdA–meisje Münire Manisa een ‘gefingeerde’ Jasmine opvoert, kan ik niet anders dan me afvragen of het nooit ophoudt. En waar ze die jankturkjes, jankmarokjes, jankallesjes toch vandaan halen die continue ‘gefingeerd’ janken over discriminatie. Terwijl juist als het om discriminatie gaat, échte discriminatie, je zou zeggen dat je met naam, toenaam, initialen, geboortedatum en de hele rimram in de krant wilt. Discriminatie is erg; het is zelfs verboden. Als het je overkomt, waarom zou je je dan verschuilen achter een ‘gefingeerde’ naam?

In het verhaal van PvdA meisje Münire gaat het over Jasmine die geweigerd wordt voor een opleiding vanwege haar ‘aanleg en ambities’. Oh, en die andere zin: "Ze past niet binnen de cultuur van het college." We hebben het over het NOVA Collega in Haarlem. En hoppa: de discriminatiekaart wordt getrokken. Wake up call, Münire, Jasmine, Fatima, Volkskrant: anders dan dat PvdA-politici denken, heb je geen recht op een opleidingsplek; voor jou tig anderen. Geen recht op werk; voor jou tig anderen. En je hebt al helemaal niet het recht om bij een afwijzing de discriminatiekaart te trekken. Dat is niet alleen armoe maar het is ook vals spelen. Organisatieculturen zijn niet anders dan mannen: de een past wel, de ander niet. Dat kán. Exit. NEXT. Als je iets wilt bereiken, heb je de plicht om er bovenuit te steken, de plicht om door te gaan en de plicht om de kansen die je wél krijgt, te grijpen. Denk je dat Nasrdin Dchar, Ahmet Akkabi, Karsu Dönmez, Ali B, Meral Polat, Marwan Kenzari, Nazmiye Oral, Cahit Olmez, Funda Müjde en vele, vele écht talentvolle anderen bij elke afwijzing die ze kregen discriminatie! riepen en naar de Volkskrant renden, of dat ze een dikke middelvinger opstaken en doorgingen met waar ze in geloofden: zichzelf?