Hup advocatencultuur, hup!
Voetbalhooligans, Tokkies, Limburgers, huisvrouwen: het is allemaal tuig dat zich niet weet te gedragen. Nee, geef ons maar de hoogopgeleide elite, de corpsknaapjes met carrièreperspectief. Advocaten, artsen of accountants van PriceWaterhouseCoopers. Die hebben nog respect voor een sociaal samenzijn. Natuurlijk, die vrijmibeau loopt wel eens uit de hand, en een tapijtje is zo onder gekotst, maar wat kost dat? Een paar honderd euro hooguit. Soit,
over geld lul je niet dat heb je gewoon. En die negroïde barman die werd gediscrimineerd door eerstejaars advocatenvolk is eerlijk waar de enige neger die vernederd is door blanke corpsjongens met een rechtendiploma. Het gebeurt zelden dat aangeschoten pakken en dassen zich verheven voelen boven eenvoudig barvolk. En begrijp goed, onze superieure Nederlandsche elite kan er niks aan doen. Ze weten niet beter, zegt ook de deskundige psycholoog:
Veel van deze mensen zijn lid geweest van studentencorpora waar dit gedrag normaal is. Net als die ordinaire knokpartij tussen advocaatjes van het prestigieuze kantoor Baker & McKenzie en Van Mens & Wisselink. Daar zijn ze gewoon trots op dergelijk gedrag.
De bluf is typerend voor de corporale sfeer die heerst binnen onze kantoren. Heerlijk, die pijlers onder onze maatschappij. In één woord: superieur...