Zoals al aangegeven is Hans Louwhoff de directeur van het IT-bedrijf geworden. Al snel begint hij met het uitschakelen van zijn tegenstanders. Natuurlijk hoort daar ook bij dat hij oude vrienden aan werk helpt en tegelijkertijd mensen aanneemt die graag naar zijn mond praten. U heeft ze al genoemd in het eerdere stuk: Patrick Gerrits en Chiel Kramer, die twee mannen waren de voortrekkers van het zogenaamde OCC. Het Oracle Competence Center. Deze IT-architecten hadden meer kennis van Oracle software dan de huidige personeelsleden en daarom werden zij met voorrang gehoord. Broekies zonder enige kennis van de SVB maar met wel behoorlijk veel talent voor politiek en zichzelf in belangrijke posities te plaatsen. Zij aan zij begonnen ze samen met Hans Louwhoff te bouwen aan hun imperium. Oracle kennis werd vanuit de markt geworven en interne medewerkers moesten vertrekken. Niet alleen omdat je niet wilde veranderen of mee wilde doen, nee ook omdat je een te grote mond had. De simpele vraag 'waarom willen wij Oracle software'? werd altijd zeer kinderachtig beantwoord door de mannen. "Dat hebben wij niet gekozen, dat is het resultaat van de aanbesteding." Complete onzin natuurlijk. Schrikbewind van de Grote Boze Wolff In de zomer van 2013 ging het allemaal mis. Er zou een oplevering komen vanuit Capgemini. Er was maanden gebouwd en ontworpen. De tientallen reviews die wij hebben uitgevoerd waren allemaal gehoord. Natuurlijk blijven er basis zaken onbeantwoord. In mei van 2013 zouden we dan eindelijk het MRS opgeleverd krijgen van Cap. Dat is niet gebeurd. Er was een klein maandje extra nodig. Ondertussen waren Patrick en Chiel al druk bezig met het spinnen en draaien van de redenen waarom het allemaal zo lang duurde. Er werden compleet geregisseerde demo's gegeven waarin vooral geen vragen gesteld mochten worden. Deed iemand dat wel dat krijg je dat vervolgens van je manager te horen (die dat natuurlijk weer onder druk deed vanuit de grote boze wolff). Kritiek moest vooral wegblijven. Toch was er dan opeens een raar moment in de zomer van 2013. Vanuit de adviseurs van Hans Louwhoff kwam er opeens een tegengeluid. Opeens hadden de heren bewijs voor een slecht MRS. Dat moeten wij overigens nog steeds horen als het primaire excuus voor al hun misstappen en excessen. Omdat ze 1x boos hebben gedaan tegen Capgemini. Misschien wederom niet geheel toevallig, maar enkele maanden na die notitie, enkele onderzoeken kwam men tot de conclusie dat Joop Groen en Ron Roozenboom konden vertrekken. En wie namen hun stokje over? Juist: Hans Louwhoff, Chiel Kramer en Patrick Gerrits. Alle kritiek was van tafel, nieuwe teams werden gevormd. Gedurende die tijd zou het beter moeten gaan, maar dat is niet zo. Er wordt een schrikbewind gevoerd. Mensen worden voor lul gezet in meetings zodat ze maar niets meer zeggen. Maar alles in het mom van het beste voor de SVB. Er werden zeer vreemde afspraken gemaakt met Capgemini en Oracle. Opeens bestond het project uit veel dure consultants. Die natuurlijk de mannen weer lekker napraatten. Heerlijk toch? Toch was de situatie niet houdbaar, niks was goed genoeg. De mannen moesten elk stuk zelf herschrijven anders voldeed het niet. Complete waanzin. Op het hoogtepunt bestond het nieuwe project uit meer externen dan internen. Wij mochten 1x per maand in een vochtige kelder even laten horen wat we dachten. Natuurlijk moesten we kritisch zijn aldus het opperhoofd. Maar als we dat vervolgens deden kreeg je de wind van voren en soms ook via een mes in je rug van het trio. Klachten bij het RvB zijn gemaakt, maar werden niet gehoord. Het drietal was heilig. Iemand sprak zich uit en werd gestraft Na de val van het MRS (september 2014, wegens totaalfaal - red.) was iedereen geschokt. Heel veel hardwerkende mensen hadden misschien geen baan meer, vreselijk natuurlijk. Want is iedereen met Oracle-kennis slecht? Nee natuurlijk niet. Is Oracle per definitie slecht? Nee natuurlijk niet. Het gaat om de mensen aan de macht, en de manier waarop keuzes zijn gemaakt. Enkele momenten na de val van het MRS werd al snel duidelijk dat de SVB door moet. Daar hadden de mannen ook geen problemen mee, gezien hun inschrijvingsdatum in het KvK (1 mei 2014 - red.). Sterker nog, die zagen het natuurlijk al lang aankomen en hebben het schip snel verlaten. Hans Louwhoff had snel een nieuw plekje bij de SVB. Namelijk bij onze dochteronderneming die gaat over de PGB. Natuurlijk, je moet mensen die gefaald hebben belonen. Eén SVB'er heeft dat durven zeggen, die persoon is daar heel hard voor gestraft. Wij hebben kinderen en thuissituaties, die dat niet kunnen hebben. Wij hielden dus toch onze mond. Enkele maanden later kan je al gokken wat er gebeurt. De heren architecten krijgen wat leuke klusjes en wij moeten ondertussen de puinhopen opruimen en zorgen dat de SVB kan blijven draaien. Na enkele maanden lijkt het erop dat het trio toch uit elkaar is gevallen. De rust komt terug. Echter dan zie je opeens dat meneer Louwhoff een van zijn trouwe adviseurs toch naar hem toetrekt voor een leuk klusje: die persoon mag lekker alle IT gaan doen voor het SVB Servicecentrum PGB (SSP), want falen had hij wel ervaring mee. Lekker belonen weer voor slechte prestaties in het verleden. Alleen blijft dan Chiel Kramer over. Nog geen leuke klusjes, maar het is natuurlijk wachten op het belletje vanuit de PGB om ook daar orde op zaken te gaan stellen. Is anonimiteit laf? Ja dat is laf, maar we hebben geen keuze. Hopelijk kunt u dat begrijpen. Hoogachtend, SVB Medewerkers van nu en vroeger Naschrift GS: Ach, blaat het niet, dan schaapt het niet. Mailtje!

Pro-actief informeren naar alle Kamerleden toe. Ik doe het. #SVBAlarm pic.twitter.com/NqeDTKPzsq

— Bart Nijman (@BartNijman) June 17, 2015

Lieve Mona! Mona Keijzer (CDA) is de beroerdste niet en mailt gewoon een uitgebreid antwoord terug.