De Nederlandse Moslimmensen worstelen schijnbaar met een tekort aan imams, de bedoeling is dat ze nu geïmporteerd worden uit Turkije en Marokko en afgelopen week bleek dat het kabinet met zoveel woorden bereid is dat te faciliteren. De import van geestelijken is overigens niet nieuw, de Joodse mensen hebben verschillende uit het buitenland afkomstige opperrabbijnen. Daar is weleens gedoe over. Eerder dit jaar stapte de Amerikaanse Aryeh Ralbag op als Amsterdams Opperrabbijn omdat hij betrokken was bij een knokploeg in New Jersey die Joodse mannen dwong te scheiden (Wat onvermijdelijk deed terugdenken aan één van de beste afleveringen van The Sopranos ooit). Bij de Christenmensen is voor zover ik weet geen sprake van import, al moeten we natuurlijk niet vergeten dat de Nederlandse Rooms-Katholieke mensen op hun beurt weer aan de leiband lopen van een homofobe Argentijnse meneer in een witte jurk, woonachtig in een door (misbruik)schandalen verscheurde Italiaanse stadsstaat. Religie is hoe dan ook altijd slecht nieuws, het is te hopen dat de inlichtingendiensten een oogje in het zeil houden qua de gebedshuizen van velerlei kunne. Hell, zelfs die lieve zoete boeddhisten vergrijpen zich in Nederland aan kinderen. PREEK VERDER NA DE BREAK.

De Tweede Kamer debatteerde donderdag met integratieminister Lodewijk Asscher (PvdA) dus over taal- en maatschappelijke eisen voor import-imams. Asscher laat onderzoeken of ze cursussen kunnen volgen. Dat voorstel is vooral interessant qua de Turkse versie: omdat Turkije formeel nog steeds in aanmerking komt voor toetreding tot de Europese Unie, hoeven Turkse-immigranten niet te voldoen aan de inburgeringseisen. Een beetje slimme Turkse import-imam verwijst derhalve naar de uitspraak van de rechter uit 2011 en klaar zijn Ahmet, Burçak en Cengizhan. Het Plan Asscher kan dus gelijk de prullenbak in. Eén van Asscher’s gesprekspartners, zo bleek, is Diyanet, de Turkse overheidsdienst voor godsdienstzaken. De tienduizenden imams die Turkije kent zijn namelijk ambtenaren, in dienst van de overheid. (Kapotbenieuwd hoe dat gaat met CAO-onderhandelingen aldaar, wat schrijft de Koran eigenlijk over de dertiende maand, bijtelling en vakantiedagen?). Het is buitengewoon grappig dat een Nederlandse minister - die naar we mogen aannemen de scheiding van kerk en staat onderschrijft - in gesprek gaat met zo’n religieuze overheidsorganisatie. Of eigenlijk is het triest omdat het helemaal geen religieuze kwestie zou moeten zijn. Iets wat PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch ook niet lijkt te snappen. De sociaal-democraat vindt het voorstel van zijn partijgenoot geweldig en bepleit dat er alles aan moet worden gedaan om ‘wijze’ imams in Nederland te krijgen. Zij kunnen volgens hem islamitische jongeren in Nederland weerbaar maken tegen extremistische stromingen binnen de islam. “Foute ideeën moet je met goede ideeën bestrijden.” Hij gaat daarmee voorbij aan het feit dat die taak al ligt bij politie, Justitie en de inlichtingendiensten. En als die steken laten vallen natuurlijk een niet nader te noemen weblog. Gelukkig hield VVD-Kamerlid Malik Azmani (geboren en getogen Frysk) het hoofd koel en wees hij de minister op de scheiding van kerk en staat en dat Nederlands belastinggeld niet bedoeld is om de buitenlandse clerus in het Nederlands te onderwijzen. CDA en SP wezen daarbij op de negatieve gevolgen van de Turkse overheidsinvloed op Nederlandse Turken door dat eerder genoemde Diyanet. Asscher heeft om tijd te kopen een onderzoek gelast naar de kwestie maar het is hoopgevend dat coalitiepartner VVD gelijk de vinger op de zere plek legt: is de minister knettergek geworden? Grote vraag die boven de politieke markt blijft hangen is natuurlijk waarom het de Nederlandse moslimmensen niet lukt om een vaderlandse imam-opleiding uit de grond te stampen. Want een polderimam met de poten in de Hollandse klei valt vele malen te verkiezen boven één die op de loonlijst staat van de megalomane Turkse president Recep Erdoğan.