Stichting Moslimpleegkind: 'Blanke ouders zijn kut'
Stel dat je niet in staat bent voor je kind te zorgen. Je mept ze bijvoorbeeld alle hoeken van je huis door. Of je verwaarloost ze volkomen. Of er is constant ruzie en spanning in huis. En je kind moet dan bij een pleeggezin geplaatst worden. Wat is de belangrijkste eis waar pleegouders aan moeten voldoen? Liefde, rust en veiligheid bieden. Volgens bovenstaande agitprop van Stichting Moslimpleegkind kunnen blanke ouders dat niet. Die vergeten je tas en dumpen je weer net zo snel bij je kutflat. Omdat ze geen moslim zijn, klaarblijkelijk. Want dat is waarin Stichting Moslimpleegkind zich distantieert van andere stichtingen. Stichting Moslimpleegkind is er om moslimouders die niet in staat zijn liefde, rust en veiligheid te bieden aan hun kind te garanderen dat de culturele en religieuze indoctrinatie van het kind gewaarborgd blijft. Mits voldoende islamitische ouders zich aanmelden als pleeggezin, natuurlijk. Want dat is waar bovenstaand wervingsfilmpje voor bedoeld is (met de hartelijke groetjes van de Turkse overheid). Ons lijkt een warm, veilig gezin een stuk belangrijker dan welk fantasiegodje er wel of niet wordt aanbeden. Wel of niet moslim doet er dan niet toe. Stichting Moslimpleegouders ziet dat blijkbaar anders. Pro-tip: als je religieuze indoctrinatie zo belangrijk vindt, moet je voorkomen dat je kind naar een pleeggezin moet. Buiten dat, Stichting Moslimpleegkind doet een heftig stukje 'reverse racism': als een pleegouderstichting een wervingsfilmpje zou maken met de visuele boodschap "moslimouders vergeten je tas en dumpen je keihard, je moet blanke pleegouders hebben", zou Nederland -terecht- te klein zijn. Of wat als het een homostel was dat het kind oppikte en weer dumpte? #OPHEF en alles. Maar het is een doorsnee blank gezin dus hoppa, vrijblijvend framen en bashen maar. Zonder enige noodzaak: je kunt moslimouders prima afbeelden als liefhebbende pleegouders zonder daar een tegenvoorbeeld van slechte pleegouders tegenover te zetten. Maar goed, een stichting die integratie blijkbaar niet hoog in het vaandel heeft staan en de samenleving graag helpt te segregeren langs culturele en religieuze grenzen, is natuurlijk gebaat bij stigmatiserend wij/zij-denken.