Ja, verbieden is de Satan - behalve als het over vrouwenonderdrukking gaat. En aangezien je mannen die vrouwen mishandelen onverdoofd zou moeten castreren, maar het nagenoeg onmogelijk is om dát wetsvoorstel er doorheen te krijgen bij ons in Den Haag, moet je het anders aanpakken. In andere landen zou dat onverdoofd castreren trouwens appeltje eitje zijn, mits je van de mannen vrouwen maakt en het over genitale verminking ihkv Allah de almachtige hebt. Dan mag alles. In Nederland zijn we inmiddels zo ver dat we praten over het verbieden van de burka. Natuurlijk: er zijn belangrijkere dingen om je druk over te maken. En natuurlijk is verbieden niet liberaal. Nee. Maar intolerante middeleeuwse 'denkers' de ruimte geven om een deel van onze Nederlandse bevolking van jongs af aan te hersenspoelen, mishandelen en onderdrukken dient - al het liberalisme ten spijt - verboden te zijn. Mijn waarde collega Annabel Nanninga betoogt in een column dat het er "maar" een paar honderd zijn. True that. Maar meer dan tien jaar geleden, Theo leefde nog, waren het er nog enkelen. Meer dan tien jaar geleden, werden fotograaf Thomas Schlijper en ik uitgelachen toen we zeiden te gaan burka-spotten. Meer dan tien jaar geleden stonden mensen stil op straat als er burka's voorbijzoefden; mensen keken ze na. Twee dagen waren Thomas en ik bezig om ze te vinden. We spraken ze zelfs aan, Thomas schoot plaatjes. Nu zouden we dat niet meer durven. Amsterdam 2003. Ebru Umar vraagt aan de dames: mevrouw, wat doet u nu? Fotos: © Thomas Schlijper.

Ze aanspreken zouden we niet durven, ze fotograferen al helemaal niet. En nakijken? Dagen zoeken? Nee. Je loopt de Albert Heijn in 020 binnen en je ziet ze boodschappen doen. Zo'n veertig jaar geleden, toen de gastarbeiders kwamen, legden we ze onze normen en waarden uit. Vonden we het normaal dat de mannen in pak naar hun werk gingen en dat de vrouwen met blote armen liepen, was ook geen issue. De enkele hoofddoek accepteerden we: het waren er maar enkele. We vonden het wel exotisch. Gooiden er nog onderwijs in eigen taal en cultuur tegenaan. Openden scholen. Accepteerden moskeeën. En opeens was alles maar normaal. Eisten hoofddoekjes - ipv een enkeling waren het er nu volksstammen - en in hun kielzog de bontkraagjes respect. Vonden we het ihkv "godsdienstvrijheid" eerwraak, vrouwenbesnijdenis en hoofddoekjes bij baby's normaal. Nou ja, tegen de tijd dat we erover durfden praten en actie op ondernemen, was het kind al met het badwater verdronken. Dus nee, verbieden is zelden goed. Maar soms wel. Er is een grens aan lijdzaam toezien hoe Nederland steeds meer de weg kwijtraakt van haar eigen taal, cultuur, normen en waarden. En dan nog is een burkaverbod niets anders dan een laf christelijk compromis. Bij een scheiding van kerk en staat, een échte scheiding van kerk en staat, is een verbod niet eens nodig maar is het duidelijk waar je die burka wel/niet hoort te dragen. Nergens. Maar als het dan toch moet, iig niet in het openbaar.