Een joods vrouwtje van 90 jaar, holocaust-overlevende, besloot haar Nederlandse biezen te pakken omdat ze het toenemende antisemitische klimaat niet meer verdroeg. Nieuwe bestemming: de joodse thuisstaat, waar mensen daadwerkelijk om haar soort geven. Allemaal prima volgens onze overheid natuurlijk, alleen het feit dat zij haar nieuwe onderkomen vond in de betwiste Westelijke Jordaanoever, kostte haar wel even
35% van haar maandelijkse 1100 AOW. En dat deed pijn. "
This hit my mother so badly that she started crying. She hasnt been sleeping since then, she lost her trust. She wants to return abroad.". Beetje wrang natuurlijk, dat EK-kampioen jodenexport '40-45 een hoogbejaarde vluchteling van de nieuwe lichtgetinte jodenhaat zo meent te moeten korten, maar
wet is wet. De Sociale Verzekeringsbank (SVB), die de AOW'tjes uitbetaalt, verwoordt het als volgt: "De SVB gaat ervan uit dat de gebieden die Israël zich na de Juni-Oorlog van 1967 heeft toegeëigend, niet tot het grondgebied van Israël behoren. Deze gebieden vallen derhalve buiten de territoriale werkingssfeer van het Nederlands-Israëlische verdrag inzake sociale zekerheid." In internationale betrekkingen wordt vaak alleen het Israel van achter de "
groene lijn" legitiem geacht, alsof het een bonafide rechtsgeldige landsgrens is. Dat is het niet. De groene lijn is de wapenstilstandslijn van 1949 waar de Arabische vernietigingsoorlog tegen het 1 dag oude Israel een halt toe geroepen werd.
Alhier meer over dossier Westbank. Het SVB benadert de door Marokko bezette Westelijke Sahara op
dezelfde manier. Soit, maar van bijvoorbeeld het door Turkije
bezette noord-Cyprus wordt weer geen melding gemaakt, daar mag gewoon alles (
PDF).
