Geenstijl

Sommige moslimsoldaten in ons leger voelen zich gekwetst omdat sommige mensen hen niet zouden vertrouwen als soldaat onder Nederlandse vlag. Dat is treurig, want eenieder die zich aanmeldt om als militair voor de vrijheid en verdediging van een land te vechten en mogelijk te sterven, verdient maximaal respect voor de bereidheid om dat offer te brengen. Volgens een persbericht van Defensie bracht Middendorp deze week een bezoek aan de Dienst Islamitische Geestelijke Verzorging (1), om deze gevoelens van onbehagen te adresseren. Kwoot Middendorp: "Militairen met een islamitische achtergrond zijn een 'force multiplier'. In sommige gebieden opereren we beter, dankzij de collega's die specifieke religieuze kennis en achtergronden hebben. Die heb ik keihard nodig!" Mooi gezegd en ongetwijfeld zeer waar, gezien het feit dat de Arabisch-islamitische cultuur leidend is in de meeste conflictgebieden waar het Nederlandse leger opereert. Dat gezegd hebbende: het is kwalitatief uitermate teleurstellend dat Commandant der Strijdkrachten Tom Middendorp de mening van deze militairen aangrijpt om kwetsgevoelens een uitzonderingspositie binnen de strijdkrachten te geven.

Het signaal dat Middendorp afgeeft met dit bezoekje en het verzoenende persberichtje, is dat hij moslims anders behandelt omdat zij zich gekwetst voelen. Militairen! Die gekwetst zijn! Alsof ze verdomme de eerste de beste NuKuBu met een Azijbode-abonnement zijn. En daar gaat de CDS dan vervolgens een arm bij om de schouder leggen, waarmee er legitimiteit gegeven wordt aan hun uitzonderingspositie. Hoe kan een moslimmilitair ooit inclusief gemaakt worden als zijn gevoelens van onbehagen dermate zwaar gewogen worden dat er een mediageil offensiefje tegenaan gegooid wordt om te demonstreren dat het Nederlandse militaire leiderschap heel proactief en verwijfd geëmancipeerd omspringt met deze emoties? Hoe betrek je mensen in je strak georganiseerde oorlogsmachine, wanneer je hen expliciet erkent als uitzonderlijke groep binnen je geheel? Vrouwelijke militairen moeten kennelijk allerlei fysieke (seksuele) onveiligheid trotseren als onderdeel van de vaderlandse strijdkrachten, maar moslimsoldaten met kwetsgevoelens worden door de CDS aan de boezem gedrukt als tere groep die extra aandacht behoeft binnen het leger. Een raar signaal voor een organisatie die eenheid & eensgezindheid uit wil en moet stralen en dat doorgaans bereikt door iedere militair aan dezelfde strenge trainings- en gedragseisen te onderwerpen, ingericht volgens een strikt hiërarchische commandoketen die qua sterkte en geloofwaardigheid niet gebaat is bij (de suggestie van) willekeur. De emoties van de gekwetsten in kwestie smaken daarnaast ook nog eens verongelijkt. Kwoot uit het persbericht: "Een andere militair merkte op dat bijna iedereen weet wie Mohamed B. is. Maar haast niemand kent Azdin Chadli, die voor Nederland sneuvelde in Uruzgan." OK, handen in de lucht voor wie uit zijn hoofd nog de namen kent van Cor Strik, Martijn Rosier, Wesley Schol of 1 van de andere Nederlandse slachtoffers van Task Force Uruzgan? Weinig handjes, waarschijnlijk. Maar is er *iemand* die daarom hun ultieme offer voor vrede en veiligheid minder hoog waardeert? Nee toch? Vanuit die logica zou je ook kunnen zeggen: "Iedereen weet wie Volkert van der Graaf is, maar haast niemand kent [naam gesneuvelde soldaat], die voor Nederland sneuvelde in Uruzgan." Het is wrang om de naamsbekendheid van een gesneuvelde militair af te wegen tegen die van een moordenaar wiens daad een grote impact had op de samenleving. Sowieso: militair Azdin Chadli was een radartje in een groter geheel (zoals Strik, Rosier of Schol ook waren), maar als hij in zijn eentje Osama Bin Laden had weten uit te schakelen, had óók heel Nederland zijn naam geweten. Nu wordt hij door een collega-militair in één adem genoemd met een islamitische moordenaar om daarmee kennelijk de suggestie te wekken dat namen van moslims alleen onthouden worden als ze doden uit naam en ter verdediging van Allah, in plaats van in opdracht van Den Haag en ter verdediging van het vaderland. Dat is militaire appèls met peren vergelijken en het doet afbreuk aan zijn staat van dienst. De quote van de kwetsmilitair suggereert vermoeden dat Azdin Chadli apart erkend zou moeten worden als niet alleen Nederlandse militair, maar als islamitische Nederlandse militair, en dat is precies de willekeur waar de legerleiding niet aan zou moeten toegeven. De Commandant der Strijdkrachten had er beter aan gedaan als hij het bespreken en behandelen van dergelijke kwetskwestie strategisch achter de schermen had gedaan, zonder het tot opportunistisch "kijk ons eens goed met religieuze gevoelens omgaan" persberichtje te verwerken waarin de suggestie wordt gewekt dat er met sommige militairen voorzichtiger omgesprongen wordt dan met anderen, en dat zulks ook nog eens gebeurt op basis van een overtuiging die zij persoonlijk koesteren maar die militair gezien volstrekt losstaat van hun functie en taakomschrijving. Willekeur kweek je door het zelf te voeden.