Geenstijl

Het is niet zo dat Bram Moszkowicz vanuit het niets in het politieke avontuur van VNL is gesprongen. In december 2001 ontmoet Pim Fortuyn de strafpleiter tijdens een symposium van Harry Mens’ Business Class in Noordwijk. In bijzijn van spindoctor Kay van de Linde biedt Fortuyn de strafpleiter gelijk de positie van minister van Justitie aan. Een dag later bellen de twee met elkaar: is het een idee dat Moszkowicz eerst maar eens nummer twee wordt op de lijst van Leefbaar Nederland? Moszkowicz voelt daar wel voor, mits hij naast zijn Kamerlidmaatschap zijn juridische praktijk kan blijven uitoefenen. Maar het loopt anders. Niemand minder dan Harry Mens laat het nieuws uitlekken naar de Telegraaf waarop partijvoorzitter Jan Nagel een persbericht doet uitgaan waarin hij stelt dat er van een toezegging geen sprake kan zijn. Het is één van de eerste conflicten tussen Fortuyn en het partijbestuur van Leefbaar Nederland. Niemand minder dan Hans Wiegel breekt nog een lans voor Moszkowicz om het gezichtsverlies van Fortuyn te beperken. Maar de strafpleiter gelooft het wel met het dubbelhartige leefbaar Nederland en een dag voor de kandidaatsstelling zegt hij niet beschikbaar te zijn. Een interessante geschiedenis terug te lezen in ‘In de ban van Fortuyn’ van Jutta Chorus en Menno de Galan.

De jaren daarna liet Moszkowicz zich ook uit over politieke kwesties, met name wanneer deze zijn vakgebied aangingen. Tel daar ook bij op dat senior enige tijd lid was van het hoofdbestuur van de VVD; de politiek is hem dus niet volledig vreemd. Resumerend: Bram Moszkowicz komt niet uit een ei. Maar is dat voldoende? Zal het electoraal vertrouwen opwegen tegen de belastingperikelen, Bouterse, Holleeder, Endstra? Maffiamaatje, slachtoffer van een duistere deken of iets daar tussenin? Verdient Moszkowicz een tweede kans in een ander theater? Afwachten, wellicht heeft het nog wat tijd nodig. Tijd die voorlopig volop aanwezig is. Enfin, het gaat sowieso hartstikke grappig worden met Moszkowicz op het Binnenhof. Goed gekleed, mooie auto, charmant, met twee woorden sprekend en bovendien een vechter; dat zie je daar weinig. Maar –zoals Moszkowicz eerder heeft ondervonden – er kleven grote risico’s aan het zorgvuldig gecoiffeerde hoofd boven het maaiveld uitsteken. Daarom is het opmerkelijk dat hij breekt met een goed voornemen. In zijn boek Onkruid, verschenen kort na van het tableau geschrapt te zijn in 2013, schrijft Moszkowicz op de laatste pagina: “Vanaf morgen zal ik me enkel nog bekommeren om zaken die geen mens kapot kan schrijven, die niet te schrappen zijn.” Laten dat nou net de twee grootste risico’s zijn die kleven aan een politieke carrière. De titel Onkruid verwijst overigens voor een deel naar de Nederlandse pers. Met name NRC Handelsblad heeft het bij Moszkowicz verbruid, zoals ook tijdens de persconferentie bleek. Een persconferentie voorafgegaan door de tonen van Francis Albert Sinatra. Die laatste had overigens ook weinig op met journalisten: POOIERS EN HOEREN, ALLEMAAL! Maar toen ik de – óh zo vertrouwde - beelden zag van Moszkowicz tegenover de verzamelde pers kwam, een ander nummer van Sinatra in mij op: Between the devil and the deep blue sea. I want to cross you off my list When you come a-knocking at my door Fate seems to give my heart a twist And I come running back for more PS - Het is tragisch dat de komst van Moskowicz het vertrek uit de politiek van Louis Bontes inluidt. Oprechter – voor zover dat mogelijk is bij politici - dan Bontes krijg je ze in Den Haag niet.