Geenstijl

Er zijn gedragingen die bij de islam horen zoals de Elfstedentocht bij Friesland, maar wanneer je in beschaafd gezelschap die gedragingen benoemt, komen er twee soorten reacties. De vrienden en vriendinnen van de islam worden verontwaardigd. Ze wijzen de ‘islamcriticus’ scherp terecht. Hoe dúrft iemand zulke onbeschaamde onzin te verkopen over een zo hoogstaande godsdienst, waar miljoenen gelovigen hun zelfrespect aan ontlenen. Zulke verontwaardiging gaat meestal samen met onwetendheid, maar in macabere gevallen gaat het toch om goedmensen die hun verontwaardiging alleen maar aan het spelen zijn, en ondertussen vrij aardig weten hoe de vork in de steel zit. De tweede soort reacties komt van moslims en crypto-moslims die goed op de hoogte zijn van de letterlijke juistheid van de islamofobe beweringen. Zij beginnen te lachen, wijzen relaxed en luchtig alles van de hand, hoe kan iemand zoiets denken, je ziet toch wat een nette mensen er hier bij elkaar zitten. ‘Moslims zijn toch geen automaten die als robots het een of andere koranvers naspelen’. Graag wijzen ze erop dat de islamofoob van dienst de koran net even verkeerd citeert of vertaalt, dat hij het verkeerde sharia-handboek heeft gebruikt, of dat de antieke islamitische Mohammed-biografie waaraan hij ontleent dat Mohammed ook al bedenkelijke dingen deed, onder moslims een bedenkelijke reputatie heeft. Misschien baten zulke argumenten niet, maar schaden doen ze zeker niet, en wie weet, misschien valt de een of andere onnozele hals ervoor.

Persoonlijke aanvallen, hoe afgezaagd ook, worden voor alle zekerheid toch maar toegevoegd: de islamofoob van dienst is rooms, calvinist, jood, antisemiet, oud, jong, paranoïde, extreemrechts, kan niet schrijven maar verdient desondanks veel geld met zijn islamofobe gekakel, is een wereldvreemde studeerkamergeleerde, is een door de wol geverfde strietwijze medewerker van een geheime dienst, is gefrustreerd over zijn vriendin, carrière, lichaamslengte, kaalheid, de toestand van zijn prostaat – ach, er is altijd wel wat en je weet maar nooit of je er niet iemand mee overtuigt – niet geschoten is altijd mis. De moed waarmee zulke aanvallen worden ingezet, verdient het nodige respect, maar het nihilistische cynisme waarmee het gebeurt, stemt ouderwetse mensen somber. Inderdaad kan je jaren in Friesland gewoond hebben en toch nooit een Elfstedentocht hebben meegemaakt. Dat wil niet zeggen dat Elfstedentochten niet typisch Fries zijn. Of dat er niet duizenden fatsoenlijke Friezen nooit aan een Elfstedentocht hebben deelgenomen. Evenzo hebben duizenden moslims nooit de wapenen opgenomen tegen joden of christenen; een eerwraakmoord gepleegd; op straat ‘Dood aan de Joden’ geroepen; een sharia-enclave gesticht; een vliegtuig gekaapt; of onwaarheden over de islam verteld ‘want taqiyya staat dat toe’. Ontelbare moslims zijn nooit naar Syrië vertrokken om te helpen bij de opbouw van de Islamitische Staat; hebben nooit iemand als slaaf verkocht; nooit in een winkelcentrum iemand de kop afgezaagd; nooit een kerk, bus of trein opgeblazen; nooit hun dochter haar kliteau afgeknipt; nooit een krijgsgevangene verkracht; nooit een kinderhuwelijk afgedwongen of een afvallige doodgestoken. Ontelbare moslims hebben hun vrouwen nooit geslagen of zijn monogaam gehuwd. Maar dat neemt allemaal niet weg dat de theorie van de islam moslims opdraagt of toestaat onder nauwkeurig omschreven omstandigheden dingen te doen die wet en gewoonte in onze wereld verbieden en afkeuren. Vrijheid van godsdienst kan, in onze ogen, geen vrijbrief zijn voor het doen van dingen die het plaatselijk strafrecht verbiedt en strafbaar stelt. Wandaden zijn naar onze opvattingen wandaden, ook al staat de islam ze toe. Volgens de sharia daarentegen kan wat wij ‘wandaden’ noemen, voorbeeldig religieus gedrag zijn, dat groot respect afdwingt, althans bij geloofsgenoten. Een eventuele islamitische reformatie zal een theoretisch bevredigend antwoord moeten vinden op de vraag ‘Zal een moslim een daad die het plaatselijk strafrecht als misdaad beschouwt, toch verrichten wanneer dat mag of moet van de sharia?’ Het tot zwijgen brengen van individuele of georganiseerde beroepsmoslims die in naam van de sharia oproepen tot geweld, zou overigens meteen al veel uitmaken maar is niet genoeg. Het zou goed zijn als de vrienden en de vriendinnen van de islam zich eens een half uur serieus in deze kwestie verdiepten. Maar ja, drukdrukdruk. De islam heeft, jammer genoeg, een flinke voorsprong op de twee eerdere vijanden van het moderne vrije (post-)christelijke Westen. De islam weet, beter nog dan het Marxisme, onze elite bij de neus te nemen. Het Marxisme, of eigenlijk het ‘internationaal socialisme’, was daar, op haar beurt, weer beter in dan het nationaal socialisme. Hoe het ook zij, onze cultureel-politieke elite laat zich graag misleiden door waandenkbeelden als die maar gewichtig en idealistisch onder woorden worden gebracht. Zou het niet een goed idee zijn als onze elite zich, voor de verandering, eens op sleeptouw liet nemen door verstandige, rustige mensen die beschikken over kompasgevoel, ruggegraat en redelijke opvattingen?