De kern van waarom jihad van de islam moet en mooi is, kan goed worden uitgelegd zonder er details uit de koran bij te halen. Ook moslims die de koran niet of nauwelijks kennen, kunnen daarom overgehaald worden tot deelname aan een jihad-oorlog. De redenering die tot meedoen met jihad leidt, telt een beperkt aantal stappen. De eerste: mensen moeten leven naar Gods wil. Iemand die, hoe vaag ook, in God gelooft, kan daar weinig tegen inbrengen, behalve dan dat hij niet weet hoe de wil van God luidt. De tweede stap, voor moslims vanzelfsprekend, luidt dat Gods wil de mens bekend is. Gods wil ten aanzien van het menselijk gedrag is namelijk vastgelegd in de sharia. De sharia is een moeilijk rechtssysteem, waarvoor je om het te begrijpen, net als bij het Nederlands recht, een deskundig jurist moet raadplegen. Een leek kan immers nooit op eigen houtje verzinnen wat het Nederlands dan wel het islamitisch recht nu precies wel en niet voorschrijft. Wie vagelijk moslim is, maar niet precies weet wat het islamitisch recht voorschrijft, heeft geen keuze behalve de instructies van de deskundige beroepsmoslims te volgen. Voor iemand die alleen nog maar moslim-in-naam is, zijn de beroepsmoslims die de sharia door en door kennen essentieel, net zo goed als voor wie ziek is een arts essentieel is. Een zieke gaat ook niet op eigen houtje interpreteren wat hij van de gezondheidsleer weet. Die doet wat de dokter zegt. Hoe minder de achterkleinkinderen van een migrant zich van de islam herinneren, hoe eerder ze geneigd zullen zijn blind te varen op de aanwijzingen van de imam. Ze hebben een imam nodig zoals iemand die kiespijn heeft, een tandarts nodig heeft.

De kennisvoorsprong van de imam is al groot door zijn opleiding, en zijn gezag wordt versterkt door de opvatting dat de islam niet iets is voor amateurs: om zeker te weten wat de islam voorschrijft, zijn jaren van sharia-studie nodig. Ook een advocaat heeft immers jaren nodig om zo ver te komen als hij gekomen is. Ook Moszkowicz moest worden bijgeschoold! De opleiding van een imam gaat over het islamitisch recht. Dat islamitische recht leert dat wie dat recht afwijst, zelfs al is het op een detail, uittreding uit de islam heeft gepleegd, waarop volgens het islamitisch recht de doodstraf staat. De regels van het islamitisch recht belichamen immers de wil van God, en wie bewust de door God gegeven regels afwijst, laat zien dat hij een vijand van God is. Wanneer daarentegen iemand uit onmacht of laksheid zich niet aan alle regels van de sharia houdt, is dat een andere zaak, minder ernstig dan tegen de geldende regels bezwaar maken. Onvolmaaktheid bestaat nu eenmaal. Nederlanders zullen ook wel eens niet volmaakt volgens alle regels van het Nederlands recht leven – maar dat betekent nog niet dat ze de regels van het Nederlands recht afwijzen. Laks zijn is nog geen afwijzing. De islam tolereert geen afwijzing. Er is geen plaats in deze wereld voor wie de islam afwijst. Een staat die haar eigen wetten bedenkt en uitvaardigt, en haar onderdanen er niet toe brengt om volgens de wetten van de islam te leven, heeft de wetten van God afgewezen en de voorkeur gegeven aan de eigen, door mensen gemaakte wetten. Wanneer de regering van zo’n staat uit moslims bestaat, is dit zelfs nog erger dan eenvoudig afwijzen. Dan is het uittreding uit de islam. Het staatshoofd en de dienaren van zo’n staat zijn schuldig dan wel medeplichtig aan afval van de islam. Ze mogen gedood worden. Om alle details van de islamitische wet te kunnen toepassen, en om overtreders van de sharia te kunnen straffen, is de hulp van de staat noodzakelijk, want toepassing van de islamitische wet is verplicht, en de stichting van een islamitische staat is dat dan dus ook, omdat zonder zo’n staat aan een van de belangrijkste verplichtingen van de islam, te weten gehoorzaamheid aan de sharia, niet zal kunnen worden voldaan. Gehoorzaamheid aan de sharia betekent ook deelnemen aan de jihad-oorlog die de sharia voorschrijft, naast het even zo goed verplichte vasten, bidden, enzovoort. Kijk, nu zijn we er. We hebben stichting van een islamitische staat en de deelname aan de jihad-oorlog die deze staat hoort te voeren, tot verplicht weten te verklaren op logische gronden zonder ook maar één keer een korantekst of een uitspraak van Mohammed er bij te hebben hoeven halen (die er overigens genoeg zijn). Er hoeft in deze redenering ook nog eens geen onderscheid gemaakt te worden tussen verschillende soorten islam: extremistisch, radicaal of gematigd. De beroepsmoslims, de sharia-onderwijzers, die blijven zitten met de Zwarte Piet. Zonder Zwarte Piet geen Sinterklaas. Zonder beroepsmoslims geen jihad-oorlog.