Marcel van Dam (172) is dood. Althans. De
columnist Marcel van Dam is van ons heen gegaan. Op de GeenStijl was onze ooit favoriete rooie nemesis al langer tot compost verwerkt overigens, want de laatste keer dat ie een eigen topic kreeg, ging het over het zijn verwarde nadagen als
tuinman. Enfin. Vandaag blaast hij ook zijn laatste - ietwat zure - adem uit in zijn rubriekje in de Azijnbode. Zoals het een echte ouwe ijzervreter betaamt, gaat hij niet
lightly into that dark night. Neen, de zelfverklaarde rode duivel, die ooit nog de lachers op zijn hand kreeg door van PvdA naar
SP over te stappen, prikkelt zijn oude sociaaldemocratische liefde nog één keer met de doornen van hun eigen roos. Eerst moet Aboutaleb er aan geloven. Wat Van Dam de Vergevingsgezinde betreft, moeten moslimfundi's namelijk niet 'oprotten', zoals de burgervader van 010 zo resoluut propageert. We moeten juist
nieuwsgierig naar ze zijn, meent Van Dam, die zich afvraagt of Abou Taleb in Rotterdam, "waar de helft van de bevolking allochtoon is, wel thuishoort als burgemeester." Hoppa, in één pennestreek onrendabel verklaard, Van Dam kan het nog steeds! En daar houdt het niet op. Ook Timmerfrans krijgt een sneer in de grafrede van de Exotadespoot:
"Nooit eerder werd die rouw zo gepolitiseerd als [bij MH17]. Met als hoogtepunt de retoriek van de minister van Buitenlandse Zaken in de Veiligheidsraad. Later bleek dat die inhoudelijk nergens op sloeg." Nou, steek maar in je zak Fransie. En verder is de hele wereld natuurlijk een geldbeluste race to the bottom waarin iedereen corrupt is behalve Marcel van Dam, maar dat spreekt voor zich. Bedankt voor je eeuwenlange inzichten, Marcel van Dam, en
ga eens deaud het ga je goed.
