De vlag kan uit, al maanden lang. De olieprijs dondert harder in elkaar dan Bonnie St. Claire op oudjaarsavond en iedereen in het vrije westen lijkt er van te profiteren. Lagere benzine prijzen, lagere gasprijzen, dalende inflatie en toenemende economische groei. Al met al zijn de voordelen enorm, so why the sad face? De prijs van olie zo rond 55 dollar per vat zorgt er niet voor dat productie
wereldwijd terugloopt. Zo ongeveer iedereen die een installatie heeft staan kan op dit moment blijven pompen. Natuurlijk, er zijn landen die rekenen met andere prijzen voor hun
begroting maar ieder vat olie levert meer op dan de kosten voor productie. Heeft de enorme crash van prijzen dan geheel geen effect op productievolumes vraagt u? Natuurlijk wel, alleen niet volgende maand en waarschijnlijk ook niet op volgend jaar. De huidige olieprijs bepaald de investeringsbeslissing voor toekomstige productie en prijzen rond 55 dollar per vat zorgen niet voor veel investeringen. Hierdoor houdt Saudi-Arabië haar marktaandeel,
ten koste van de prijs. Met productiekosten van 5 dollar per vat kan dat nog makkelijk uit. Waarom dit op lange termijn de enige winnende strategie is? Scenario 1: Investeringen in nieuwe olievelden hollen achteruit en als gevolg daarvan verdient Saudi-Arabië zonder iets te doen goud geld zodra de krapte op de oliemarkt toeneemt. Scenario 2: Milieugekkies krijgen de overheid zo ver om de CO2-footprint drastisch te verminderen met catastrofale gevolgen voor de olie-import. De daaruitvolgende crash van de olieprijzen maakt de prijs zo laag dat niemand meer kan kiezen tussen marktaandeel en prijs. Alleen marktaandeel telt. Op basis van de historie is scenario 1 veruit het meest realistisch.... aaaand then were fucked. Daarom zal de opluchting om de lage olieprijs zal van korte duur zijn. Depressieve conclusie van dit verhaal: de zandhappers winnen bij iedere uitkomst.
