Oeverloos ouwehoeren of een fatsoenlijk biertje kunnen tappen is allang niet meer voldoende. Engelengeduld, doorzettingsvermogen en meer kennis van het Nederlands rechtssysteem dan het gemiddelde advocatentrutje. Dát zijn tegenwoordig de eigenschappen die een horecaondernemer in ons land nodig heeft. Achter iedere tap staat een thuisgeschoolde Moszkowicz met verplichte kennis over drank- en horecawetgeving, de regels omtrent geluidsoverlast en (zucht) het rookverbod. Leiden maakt het zelfs nóg lastiger, of zeg maar gerust 'onmogelijk'. Daar moeten de kroegen
KAPOT die geen steun krijgen van de gemeente, zegt ondernemer Leo Kamphues. Hij heeft na bijna twintig jaar zijn discotheek inCasa (de grootste van de stad) moeten sluiten vanwege zes jaar treiterijen door overheden en economische tegenslagen. Het rookverbod, de strengere alcoholregels en "de
oneerlijke concurrentie van
zwaar gesubsidieerde buren." Jazeker. De doodsteek komt van de gemeente zelf. Kamphues toonde zich nog
strijdvaardig bij de oprichting van het gemeentelijke poppodium Gebr. de Nobel. "Ik ben bereid door te procederen tot en met de Raad van State." Inmiddels is hij moegestreden ("het hoeft van mij niet meer"). De overheid heeft immers
altijd de langste adem. Daar valt niet tegenop te concurreren, zelfs niet door een ooit supersuccesvolle ondernemer
