Geenstijl

Het was een spannende week in Den Haag, zo vlak voor het Kerstreces. Alles draaide om de Zorgwet van minister Schippers, een wet die in de Eerste Kamer tot onze spijt en verrassing werd tegengehouden. Als constructieve oppositiepartij menen wij dat D66 er goed aan doet om het kabinet te steunen in akkoorden over onderwerpen die Nederland sterker maken voor de toekomst. De zorgwet was er daar eentje van, en samen met ChristenUnie en SGP hebben wij het wetsvoorstel van minister Schippers gesteund. Groot was onze verbazing toen uitgerekend drie PvdA-senatoren in de Eerste Kamer deze wet toch blokkeerden. Maar van de oplossing die VVD en PvdA na drie dagen crisisoverleg op tafel legden, gingen onze haren evengoed recht overeind staan: het kabinet wil de wet opnieuw indienen en hem desnoods, wanneer er weer een verwerping dreigt in de Staten-Generaal, doordrukken met een Algemene Maatregel van Bestuur. Rutte zegt daarmee in feite dat een deal met de zorgverzekeraars voor hem belangrijker is dan een zorgvuldig democratisch proces. Daar heeft D66 grote moeite mee, maar we laten de coalitie voorlopig begaan.

Als ik Rutte goed begrijp dan is "een deal" met verzekeraars voor hem belangrijker dan een zorgvuldig democratisch proces... #Telegraaf.

— Alexander Pechtold (@APechtold) December 20, 2014

Dat neemt niet weg dat ik donderdagnacht, tijdens het debat over de brief van Rutte, een momentje wegdroomde in mijn zetel. De afschuw over de voorgestelde oplossing nam even de overhand en roerde zich als het ware door mijn onderbuik. VVD en PvdA toonden zich hier op voorspraak van de Partij van de Arbeid bereid om alle regels van het staatsrecht zó ver te buigen om zelf maar aan te kunnen blijven, dat de barsten in het marmer van de democratie zichtbaar werden. Dit kon niet. Dit gaat te ver. Dit was mijn kans. Dit was een kans om te laten zien dat moderne politiek in Nederland méér kan zijn dan een coalitie van starre bestuurders die tegen wens en wil van het volk in blijven roeien met hun eigen agenda van machtsbehoud. Dit was mijn kans om het ‘Democraten’ terug in D66 te stoppen. Dit was mijn kans om Hafmo weer tot leven te wekken. Dit was mijn kans om me te revancheren voor Thom de Graaf (die we intern overigens ‘Thom de Graai’ noemen, maar dat terzijde) en voor Roger van Boxtel, het Monster van Menzis. Dit was mijn kans om op te staan voor wat we belangrijk vinden in Nederland: eerlijk, democratisch bestuur, uit naam van de burger, volgens staatsrecht en Grondwet. Dit was mijn kans om de Haagse wet ‘de breker betaalt’ te tarten en het kabinet openlijk af te laten vallen met een epische monoloog over het belang van de democratie bóven de krampachtige coalitie van VVD en PvdA. Dit was mijn kans om het slechte huwelijk tussen Rutte en Samsom te beëindigen, uit naam van de Grondwet, om dan over een paar maanden zelf als nieuwe premier uit de stembus te komen. Maar ik deed het niet. Plots ontwaakte ik in de politieke werkelijkheid. D66 is vóór de Zorgwet zoals die door minister Schippers is voorgelegd, inclusief de passages over de aanpassing van de verticale integratie met betrekking tot de artsenkeuze. Een té fel verweer tegen de gekozen oplossing was voor D66 derhalve niet opportuun, omdat daarmee een wet van tafel geveegd wordt die we wél ingevoerd willen krijgen. Het voortbestaan van het kabinet op het spel zetten is gevaarlijk, want met een blik op de peilingen en de emoties in het land zijn nieuwe verkiezingen wel het laatste wat Nederland kan gebruiken. Daarom hield ik mijn mond, dempte ik mijn kritiek en wacht D66 samen met ChristenUnie en SGP af wat de volgende stap van het kabinet wordt. En ook al zullen de mensen in het land de regels wel nooit begrijpen, zo is het spel en zo wordt het gespeeld. Groet, Alexander Pechtold Fractievoorzitter D66 P.S. Vanavond zit ik bij de ravissante Jinek om antwoord te geven op de vraag: "Kan D66 het Kabinet Rutte2 nog wel langer blijven steunen als constructieve oppositie partij?" 23u10, LIVE op Nederland 1.