Afgelopen week leek er zowaar een einde te komen aan de ogenschijnlijk vrij val van de prijs van olie. De prijs van een vat Brent-olie stabiliseerde zo rond de 60 dollar, net boven de gemiddelde break-even prijs van schalie-olieprojecten in Amerika van
57 dollar per vat. Rusland lijkt zowaar een adempauze te krijgen om haar aandacht volledig te richten op de koers van de RommelRoebel. Onze Russische vrienden zijn voor inkomsten uit export voor nagenoeg twee derde
afhankelijk van olie en gas export. Alle analyses tot nu toe concentreren zich op de directe impact van de dalende olieprijzen en de effecten van de wisselkoers op het huishoudboekje van Rusland. Putin onder druk door dalende olieprijzen is de weinig originele kop die al weken lang de boventoon voert in de kranten. Voor het gemak wordt er vergeten dat er ook nog inkomsten voortkomen uit de export van gas. De prijs van dit gas wordt, u raadt het nooit,
bepaald door de prijs van olie. Grap is alleen dat de prijs van olie niet direct doorwerkt in de prijs van gas maar dat hier een vertraging is ingebouwd van drie á zes maanden. De olieprijs zorgt voor een crash van de gasprijzen aan het begin van het voorjaar, 33% prijsdaling ten opzichte van vorig voorjaar. De druk op de begroting van Putin wordt pas echt opgevoerd komend voorjaar. Als naast de opdrogende bron van oliedollars ook de gaseuros niet meer richting Moskou zullen stromen. De vraag is dus niet wanneer Putin echt in het nauw komt, als we kijken naar Oekraïne is het ook geen vraag wat zijn tactiek is, maar de echte vraag is welk land Rusland begin voorjaar binnenvalt;
Moldavië,
Georgië of als bonusverdubbelaar
Estland,
Letland of
Litouwen?
