Stel dat u een trots persoon bent. Stel. En u heeft het zwaar. Vindt u het dan prettig of juist enorm vernederend als iemand u constant ongevraagd geld probeert toe te stoppen? Iemand die verder achter u rug om vooral grapjes over u maakt, in dit geval. Precies. Dat is kut. Dat vinden de Afrikanen dus ook. Met dat paternalistische westen dat maar geld blijft doneren en intussen Afrika als continent van krachtige zelfstandige landen totaal niet serieus neemt. Afrikanen worden inmiddels
schijtziek van al die Marco Borsato's, Eric Corton's en Bono's die hun eigen schuldgevoel komen wegknuffelen met zielige Afrikaanse kindertjes (zolang er camera's bij zijn, anders telt het niet). En als de ontwikkelingshulp nou goed geregeld was. Maar nee. Het '
hulpdoolhof' is totaal onoverzichtelijk en niemand weet waar het geld nu eigenlijk terecht komt, maar bepaalde figuren in de 'business' worden er behoorlijk rijk van. Ontwikkelingshulp is een enorm cynisch moeras. Logisch, er gaan miljarden in om, er wordt nauwelijks gereguleerd en wel enorm op de emotie ingespeeld. Daar zijn
hele goede boeken over geschreven. Wat dan? Simpel. Afrikaanse landen als gelijke behandelen. Investeren, eerlijk handel mee drijven en negeren zolang er een corrupte despoot aan het hoofd staat. Verder vooral eigen boontjes laten doppen en braaf Afrikaanse bedrijfsbelasting betalen als je als bedrijf rijk wordt van het exploiteren van Afrikaanse grondstoffen. Daar schieten die landen veel meer mee op dan met ontwikkelingsgeld. En dat geldt ook voor ontwikkelingshulp aan Azië en Latijns-Amerika. Neokoloniale wereldverbeteraars met een maakbaarheidsideaal maken namelijk meer stuk dan heel.
