Geenstijl

Nog een promotieonderzoek over de zielige tweede generatie Turkse en Marokkaanse jongeren. Er zijn langzamerhand meer onderzoeken, rapporten, nota’s en notities over migranten en hun (klein)kinderen, dan er allochtonen zijn. En wordt het beter met de onderzochte doelgroepen? Geenszins. Het tegendeel is waar. Cijfers over werkloosheid, drop-outs en criminaliteit die alsmaar erger worden. Marieke Slootman heeft onderzoek gedaan naar de etnische identificatie van hoogopgeleide tweede generatie Turkse en Marokkaanse Nederlanders, waarop zij deze maand promoveert. Los nog van het onderzoek zelf, Janny Groen van de Volkskrant vond in het werk van Slootman aanwijzingen dat goed opgeleide allochtone jongeren zich slachtoffer voelen van de benepen hokjesgeest. Zoals volgens Groen de verstoten PvdA-Kamerleden Kuzu en Özutuk zich voelden. De vragen van Groen aan Slootman waren suggestief. “Voelen ze zich gediscrimineerd, en uitgesloten?” Tweede vraag: “Gefrustreerd keren zij Nederland de rug toe en klampen zij zich vast aan Marokkaanse of Turkse lange armen?” Promovenda Slootman trachtte de vooringenomen suggesties van journaliste Janny Groen te nuanceren. Tevergeefs. Die arme ziel. Op de eerste vraag antwoorde Slootman: “De mensen benoemen het niet als discriminatie of uitsluiting. Ik zie frustratie.” Ook op de tweede vraag riep Slootman niet ‘wat een onzin!’ Ze stelde evenwel: “Het zich identificeren als Turk/Marokkaan hoeft niet samen te gaan met het grijpen van de lange arm.” Ongeacht wat de antwoorden waren, de journaliste heeft haar eigen overtuiging hoe het zit. Mevrouw Groen vindt dat de hoogopgeleide Turkse en Marokkaanse jongeren pijnlijk worden geraakt ‘doordat hun etniciteit wordt benadrukt’. En dat is natuurlijk niet goed, volgens Groen. Wat vreemd. Juist uit zo’n stellingname klinkt hun etniciteit negatief en dientengevolge ook hun zelfbeeld met alle gevolgen van dien. Ziehier de nare gevolgen van de krampachtige neiging om alsmaar politiek correct te willen klinken.