Dubsmash: doe maar niet
Anderhalve week geleden dook het ineens op in de Dumpert Whatsapp (06). Dubsmash video's. Binnen een week zat er een item over Dubsmash in het Jeugdjournaal, wat betekent dat de hype officieel mainstream is. Dat gaat inderdaad steeds sneller tegenwoordig. Dubsmash is een soort ieniemienie playbackshow waarbij je jezelf filmt terwijl je een beroemde quote playbackt. Voorbeeld. Nog een voorbeeld. O ja, BN'ers doen het ook. Hier is ons eindoordeel: doe maar niet. Laat maar zitten, joh. Wij zetten ook geen Dubsmashfilmpjes meer door op Dumpert. Tenzij naakte wijven. Dit soort filmpjes knallen nu al harder in de irritatiezone dan een reclamefilmpje van de slavendrijvers van Zalando. Dubsmash is exact datgene wat de wereld niet nodig heeft. Je verrijkt er echt niemands leven mee. Als humor schoeisel zou zijn, zijn Dubsmashfilmpjes de afgetrapte Uggs van een dikke troela met voetschimmel. Qua 'haha lachen' zit Dubsmash ongeveer tussen een tenenkrommende vlog van Enzo Knol (*) en een roestige spijker vol ebola die dwars door je oogbol heen prikt in. Dubsmash is wat je krijgt als je een autistische Duitse babyboomende vrouw vraagt om iets grappigs te verzinnen. Dubsmash is ongeveer zo creatief boekhouder van de belastingdienst. Wij betrappen onze vrienden liever in een SM-kelder met twee dildo's in alle lichaamsgaten van onze moeder dan dat we geconfronteerd worden met het feit dat ze aan Dubsmash doen. Mensen die zonder ironie Dubsmash gebruiken om zichzelf te presenteren aan de buitenwereld, wensen we zeven praatzieke en koopverslaafde dochters toe. Wij eisen betere hypes, leukere trends en grappigere meelopers met de viral meme-kudde. Dubsmash, echt, doe maar niet. We don't want the D.