Prof Pinto - Beter laat dan nooit
Het kabinet breekt met de mentaliteit van de universiteit als promotiefebriek. De bewindslieden op onderwijs, Jet Bussemaker en Sander Dekker, hebben het licht gezien. Het kwaliteitsdenken aan de universiteiten is te beperkt. De kwantiteit telt. Het mes wordt daarom gezet in de promotiebonus van maximaal 90 duizend euro per proefschrift. Dit staat in de notitie Wetenschapsvisie 2025 van de bewindslieden. Hiermee volgen zij de aanbevelingen van een brede interdepartementale ambterarengroep IBO, die de standaardvergoeding voor promoties, ongeacht het niveau, een perverse prikkel noemde. Het kan verkeren. Veertien jaar geleden had ik wat uit te leggen na een interview met het blad Trouw. Op 23 maart 2000, een dag voor mijn Oratie aan de UvA, werd ik door de krant geïnterviewd. Daar stond onder meer: Was Pinto niet zon lastig mirakel, dan zou hij nu vermoedelijk zeven promovendi hebben in plaats van vier. Drie andere haakten af. Schrijf maar op één A4tje op wat je wilt onderzoeken, zegt Pinto tegen ze. Wie dat niet kan en meent meer ruimte nodig te hebben, wie het aan Talmoedische precisie ontbreekt om scherp te formuleren wat er onderzocht moet worden, die sneuvelt. Pinto vindt het een nogal Nederlandse kwaal: Er wordt hier op de universiteit veel door gehobbeld. Men is bereid om veel te lezen, om immense hoeveelheden data te verzamelen. Maar een goede scherpe vraagstelling formuleren vinden ze hier moeilijk. Een op de vier proefschriften kan van Pinto dan ook gerust meteen de prullenbak in. Het is wel veertien jaar na dato. Maar het is ook Nederlands om te stellen: beter laat dan nooit.