Geenstijl

Mensen die zich pas tot de islam hebben bekeerd, plegen relatief vaak daden van terreur. De volkswijsheid luidt hier dat bekeerlingen nu eenmaal Roomser zijn dan de Paus. De Amerikaanse jihad-watcher Robert Spencer rapporteert regelmatig over de gewelddaden van zulke verse mohammedanen, en schrijft dan snaaks dat ‘er al weer iemand de islam verkeerd begrepen heeft’, another misunderstander of Islam. Dat bekeerlingen vaak kiezen voor terreur en jihadisme, heeft een goede reden die samenhangt met de aard van bekeringsprocessen. Meestal bekeren mensen zich omdat ze gewaardeerd en gerespecteerd willen worden door hun nieuwe geloofsgenoten, niet uit de behoefte antwoord te krijgen op moeilijke vragen zoals ‘Is er leven na de dood?’ of ‘Bestaat God?’. Ook de westerse gijzelaars van de Islamitische Staat bekeren zich nu en dan tot de Islam (maar worden dan desondanks door de beulen van de ISIS/ISIL gekeeld). Ook die bekeringen tot de islam kloppen met de theorie. Een krijgsgevangene, of misschien beter: het slachtoffer van een kidnapping, is er veel aan gelegen in het gevlei te komen bij zijn meesters want dan laten ze hem misschien leven als er geen goede prijs voor hem gemaakt kan worden.

De term ‘Stockholm-syndroom’ is bedacht om een naam te geven aan de houding van gijzelaars die de aspiraties van hun nieuwe meesters gaan verdedigen of zelfs delen. Bekering tot de islam van gijzelaars die door de islam met de dood bedreigd worden, gaat nog een stapje verder, maar is niet veel anders dan een macabere religieuze variant op het Stockholm-syndroom. Nieuwe bekeerlingen staan niet in hoog aanzien, zeker niet in een maatschappij die gedomineerd wordt door twisten tussen families en conflicten tussen clans. Immers, uit wat voor familie of clan komt zo’n bekeerling nu helemaal? Wie zich tot de islam bekeert, begint in de islamitische samenleving onderaan de ladder. Wie zich heeft bekeerd, heeft dat gedaan omdat hij omhoog wil, omdat hij waardering zoekt, maar misschien wil hij wel nog verder omhoog en hoopt hij op nog meer waardering. Het volgende is te moeilijk voor wie het verschil tussen ‘de moslims’ en ‘de islam’ niet begrijpt, dus een deel van het hooggeëerd publiek zal deze alinea’s moeten overslaan: De theorie van de islam roept op, ja, eist, van moslims dat ze geweld gebruiken om wie nog geen moslim is, angst in te boezemen, en om gemeenschappen van niet-moslims te verzwakken, hoe gering ook, met als einddoel hen te onderwerpen aan de islam. Een deel van de moslims negeert deze oproep, maar je weet nooit tevoren of een moslim bij precies dat deel hoort. Wie laag op de ladder staat en niet helemaal voor een volle moslim wordt aangezien, kan de theorie van de islam makkelijk zo begrijpen dat het plegen van gewelddaden tegen mensen die geen moslim zijn, hem hoger op de ladder zal brengen. Uit behoefte aan nog meer respect van geloofsgenoten, kan een bekeerling gruwelen plegen die in de ogen van buitenstaanders ziek en misdadig zijn. Het zou dus helpen als gezaghebbende moslimleiders regelmatig uitgebreid zouden uitleggen dat de islam (ondanks wat er in de koran en de sharia staat, of lijkt te staan) niet vraagt om daden van geweld tegen niet-moslims. Maar dat doen de beroepsmoslims nauwelijks, integendeel, ze discussiëren en preken er over onder welke omstandigheden het is toegestaan niet-moslims te beroven, te doden en te verkrachten. Dat is namelijk niet onder alle omstandigheden geoorloofd, zie de sharia-handboeken. Wat nu is het verschil tussen gematigde en radicale moslims? Wel, zoals moderne staten leger en politie hebben om het geweld toe te passen dat de staat meent nodig te hebben, zo rekenen de radicale moslims er op dat zij met recht en met Gods zegen de kastanjes uit het vuur halen voor de gematigde moslims. Jihad is immers onder de meeste omstandigheden geen plicht die op alle moslims rust. Als slechts een deel van de moslimgemeenschap die plicht vervult, dan is, volgens auteurs van de handboeken die dat kunnen weten, God ook tevreden. Progressieve Europeanen en Amerikanen hopen dat gematigde moslims zelf nog eens een keer in de koran en de sharia gaan studeren, om er zodoende achter te komen dat de islam ‘eigenlijk’ een godsdienst van vrede is. Het is geen goed idee om aan te dringen op zulke herbestudering, omdat geletterde gematigde moslims dan waarschijnlijk zullen ontdekken dat die teksten expliciet om jihad vragen en van moslims eisen dat ze de wapenen opnemen. De oproepen te strijden, ‘doodt hen waar ge ze maar vinden kunt’ (2:191, 4:89, 4:91), ‘Te strijden is u voorgeschreven’ (2:216), zijn gericht tot alle moslims. Het zou beter zijn als gevolg geven aan zo’n oproep in niemands ogen prestige zou opleveren.