Geenstijl

Tranentrekkende mail in de stijlloze inbox afgelopen week. Het hele verhaal staat in de lees verder, maar het komt in het kort hier op neer: Een bejaard echtpaar komt in een auto-ongeluk terecht, waarbij de man (85) kneuzingen en een trauma oploopt en zijn dementerende vrouw (82) haar nek breekt. De echte helletocht begint echter daarna pas. Ondanks de bereidwilligheid van zorgpersoneel om handen aan het bed te bieden, blijkt de uitzonderlijke situatie van de oudjes niet in de geldende bureaucratische structuren beschreven te staan. Dat betekent in de praktijk van 2014 dat je diverse speciale zorgaanvragen moet doen, die vervolgens elkaar gaan kruisen & opheffen, waardoor je zaken moet gaan toelichten, rechtzetten of redden. Dat betekent: bellen met zorgkantoren & verzekeraars. Die je net zo lang doorverbinden en -verwijzen tot je bij iemand uitkomt die zou moeten weten wat er speelt en vooral: wat er moet gebeuren. Maar diegene heeft na zoveel bureaucratische omzwervingen door de nutteloze bureau- en bestuurslaagjes van het middenkader in de zorg werkelijk géén idee waar je voor belt, en zegt doodleuk: "Oh. OK. Kom over een paar weken maar langs met uw moeder voor een Bewuste Keuze Gesprek." Terwijl moeder dus geen kant op kan want hallo, nek gebroken. VanLeeuwen neemt het stokje over van Ben Oude Nijhuis (RIP), en brengt treurige nadagen van de Nederlandse verzorgingsstaat op invoelende wijze in beeld in deze speciale aflevering van GSTV ZorgDossier. [GSTV-HD]

Mail fam. Van Dalen, d.d. 12 november Geachte redactie van GeenStijl, Ik hoop dat u ons kunt helpen. Mijn moeder (82) heeft bij een aanrijding met mijn vader (85) haar nek gebroken, doordat iemand het rode stoplicht negeerde. We doen de zorg thuis. Er was al een CIZ indicatie voor 'thuiszorg' (1 uur per dag), die na het ongeluk is omgezet in 'verpleeghuis': 24-uurszorg met de keus PGB zodat je de zorg zelf kan inkopen, voor de duur van 3 maanden om te revalideren. Hierna is de oude zorgindicatie (1 uur per dag) weer geldig. Kies je Zorg In Natura, kies je opname in een verpleeghuis. Dit zou zij niet overleven. Dus na ontslag uit het ziekenhuis hebben wij beiden meegenomen naar hun huisje en de zorg op ons genomen met de verwachting dat er op termijn ondersteuning gerealiseerd zou worden, zodat zij met ondersteuning zelfstandig kunnen revalideren en zelfstandig kunnen blijven wonen. Door de omzetting van de zorgindicatie met terugwerkende kracht is de oude zorg eveneens met terugwerkende kracht gestopt. Er is nu dus helemaal geen (thuis)zorg voor 2 hoogbejaarde mensen na een ongeluk met ernstig letsel. In feite woont mijn partner nu bij mijn ouders, en zorgt 24 uur. Ze slaapt als ik waak. Mijn moeder heeft naast andere kwalen vasculaire dementie, zodat er 24 uur per dag iemand moet zijn ivm haar nekbreuk, die ze vergeet. Hierbij heeft ze nachtelijke onrust, en sinds het ongeluk ook hulp nodig bij al haar dagelijkse levensbehoeften. Voor het ongeluk was mijn vader mantelzorger van mijn moeder. Nu is hij zelf patiënt. Lichamelijke kneuzingen worden wat beter en hij is inmiddels 1x behandeld voor traumaverwerking bij de ouderenzorg van de BAVO. We zitten al vanaf 10 oktober 24 uur per dag in deze situatie, met een onderbreking van een week, waarin mijn moeder weer per ambulance terug moest naar het ziekenhuis. Gezien haar situatie mocht ik blijven slapen om haar 24 uur per dag te begeleiden. Met liefde! De nieuwe zorgindicatie wacht op goedkeuring van het Zorgkantoor. 24 uur zorgen en begeleiden zonder onderbreking (nu al 32 dagen) is zwaar. Voor particulieren bestaat er bij het Zorgkantoor geen spoedaanvraag. Bij de 2e opname was men in het ziekenhuis ook verbaasd dat onze situatie niet in de tabel van het Zorgkantoor lijkt te bestaan en dat er geen zorg/ondersteuning thuis geregeld is. Hun mogelijkheiden na de 2e keer ontslag uit het ziekenhuis, b.v. hulp bij het wassen, zou de nieuwe aanvraag kunnen blokkeren omdat er dan een nieuwe indicatie ontstaat. De vakantiedagen van mijn partner zijn op, er is nu onbetaald verlof. We staan met onze rug tegen de muur. Voor het ongeluk leefden mijn ouders met een beetje ondersteuning lekker zelfstandig in hun flatje. Hun bestaan is verwoest. Misschien dat publiciteit ons uit deze impasse kan helpen. Met vriendelijke groet, Familie van Dalen