Documaakster: 'Nagesist worden is romantisch'
Ha leuk. Even een stukje oorzaak en gevolg omkeren. Met een dom wicht dat zó verrukt was dat ze ook eens een keer werd nagefloten door straatmocro's toen ze bij een zoektocht naar dat ene hippe tweedehands kledingwinkeltje waar iedereen het altijd over had per ongeluk een kansenwijk was binnengestruind, dat ze meteen besloot om een complete documentaire over het verschijnsel te maken. Gewoon, omdat 1 keer nagesist worden niet per se met een eeuwig stigma beloond hoeft te worden. Sissen naar vrouwen is namelijk een soort eer, want het is niets anders dan een goedbedoelde versierpoging. Zoals bij alle docu's in het genre van de denial documentary, doet ook kunstmeisje Marjolein Busstra een klassieke omkering van oorzaak en gevolg: die jongens gedragen zich slechts naar het beeld dat de media van ze schept. Doelwitdames van smerige sisklanken moeten zich niet zo snel de hoer voelen waar het straattuig ze voor aanziet, maar juist een praatje aanknopen om de romantische overwegingen achter de banale klanken een kans te geven. Doen ze dat niet en worden ze boos dan is het, zoals een Marokkaanse moeder zegt, volkomen "normaal" dat die jongens gaan schelden. En dat klinkt ons dan weer als het if you dont want to get raped, dont dress slutty-bullshitargument waar feministen (maar ook leuke vrouwen) altijd zo fel - en volkomen terecht - tegen ageren.