Je hoort 'm weinig, de laatste tijd. Diederik Samsom houdt zich opvallend stil en waar de PvdA z'n gezicht moet laten zien, zien we vooral Lodewijk Asscher de kastanjes uit het vuur glimlachen. Maar gisteren stond hij daar ineens weer, d'n Didi. Op de Politieke Ledenraad van zijn partijtje (al maanden stabiel rond de 11 peilzetels) mocht hij weer eens speechen. En hoewel hij grif toegaf dat hij kiezers tegenwoordig liever ontloopt dan alwéér het gesprek aan te moeten gaan om aan hen duidelijk te maken dat 'nee meneer, nee mevrouw, ú snapt het niet, ik leg het u nog één keer uit...', wist hij toch nog ergens uit zijn lange tenen een Eerlijk Verhaal te trekken. Over dóórgaan en áánpakken en nee, níet zwichten voor het gezeik van al die domme kutkiezers. Maar hij moest erkennen dat ook hij doodsbang is voor het beleid van zijn eigen partij, zo gaf hij toe. Dat was misschien een onbedoelde verspreking, of een faliekant gefaalde moed-der-wanhoopspoging om zijn eigen baan te redden. Het komt namelijk heel vreemd over als de partijleider van regeringspartij PvdA zegt dat hij '
met angst en beven' naar de bestuurskoers van zijn eigen PvdA kijkt. We waren er zelf niet bij, maar na afloop van de toespraak volgde er ongetwijfeld een plichtmatig, lauw applausje. De man is tenslotte Chef de Mission bij de PvdA, en ook al zei hij hele rare dingen, als je daar niet voor klapt valt het nogal op bij de aanwezige pers. Maar op het PvdA weblog, waar Didi's verhaal geplaatst werd, waren de meningen unaniem: alle geplaatste comments (en dan bedoelen we echt 100 procent) onder het stuk zijn
zuiver negatief. Het eerlijke verhaal is uitgewerkt. De kiezer trapt er niet meer in. Doei Didi.
Didi Daalt: Greet vervolgen = DRIE virtuele zetels er bij voor de PVV (= 27). Didi aan het roer = virtuele
dalerrr van de week.
