Geenstijl

Na de Srebrenica-affaire was de maat vol. Dutchbat was achtergelaten in een bergdorpje, om overlopen te worden door een groter leger met echte wapens en daadkracht. De Franse luchtsteun bleef uit, witte tanks & blauwe helmen maakten geen indruk en later bleek er net over de horizon van onze jongens en meisjes 8000 moslimmannen vermoord. Genocide. Kok viel. Het leidde tot de unieke ervaring van een zorgvuldige evaluatie in de Kamer van buitenlandse militaire missies. Belangrijkste lessen waren dat zonder een fatsoenlijke geweldsinstructie, eigen luchtsteun, eigen beslissingsbevoegdheid en een volkenrechtelijk mandaat de kans op een gunstige afloop vrij marginaal is. Groot is mijn verbazing dat bij de missie in Mali en nu ook weer in Irak die conclusies bij het grofvuil worden gegooid. De beeldvorming is duidelijk. Gekken onthoofden mensen, en ook Nederland gaat een paar gekken bombarderen. Fantastisch zou u denken. Daar zit dus exact het probleem. We doen maar wat, geen integrale aanpak en dus geen kans op succes.

Op de staatsomroep mocht onze eigen Nanninga uitleggen dat de Islamitische staat een product is van de Islam. Het is tekenend voor welke afstand in de Hollandse discussie bestaat tussen feit en fictie. Zelfs de publieke omroep had daarvoor al toegegeven aan Wilders dat driekwart van de Nederlandse moslims de Koran belangrijker vindt dat de wet. Bijna de helft heeft een fundamentalistisch wereldbeeld. Koppensnellers bestoken Dat er maar een probleem is met een “kleine” groep zou zijn, is een wensgedachte, een droom, een ongefundeerde ontkenning. Eentje die dermate verweven is in ons besluitvormingsproces dat er niet of te laat wordt ingegrepen. Pim Fortuyn wilde al de ideologische strijd aangaan met uitwassen van de islamitische cultuur, nu dertien jaar later is het misschien te laat. Het kabinet zit in cirkels te redeneren om te bepalen welke doel legitiem is, waar vanwege landsgrenzen in de woestijn die ooit door Britten en Fransen getrokken zijn, er koppensnellers wel of niet bestookt mogen worden. In de aanpak van deze gekken laten we ons hinderen door onze eigen verzinsels. Dit lijkt me nu niet een duel dat je met een hand vastgebonden op de rug moet aangaan. Dominosteentjes Ondanks dat alle directe buurlanden van Irak & Syrië openlijk aangaven tegen IS te willen strijden, kon IS olieproducten exporteren en wapens importeren. Een klein lokaal probleem ontwikkelt zich tot een vanuit de hele wereld aan beide zijde gesteunde proxy-oorlog. Zonder volkenrechtelijk mandaat blijven we in de situatie dat IS voldoende internationale steun krijgt om jarenlang door te etteren. Juichend verwelkomde het Westen de Arabische lente. Het evangelie van de democratie als enige juiste staatsvorm. Rebellen die hun dictator wilde onttronen werden voorzien van Westerse inlichtingen, trainingen, wapens en munitie. Helaas vervallen die landen als dominosteentjes tot strenge islamitische landen. IS verliest niets Het is lastig op de grond in Irak & Syrië te bepalen welke haatbaard hoort bij de oprichting van het kalifaat, welke haatbaard gesteund moet worden tegen Assad en welke vader met baard in alle tumult zijn eigen gezin in veiligheid probeert te brengen. In onze aanpak dat alleen IS gebombardeerd moet worden legt het Westen zichzelf een onmogelijke inlichtingentaak op. Een taak die door het laten sterven en onnodig uitzetten van tolken alleen maar moeilijker wordt. Ik vraag me ook af of er als het Westen met een straaljager van honderden miljoenen euro's een bom naar beneden gooit van miljoenen euro`s om een stukje berg of een gebouw dat voormalig gebruikt werd door een stelletje religieuze gekken te slopen, er wel sprake is van militaire progressie. De Islamitische staat heeft dat gebouw niet betaald, heeft het niet nodig, verliest niets. Prijskaartje Ook al weten we met al die middelen een paar snuiters om te leggen, zijn onze kosten niet zo hoog, dat het financiële prijskaartje van onze militaire inzet ons meer schade berokkent dan het kalifaat ooit zelfstandig had kunnen toebrengen? De aanslagen van elf september veroorzaakten tientallen miljarden aan schade, de oorlogen daarna honderd keer zo veel. Tijdens de Vietnamoorlog werd gekeken naar kill-ratio's, de hoeveelheid Vietcong die overleden per gesneuvelde GI-Joe. Moet, om de lange termijn te duiden, niet de euro-ratio bewaakt worden? Dat om deze strijd continu, dus ook over decennia, vol te houden, de kosten draagbaar moeten zijn. Vooral aangezien deze strijd al eeuwen niet echt fantastisch verloopt. Zwakke plekken Er wordt niet gekeken wat de zwakste plekken van IS zijn, hoe iedere vorm van steun aan IS in de samenleving, maar ook via de VN gestopt kan worden en hoe radicaliserende jongeren netjes verwerkt kunnen worden tot politieke gevangenen. Een gevecht win je door te bepalen waar, wanneer, hoe, met wie en waarom er gevochten wordt. Hoe meer je vooraf in beheer hebt, hoe beter. De huidige incomplete aanpak is gevaarlijk. Jarenlang ontstaat het idee dat er gepraat wordt en ingrepen gedaan, achteraf weinig bereikt. Het meest belangrijke stuk van de Afsluitdijk is de laatste meter.