Geenstijl

Nederlandse cinema, dat is Monique van de Ven, Renée Soutendijk en Carice van Houten NAAKT, maar wel hevig gede-erotiseerd door de onvermijdelijke aanwezigheid van Peter Faber (toen) of Thomas Acda (nu), en geregisseerd door mannen die in Hollywood met een minimaal budget cultklassiekers maakten (Total Recall, Starship Troopers), maar in Nederland met een topbudget nog steeds geforceerd broddelwerk leveren die door geen enkele uitbundige naaktscene met een schaamhaar schilderende Carice van Tieten gestut kan worden (Zwartboek). Sowieso dienen de tetten van Halina, Carice en Katja louter als cinematografische equivalent van goedkope clicks, want Nederlandse cinema is inhoudelijk zo'n levenloze industrie van knullig amateurisme dat de overdadige vertoning van mannelijk en vrouwelijk naakt eerder een vergelijking met necrofilie opwekt dan met sexy, spannende cinema. En dan hebben we het nog over de Grote Film hè, niet de "artfilm". Daar wil helemaal geen hond naartoe. Maar dat weerhoudt het Nederlands Filmfonds niet van het toewijzen van subsidiegeld. Bakken en bakken subsidiegeld. Pagina na pagina subsidiegeld. Vroeger, als je artistiek wou zijn, nam je een baan als kolengraver in de mijn en in de avonduren schreef je je meesterwerk met een potloodstompje bij een olielamp op de achterkant van eenzijdig geprinte supermarktfolders. Tegenwoordig is zelfs scenarioschrijven al gesubsidieerd, nog voordat het tot een goedkeuring van de film zelf komt. Nederlandse cinema, dat is een in zichzelf gekeerd wereldje van arrogante acteurs en self-important producenten, opgepijpt door een netwerk aan courantscribenten. Stuk voor stuk zichzelf cultureel onderlegd achtende epigonen die het desalniettemin niet aandurven om ook maar één lelijk woord te schrijven over het rottende lijk der Nederfilm, in de angst om weggerukt te worden van de subsidietiet die hen toegang verschaft tot borrels & BN'ers in hun schijnwereld van zelfverklaarde roem. Houdt het dan nooit op!? Nee. Nooit. Wij moesten ook maar eens een lucratief scriptje tikken (hoi Oerlemans, quasi-commerciële hoerrr, heb je nog tips?) om onszelf daarmee eersterangs kaartjes te kopen richting een gesubsidieerd meerderwaardigheidscomplex voor B-BN'ers, en VIP-tickets voor het Nederlandse Film Festival. GeenStijl, de Film. Een soort Schatjes meets Flodder, de enige twee écht goeie Nederlandse films, maar dan met nóg meer nakend roze. Iemand popcorn? U betaalt... TOP 10: Na de breek een top 10 duurste subsidiefilms tussen 2011 en 2014, volgens de info van het Filmfonds.

Lijstje. De Subsidie Top 10 sinds 2011: de 10 films die het meeste taxpoet kregen. Want je kunt in de subsidie-sorteermachine op filmfonds.nl/toegewezen heel makkelijk zoeken op allerlei criteria. De meeste subsidies voor de gesteunde producties vallen in de categorie 'suppletie' en dat betekent 'aanvullen van een tekort'. Allemaal projecten die zichzelf niet konden bedruipen zonder subsidie, dus. Onderstaande lijstje is enkel gebaseerd op Filmfonds-subsidies, er zijn ook nog andere potjes. Zoals het Tuschinski Fonds, maar ook talloze lokale, provinciale en Europese subsidies in diverse categorieën. De Filmfonds Subsidie Top 10 10. Nijntje de Film (2013) - 920.673 euro Nijntje. Cultureel erfgoed natuurlijk. 172.711 bezoeker(tje)s zagen de animatiefilm voor kleintjes in de bioscoop. Dat is ruim 5 euro subsidie per bezoeker. In 2013 waren er bijna 30.799.363 bioscoopbezoeken in Nederland, oftewel: 0,006% van ging voor het geanimeerde konijn van Dick Bruna, dat een IMDb-score van 6.8 verdiende. 9. Camiel Borgman (2013) - 925.000 euro Alex van Warmerdam maakte "de meest ondergewaardeerde film van 2013": Borgman trok slechtst 114.405 bezoekers en kostte daarmee 8 euro en een duppie subsidie per bezoeker - precies evenveel als de gemiddelde prijs voor een bioscoopkaartje in 2013. Gelukkig deed de film het in eigen kring wel heel goed, want Borgman (6.8 op IMBd) sleepte enkele (Europese) prijzen in de wacht. 8. All-Stars 2: Old Stars (2011) - 1.000.000 euro De onvermijdelijke Thomas Acda dus, samen met een zootje (deels allang uitgedoofde) sterren van weleer. Voetbalkomedie die op tv wel aardig was, maar als film nooit. Deel 2 was met 300.349 bezoekers nét iets succesvoller dan deel 1, dat 298.658 bezoekers trok in '97. Filmfonds-subsidie per pax: 3 euro 33. IMDb-score: een 6.1. 7. Koning van Katoren (2012) - 1.206.452 euro Naar het beroemde boek van Jan Terlouw. 1,2 mio subsidie, een zesje op IMDb en ongeveer 106.000 bezoekers. Da's rum 11 piek subsidie per bezoeker. De film werd geleverd met maatschappelijk verantwoord lesmateriaal (pdf). 6. Süskind (2012) - 1.345.320 euro Een film over het favoriete onderwerp ooit in Nederland: WOII en de Jodenvervolging. Süskind is een soort Nederlandse Schindler's List, maar dan de versie die niemand kent: slechts 211.544 bezoekers zagen de film van Rudolf van den Berg in de bios. De productie haalde een keurige 6.9 op IMDb, maar kostte desalniettemin 6,36 euro subsidietoeslag per bezoeker. 5. De Heineken Ontvoering (2011) - 1.369.353 euro Rutger Hauer! Een van de weinige Nederlanders met een succescarrière in het A/B-segment in Hollywood, in een film over een van de meest spraakmakende ontvoeringszaken in Nederland ooit. En dan toch maar een matige 345.618 bezoekers, een luizige 6.5 op IMDb en ook nog eens vier piek subsidie op ieder verkocht bioscoopkaartje. Dat zijn bijna 2 pilsjes per persoon! 4. Nova Zembla (2001) - 1.375.489 euro Huh? Nova Zembla? Maar dat is een Eyeworks-productie! Van de steenrijke Reinout Oerlemans, die zijn bedrijf in 2014 gekocht zag worden door het machtige Warner Bros (omzet in 2013: 12.3 miljard dollar) . Waar moet die in godsnaam belastinggeld voor hebben? Nou, om 890.246 bezoekers naar de bios te lokken voor een film die met een 5.8 op IMDb heel matig scoort. Met 1,55 euro subsidie per bezoeker is Oerlemans' film relatief een koopje. Maar omdat hij zelf een enorme geldmachine met een internationale studio achter zich is, vinden we het nog steeds schandalig. 3. Het Zigzag Kind (2012) - 1.402.625 euro Een 6.5 op IMDb, deze 'beste Europese jeugdfilm' van 2012, volgens een internationale kinderjury. Maar volgens het jaarverslag 2012 van de Nederlandse Vereniging voor Bioscoopexploitanten (voorzitter: D66 RvS-lid Winnie Sorgdrager - maar dat terzijde) trok de film van Vincent Bal maar een schrikbarend laag aantal van 21.000 bezoekers, goed voor een 24e plaats in de top 30 van best bezochte Nederlandse films in dat jaar. De film kostte daarmee een onvoorstelbare 67 euro Filmfonds-subsidie per bezoeker. Heilige poep dat is veel! 2. Alles is Familie (2012) - 1.518.000 euro Het vervolg op Alles is Liefde trok 671.000 mensen naar de bios - prima score. We hebben 'm niet gezien, dus we weten niet hoe vaak Carice naakt gaat in de film om het aantal bezoekers zo hoog te krijgen. Maar met 2,26 euro subsidie per bezoeker was het in ieder geval een koopje. De 6.7 op IMDb valt ook niet eens tegen, voor een gezapige midden-van-de-polderweg gezinsfilm. 1. Publieke Werken (2015) - 2.168.110 euro Deze film moet nog verschijnen, in september 2015. Maar met dik 2 miljoen publieke middelen op zak voert hij nu al deze lijst met Duurste Films voor de Belastingbetaler aan. We verwachten volgend jaar niet minder dan 2,5 miljoen bezoekers en minstens een 8 op IMDb voor de film met de meest passende titel om een subsidielijstje mee aan te voeren. (Bezoekcijfers gebaseerd op deze pdf, en op de jaarverslagen van de NVB.)