Geenstijl

Turkije heeft een 910 kilometer lange grens met het Kalifaat formerly known as Syrie. In meer opzichten is Turkije een buffer tussen ons (het vrije Westen) en hunnie (de koranbooswichten). Buffer of bruggenhoofd? Dat is de vraag die we ons moeten stellen. De houding van Erdoğan tegenover ISIS is aarzelend. Hij weigerde zich volmondig aan te sluiten bij de NAVO-alliantie. Ook konden wapens, geld en personen jarenlang vrijelijk de Turks/Syrische grens oversteken en financierde de Turkse overheid zelfs wapens voor de anti-Assad-'rebellen', wat de groei en slagkracht van ISIS zeer heeft bevorderd. Erdoğan lijkt wat betreft de open grenzen ietwat tot inkeer te zijn gekomen en babbelt zelfs over een Koerdische staat, niet geheel toevallig zou die min of meer tussen Syrie en Turkije in komen te liggen. Laat de Koerdische peshmerga-strijders het koppensnellende tuigh maar buiten de poorten houden, zal zijn idee zijn. Erdoğan schiep een monster en verloor er alle controle over. Zijn handen zijn ietwat gebonden ten aanzien van het aanpakken van ISIS: de terroristen hebben in Mosul ongeveer 50 Turkse burgers, consuls met hun familie en personeel, in gijzeling. Maar dat verklaart niet waarom Erdoğan de uitzichtloze armoede in zijn steden vooral bestrijdt met het bouwen van moskees.

Dat verklaart niet waarom er al naar schatting meer dan duizend Turken vechten voor ISIS. (NIETES!!1! Aldus Erdo, die verder verklaart dat de islam een religie van vrede is.) Dat verklaart niet waarom Saleh al-Aruri, kopstuk van Hamas, een vrijplaats heeft voor onder andere fondsenwerving in Ankara. Dat verklaart niet de hardnekkige geruchten over een ISIS-basis in de Turkse grensplaats Gaziantep. Dat verklaart niet waarom alle scholen in alle klassen verplicht koranles moeten gaan geven. Dat verklaart niet de islamisering van Europees cultureel erfgoed in het ooit mondaine Istanbul. Of de verhalen over dubieuze branden in Sji-ietische moskees en ISIS-leden en (LOLwut?) haatboetiekjes in het ISIStanbulse OV. Erdoğan heeft beslist geen trek in een Kalifaat binnen zijn landsgrenzen maar laten wij in Europa onze bescherming tegen ISIS en de terugkeerjihadis vooral niet van hem en zijn AK-Partij laten afhangen. De man is door en door moslimfundamentalist, ook al blijft bijvoorbeeld de Volkskrant hardnekkig spreken van zijn 'gematigd islamitische' politiek. Wij wijzen graag nogmaals op de glasheldere woorden van Erdoğan: "Democratie is slechts de trein die wij nemen totdat wij op onze bestemming zijn aangekomen. Minaretten zijn onze bajonetten, koepels onze helmen, moskeeën onze kazernes en gelovigen onze soldaten." Er is maar een ding waar de president meer van houdt dan van islamisering en dat is van macht. Via een grondwetswijziging regelde hij dat hij na drie termijnen premierschap president kon worden, en schoof meteen veel meer macht naar de voorheen vooral ceremoniele functie. Als premier stelde hij zijn marionet Ahmet Davutoğlu aan. Erdoğan is geen kalief maar inmiddels de facto wel een sultan. De enige reden dat hij ISIS buiten de poorten zal houden is niet omdat hij de doelstellingen en methodes van ISIS verwerpt, maar omdat hij alleenheerser wil blijven. ISIS kan wat hem betreft zijn gang gaan, zolang ze hem maar met rust laten.