In een interview in de papieren Azijnbode worden vandaag een paar voor de hand liggende het-één-of-het-ander-vraagjes afgevuurd op de nieuwe hoofdredactrice van de Opzij, Irene de Bel. Eens kijken wat voor vlees we met deze nieuwe opperfeministe in de kuip hebben. Onrust of ambitie? Toevalstreffer of meisjesdroom? Bakfietsmoeder of carrièretijger? En toen was daar opeens een vraag die in één klap duidelijk maakt wat je als onderdrukte vrouw anno 2014 nog hebt aan de nieuwste generatie feministische voorvechtsters van jouw rechten: de hoofddoek, symbool van onderdrukking of van individuele vrijheid? Badum tssssh. Nou, van individuele vrijheid natuurlijk!
In Afghanistan is het wat anders, maar hier moeten jonge moslimas zelf die keuze kunnen maken, aldus De Bel, die kennelijk denkt dat iets dat in een vrij land tot de keuzemogelijkheden behoort daarom ook automatisch een symbool van vrijheid is. En er met dit antwoord bovendien compleet aan voorbijgaat dat er ook in het fijne vrije Nederland vrouwen en meisjes rondlopen aan wie het dragen van een hoofddoek door hun omgeving wordt opgelegd. Ben je dus officieel uitgeroepen tot het opperhoofd der Nederlandse feministen, zou je gepassioneerd moeten strijden voor gelijkwaardigheid tussen man en vrouw door bijvoorbeeld bh's en hoofddoeken te verbranden, ga je een kledingstuk dat juist ondergeschiktheid van de vrouw benadrukt even labelen als een symbool van individuele vrijheid. Nee, mevrouw De Bel. Dat je hier als vrouw de vrijheid geniet om uit eigen beweging een hoofddoek te dragen vrijheid die we inderdaad moeten koesteren maakt die hoofddoek niet minder een symbool van religieuze vrouwenhaat en onderdrukking. Rolbevestigend speelgoed, zo laat De Bel aan
imgur &
imgur weten, dat is dan weer wél het soort seksisme waar ze zich aan stoort. Maar een hoofddoek, daar is heus niets seksistisch en rolbevestigends aan hoor! Zou Asha d'r Opzij-abo al verlengd hebben?
