Verhaal uit de oude doos. In de maand april 2004 stapte dagblad Metro, waar ik toen werkzaam was, tweemaal naar de politie. Meerdere bedreigingen aan het adres van columnist Theo van Gogh en medewerkers van de krant maakten deze stap noodzakelijk. Acht maanden later was Theo van Gogh vermoord en moesten mijn collega’s en ik ons identificeren aan een particulier beveiliger voordat we de redactievloer op konden. Op één van die onwerkelijke dagen – je kwam toenmalig Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid Tjibbe Joustra tegen bij het koffiezetapparaat, dat werk - gooide hoofdredacteur Jan Dijkgraaf een kartonnen doos boordevol dreigfaxen, -mails, -brieven en verslagen van dreigtelefoontjes leeg op mijn bureau. “Publiceer ze maar want dit schiet niet op”, zei de kleine kale kapelmeester. “En vergeet je Haagse vriendjes niet in te lichten.” En zo geschiedde. D66-leider Boris Dittrich trok de kar na onze publicatie. Hij wilde van het Kabinet weten waarom de Amsterdamse politie nooit wat heeft gedaan met de stapel aan bedreigingen. Nog meer Kamervragen en debatten volgden met als resultaat dat de terrorisme-wetgeving werd aangescherpt. En dat was het dan. Fast forward naar afgelopen donderdag.

Het antisemitisme waart door de Hofstad, de ISIS-vlag wappert boven de Schilderswijk. De stad waar je bruut door de politie tegen de grond wordt gewerkt als je de Morgenster-vlag bij je draagt, geeft alle ruimte aan extremistische moslims die hun verderfelijke ideologie willen prediken. Ruim baan dus voor hen die korte metten willen maken met de joden en niet te beroerd zijn om op Tahrir-achtige wijze te roepen om het lichaam van een GeenStijl-verslaggeefster. De Arabisch sprekende politieman hoort echter niets, het in het Nederlands uitgeschreeuwde “Dood aan de Zionist! Vuile joden!” gaat ook voorbij aan de Haagse hermandad. Sterker: burgemeester Jozias van Aartsen (VVD, een partij die zich in het verleden nog weleens uitsprak voor law and order) laat ’s avonds weten dat ‘er geen grenzen zijn overschreden’ tijdens deze hoogmis van de haat. Ook nu volgden Kamervragen van bijna alle partijen. Maar koester geen illusies, die zullen niets uithalen. Minister van Binnenlandse Zaken Ronald Plasterk (PvdA) zal antwoorden dat de demonstratie de verantwoordelijkheid is van de stad Den Haag. In de Haagse gemeenteraad zal Van Aartsen vervolgens zeggen dat er een verkeerde inschatting is gemaakt en dan door het stof gaan. De kans dat hij op zal stappen is miniem. Dat komt omdat wat volksvertegenwoordigers van dit soort incidenten vinden er nauwelijks toe doet. De ambtenaren en hun baas Plasterk willen vooral rust, datzelfde geldt voor die van de stad Den Haag. De rust bewaren is altijd een speerpunt van de uitvoerende bestuurlijke macht. Zie ook het Openbaar Ministerie, dat helemaal geen zin had in een onderzoek naar de kwestie maar uiteindelijk toch moest buigen voor de druk van onder meer joods Nederland. Tien jaar na de executie van Theo van Gogh wappert de ISIS-vlag door de straten van de residentie. Tien jaar geleden gooiden leden van de Hofstadgroep in diezelfde stad een handgranaat naar een arrestatieteam. Er is, kortom, niets veranderd. En dat is de schuld van onze bestuurders. Inderdaad, dat is de schuld van Jozias van Aartsen.