De publieke sector is net Oprah Winfrey: 'Jij krijgt een paar ton oprotpremie! En jij krijgt een paar ton oprotpremie! Iedereen krijgt een paar ton oprotpremie!' Aldus de Volkskrant, waar ze een stagiaire door een miljoenmiljard jaarverslagen van organisaties uit de publieke sector hebben laten harken. Volgens de Wet Normering Topinkomens mag een bestuurder niet meer dan 75.000 euro mee krijgen als ontslagvergoeding. In 2013 zijn er
miljoenen uitgedeeld en ging het met tonnen per keer. Bij wooncorporaties, ziekenhuizen en meer van zulke semi-overheidsinstellingen. Daar eindigt namelijk de regenboog in dit land. Daar staat de pot met goud. Nu zijn er natuurlijk redenen aan te voeren waarom dit helemaal niet zo schandalig is als wij straks in de conclusie gaan beweren.
1. Er zijn door de bezuinigingen veel reorganisaties, dus veel gouden handdrukken.
2. Veel gouden handdrukken zijn gebaseerd op oude contracten, van voor alle ophef.
3. Er is jaren hard gewerkt door deze bestuurders. Legitieme redenen, zeg. Om een paar ton de man weg te kapen van huurwoningen en ziekenhuisbedden. Oh nee, toch niet. Weet u wie een paar ton verdienen? De verpleegsters in de ziekenhuizen. En de verzorgsters in bejaardentehuizen. De mensen die het echte werk doen, zeg maar. Maar door dit soort megalomaan parasietengedrag in de top van de semi-overheid is er dus geeneens geld om het hardwerkende grondpersoneel in de publieke sector überhaupt een menswaardig maandsalaris te geven. Als je een topinkomen en een gouden oprotpremie wilt verdienen, moet je niet risicoloos bij een organisatie gaan werken die op publiek geld is gefundeerd. Ga dan een echt bedrijf runnen, met alle risico's van dien. Daarom blijven wij bij ons standpunt dat dit soort topgraaiers in de bek geslagen mogen worden met een
ongesealde ebola-patiënt. Elke dag, voor zonsopgang, vijf keer.
