Premier Mike Eman van Aruba krijgt zijn zin niet en dreigt dus met zelfmoord door hongerstaking. Want zo werkt dat, in de politiek. Wij lachten hem uit en noemden hem een bipolair tienermeisje. Met als argument dat hij dat namelijk gewoon is. Maar hoe ernstig is de situatie in Aruba? In de grafiek hierboven vergelijken we de schuld per inwoner van Aruba met die van de vier hoogst scorende Nederlandse gemeenten [
PDF-bron]. Of vergelijk de schuld van Aruba (102.384 inwoners) eens met die van een Nederlandse gemeente van vergelijkbare grootte, namelijk het Westland met 103.335 inwoners: een verschil van
10.969 euro per inwoner. En dan maken ze zich in het Westland al echt jaren
terechte zorgen over de schuldenlast. Maar in Aruba? Daar dreinen ze alleen maar dat ze hun geldverkwistende zin niet krijgen en dat Nederland zich er niet mee moet bemoeien. Grappig feitje: in 2009 stopte Nederland met
ontwikkelingshulp aan Aruba. De autonoom uithangen, en zo. Sinds 2009 zijn de schulden van Aruba
verdubbeld (
bron) onder de bezielende leiding van hongerstaker Mike Eman (premier sinds
oktober 2009). Het is dus vrij simpel: als Nederland niet ingrijpt, flikkert de economie van dat eiland binnen nu en snel uit elkaar als een zandkasteel tijdens vloed. En als reactie zegt de premier: nou en, geef me mijn zin, anders pleeg ik zelfmoord. Daarom nogmaals ons advies aan Plasterk & consorten: pleur op met dat handje vasthouden. Stop met de bemoeienis. Niet de verantwoordelijkheid overnemen. Laat die ondankbare honden maar in hun duurzame toeristensop gaar koken. Tijd om al die energie te steken in creditcardtrekkers als Hengelo en Schiermonnikoog. En dan volgt nu een video waarin Mike Enam in een partytent op Aruba tien uur lang niet eet. Arubyebye!
