Geenstijl

Enkele jaren terug vertelde een ex-politica mij dat vlak nadat ze de politiek vaarwel had gezegd in gesprek raakte met CDA-fractievoorzitter in de Eerste Kamer Elco Brinkman. De christen-democratische senator zei dat ze zich geen zorgen over haar toekomst hoefde te maken: hij zou wel een baantje voor haar vinden. Dat aanbod sloeg ze af. De anekdote is tekenend voor hoe een deel van de politieke kaste opereert: ons kent ons, we regelen wel wat. Dat is niet per definitie negatief, zo werkt elk netwerk. Het wordt anders wanneer door zo’n proces (oud)-politici op plekken terecht komen waar ze niet thuishoren. Afgelopen weken zagen we daar twee stuitende voorbeelden van: de begin dit jaar afgetreden staatssecretaris van Financiën Frans Weekers (VVD) en de omstreden Utrechtse politicus Gilbert Isabella (PvdA). De eerste zou naar Aruba gaan om de financiën van het eiland door te lichten, de tweede wordt ondanks kritiek Rijksvertegenwoordiger voor Bonaire, Sint Eustatius en Saba. In beide affaires speelt verantwoordelijk minister van Binnenlandse Zaken Ronald Plasterk (PvdA) een hoofdrol. Weekers zou worden ingezet om een financiële ramp op Aruba af te wenden, politiek Den Haag bevestigde dat. Vorige week vrijdag bleek dat Weekers’ missie toch geen doorgang zou vinden. Plasterk sprak voordat de Ministerraad begon de historische en tegelijkertijd hilarische woorden: “Uiteindelijk is in overleg met Aruba besloten het onderzoek te laten verrichten door deskundigen met ervaring op dit gebied.”

Plasterk wilde dus in eerste instantie een ondeskundige VVD'er zónder ervaring sturen. Nadat ik mijn bureau doormidden had gefacedeskt, de lieve mevrouw van de Eerste Hulp 17 hechtingen had gezet en ik na een bliksembezoek aan de IKEA mijn hele ZZP’ende operatie weer op poten had, was de Ministerraad afgelopen. Vervolgens stroomden de persberichten van het Kabinet zoals iedere vrijdag binnen. Eentje sprong eruit: het had diezelfde Plasterk behaagd de omstreden Utrechtse PvdA’er Gilbert Isabella als Rijksvertegenwoordiger voor de BES-eilanden te benoemen. Een tweede gang naar de EHBO zag ik niet zitten dus ik tikte er maar een stukje over. PVV-leider Geert Wilders vond de zaak ook opmerkelijk en stelde afgelopen week Kamervragen die in recordtijd werden beantwoord. “Plasterk heeft de geur van corruptie en vriendjespolitiek om zich heen, ” meldde Wilders mij vrijdagavond, nadat Plasterk binnen een dag zijn niets-aan-de-hand-briefje naar de Kamer had gestuurd. Nee, er is inderdaad niets aan de hand. Want het is volstrekt normaal dat Ronald Plasterk (PvdA) zich heeft laten adviseren door Gerdi Verbeet (PvdA) om Gilbert Isabella (PvdA) naar de West te sturen. Sterker, het was een keurige sollicitatieprocedure met brief, gesprek en selectie voegde de Utrechtse GroenLinks-fractievoorzitter en oud-coalitiegenoot van Isabella Heleen de Boer mij toe. U weet wel, van datzelfde GroenLinks dat de benoeming van Guido van Woerkom ná zijn sollicitatieprocedure attaqueerde. Plasterk draait daarbij de Tweede Kamer ook nog eens een rad voor ogen. In de beantwoording van de Kamervragen schrijft de bewindsman: “Ik had de commissie (met daarin dus partijgenoot Verbeet - BP) op voorhand laten weten dat ik een unaniem advies zeer zwaar zou laten wegen. Deze commissie heeft aan mij een unanieme voordracht gedaan.” Mooi, unanimiteit. Maar op Sint Eustatius denken ze daar anders over. Gedeputeerde (wethouder) Reginald Zaandam is namelijk fel gekant tegen de benoeming van Isabella die volgens hem Sint Eustatius, Bonaire en Saba niet kent, incompetent is en bovendien alleen maar naar voren wordt geschoven omdat de PvdA een baantje voor hem zocht. Maar dat meldt Plasterk de Kamer niet. Welkom in de Haagse baantjescarrousel.