Iedereen houdt van roti, dus vier Keti Koti! Het had het motto van deze zonovergoten Slavernijherdenking kunnen zijn, want het Oosterpark was op de derde dag van de Ramadan doortrokken met de geuren van exotisch eten. Men zou haast vergeten dat het hier een ernstige zaak betreft, namelijk de Zwarte (sorry) Bladzij van de slavernij in ons gedeelde verleden en de erfschuld van alle witte Nederlanders. "
Jullie kunnen wel zeggen, mijn voorouder was visser dus ik heb niks met slavernij te maken" hield een spreekster ons voor, "
maar de hele Nederlandse maatschappij heeft geprofiteerd van slavernij." Ja klopt, bedankt nog daarvoor he, en het uitkeringspercentage in de Bijlmer maakt tegenweurdig dan weer een hoop goed dus laten we het quitte noemen. De drukte op een doordeweekse dinsdag, moeten al die mensen niet werken? Enfin, daar komen we op terug. Keti Koti 2014, een verslag. De foto's zijn van
Maarten Brante, tenzij anders vermeld.
De optocht naar het Amsterdamse Oosterpark was een uitzinnig, kleurrijk spektakel met een merkwaardige tableau vivant dat in een feestelijke optocht inzake een westerse traditie zou leiden tot een acuut fatsoensinfarct: slaven. De drumband maakte veel goed, qua sfeer en vrolijkheid. (Foto GS)
Wut. "
Stop de hetze tegen moslims?" Deze mevrouw had de instructies vooraf niet goed gelezen. Het ging vandaag nou eens NIET om de moslims, sjees! (Foto GS)
Dan het officiële gedeelte. Verene Sheperd, VN Zeurpiet, was er wel maar deed niks. Typisch VNgedrag weer. Sylvana Simons noemde in haar inleiding van drie zinnen 94 keer het woord 'ik', en het thema van de dag was De Toekomst. Bemoedigend, voor een beweging die in het midden van de negentiende eeuw lijkt te zwelgen! Het beloofde een gezapig middagje kransleggen en verbindende speeches te worden, totdat
militanten in de bekende
WAR. NO MORE ZWARTE PIET shirts de speech van vicepremier Lodewijk Asscher onderbraken. Ze traden vreedzaam doch dwingend op,
hier leest u wat hun grieven precies waren. Asscher herpakte zich meesterlijk, liet zijn spreektekst voor wat het was en improviseerde een dankwoord aan de spontane benutting van de vrijheid van meningsuiting. Saillant was het gedrag van beveiligers en politie: uw verslaggever hoorde ze al voor de actie communiceren over het op handen zijnde 'in beweging komen' van de groep. Vragen hieromtrent werden helaas niet beantwoord. Ah well. Er was genoeg te zien aan kleurrijk activisme
Hallo Jumbo!-mooimeisje (Foto GS)
Keti Scooti brigades (Foto GS)
En booswoede
Deze hunk verkocht T-Shirts, dat was heel ludiek: wie er eentje kocht, kon ermee op de foto en alle foto's van mensen met hun oorlogsverklaring aan onze tradities komen dan in een videoclip van een Weg Met Piet-Aksie-Ballade!
Daarna was het tijd voor de Hut van Oom Quinsy, in een tent was een praatprogramma opgezet door de actiegroep Roet in het Eten, u welbekend van het omleggen van Zwarte Piet. U ziet hier vlnr: Mayke van Keep, Jolo Op Outdoor Proefverlof, de FrontaalVerwarde Peter Breedveld en Sunny 'Sletvrees' Bergman. En aldaar ontspon zich een onverkwikkelijke rel met uw verslaggever als onderwerp, hetgeen mij dwingt in dit gedeelte over mezelf te schrijven aangezien mijn rol als observant ruw werd omgezet in die van deelgenoot aan het evenement.
Eerder deed Quinsy Gario een heel flauw stukje tussendeschuifdeuren-humor met een SlavernijQuiz. Of "
die mevrouw van GeenStijl daar" soms wilde meedoen? Ik zat zoet in de zaal met een opschrijfboekje en weigerde beleefd. Neen, ik was hier als verslaggever voor u, demense, nietwaar? Deelname geeft dan geen pas. Maar het plaagstootje, daar kon ik wel om lachen. In het hol van de leeuw moet men immers sportief zijn.
Toen was het tijd voor het Witmensen Wegmetons Blokje, en daar werd de aandacht wederom en dit keer wat minder gemoedelijk op mij gevestigd. Sunny Bergman, moet u weten, werkt aan een film over hoe racistisch Nederland is en zij heeft mij meermalen om mijn medewerking gevraagd. Hetgeen ik steeds weigerde. Door mij nu snaaks in deze discussie te betrekken, waar haar cameraman alles filmde, hoopte ze me voor het blok te zetten. U ziet haar hier aanwijzen dat deze GeenStijl mevrouw misschien wat wil zeggen? "
Nee," sloeg ik af, "
ik ben hier aan het werk. Ik wel." Dit nu bleek het startsein voor de heren Van Jole en Breedveld om vanaf het podium een tirade over GeenStijl in het algemeen en mij in het bijzonder te lanceren, met als fatsoenlijk hoogtepunt de explosieve opmerking ten overstaan van de volle zaal van Breedveld: "
Dit is Annabel Nanninga, bedenker van de term dobbernegers." "
Racist!" werd er geschreeuwd, er werd gesist, camera's in mijn snufferd, alles. Nouja, fair enough, men moet staan voor wat men schrijft, vinden wij bij GeenStijl, en ik had me geheel vrijwillig op hun Goedmensenfeestje begeven. Edoch, ik was geen deelnemer, was niet gevraagd ook, en vanaf de veiligheid van het podium zulke dingen roepen kon weleens vervelende gevolgen hebben. Des te teleurstellender was het dat achteraf
toen ik me netjes aan de verwarde VUmedewerker voorstelde, er opeens weer lafjes gedoken werd toen ik vroeg of hij zijn gedrag eens kon toelichten. Neen, dat kon hij niet want hij had me al honderd keer voor een debat uitgenodigd. Ah okee. Dus je mag iemand niet te onbelangrijk vinden voor een debat maar als diegene dan een zaal vol mensen tegen je ophitst is het te eng om zulks achteraf even toe te lichten. Weten we dat ook weer. Jammer dat de aanwezige nazaten van slaven de wurgende keti van de moraalfappende betuttelracistische witmensen nog niet koti hebben, want uiteindelijk was het gewoon HUN feestje natuurlijk.
En dat werd het ook, met smeulende barbecues en vrijheid en met ons allen enorm veel zin in de Toekomst. Mooi thema, misschien is het een idee om eens uit dat verleden te komen en er in het hier en nu iets tofs van te maken. Sluiten we het toch nog hoopvol af, die Zwarte Bladzij.
