Geenstijl

Graag zou ik de balans op willen maken van de afgelopen vijf jaar Europarlement. Maar dat kan niet. Over het boekjaar 2012 gaf de Europese Rekenkamer zijn negentiende negatieve verklaring op rij af (pdf). Waar de rekenkamer twee procent fraude & fouten nog met de mantel der liefde wil bedekken, blijkt de beerput minimaal  tweeënhalf keer zo diep te zijn. Deze afkeurende verklaring is 14 november 2013 afgegeven, voor bestedingen die gedaan zijn in 2012. Je kan dus na een boekjaar sneller een kind verwekken en werpen, dan de Europese Unie een bonnetje kan terugvinden. De Europese rekenkamer is opgericht door de EU. In de catacomben van Brussel wordt bepaald wie als topambtenaar het geld over de kling mag jagen én wie daarop controle moet houden. De slager keurt zijn eigen vlees. En keurt het al twee decennia af. Graag zou ik ook de balans op willen maken over vijf jaar stemgedrag door Europarlementariërs. Maar ook dat kan niet. Europarlementariërs weten aantoonbaar tijdens de stemmingen niet op welke versie van een voorstel ze stemmen. Alleen VVD lijsttrekker Hans van Baalen is makkelijk aangeschoten wild, die komt gewoon helemaal niet stemmen.

De balans van de prestaties dan maar? Uit pure armoede dan maar een poging de balans op te maken vanuit daadwerkelijk behaalde prestaties, geclaimd door lijsttrekkers tijdens de campagne. De eerste prestatie die nu wordt rond geschreeuwd, is dat er al zeventig jaar vrede zou zijn. Volgens mij hebben we vooral, gedwongen door de Koude Oorlog, een gezamenlijke vijand. De NAVO werd opgericht in 1949 als reactie op de blokkade van West Berlijn, de EEG pas in 1957. Deze claim van vrede is daarnaast ook strijdig met - bijvoorbeeld - de 9193 auto's die in 2005 in Frankrijk tijdens rellen verloren gingen. Een andere prestatie die geclaimd wordt, is dat de financiële crisis voorbij zou zijn. Volgens mij is die crisis alleen maar uitgesteld door heel veel geld te verzinnen en er tegenaan te gooien. Nog steeds hebben we een bancaire sector die meer geïnteresseerd is in het ietsje beter doen dan de concurrent, dan in blijven bestaan, normale salarissen betalen en ondersteunend aan de economie te zijn. Het zijn lemmingen die alleen maar bang zijn niemand in te kunnen halen in de val naar beneden. De crisis is nog helemaal niet voorbij Staatsschulden van lidstaten zijn helemaal niet verlaagd. Ze worden duurzaam houdbaar geacht, omdat er weer een paar beleggers zijn die ze opkopen. Zelfs die van Griekenland. Om de begrotingstekorten en staatsschulden kleiner te laten lijken is gekozen het ondergrondse deel van de economie in het bruto nationaal product te schuiven. Zeker voor corrupte landen is het verschil enorm. Begrotingsregels opgerekt en de staatsschulden lijken nu kleiner. Dat de crimineel geen cent belasting betaalt en dus niet zorgt voor enige draagkracht onder eerder genoemde schuld, daar wordt geen moment aan gedacht. Geen enkel land heeft een idee hoe de staatsschuld ooit deels afgelost moet worden, of een oplossing als de kapitaalmarkt de looptijd van de staatsschuld niet meer wil verlengen. Alleen als de samenleving als geheel continu de behoefte voelt om steeds meer te gaan oppotten, gaat dit spelletje goed. Als de samenleving een klein deel van haar geld terug wil, klapt de boel. Dit is een goed moment om even de film Chasing Madoff te kijken, over de ontmaskering van een ponzi scheme. De VOC had ook geen eenheidsmunt Een derde claim die gemaakt wordt is dat dankzij de euro en de Europese Unie de handel zo gestimuleerd wordt. In 1602 werd de VOC opgericht, pas in 1680 kregen de zeventien provinciën pas een eenheidsmunt. Je hebt helemaal geen vrijhandelszone of gezamenlijke munt nodig om handel te drijven. Prima om de EU te promoten, maar doe dat met de peperdure projecten van de EU zelf en niet met de handel van een ander. Economische groei is buiten de eurozone veel groter, dan er binnen. De EU doet onder de streep blijkbaar iets fout, maar weigert daar naar te kijken of met een fatsoenlijke administratie te komen. Zielige democratie Het democratisch gehalte is 22 jaar na het Verdrag van Maastricht nog steeds nogal zielig. Het hele politieke proces om 28 landen op 1 lijn te krijgen vindt niet plaats in het parlement van een lidstaat én niet plaats in het Europees parlement. De belangrijkste taak van de EU speelt zich af buiten het zicht van de kiezer. Noch over de onderhandelingen, noch over het resultaat wordt verantwoording afgelegd. De discussie over strafrechtelijke inperking van normaal internet gebruik liet keurig zien dat alleen via lekken aan de pers enig inzicht en invloed voor het volk zichtbaar werd. Als we de politieke stabiliteit in het continent Europa willen redden, moeten we nu ingrijpen. Anders eindigen met nog meer schulden, een kapot internet, weet niemand meer hoe besluiten tot stand komen en zal het gebrek aan draagkracht onder de bevolking zich als geweld gaan uiten. We hebben geen politici nodig met ideologie, visie en dromen. Louter activisten die democratische kernwaarden willen herstellen of toevoegen kunnen dit debacle nog redden.