Een dag in bureaucratisch aangeharkt Nederland
07.15 uur De wekker gaat in Huize Weltevree. Vader Thijs Weltevree (39) en moeder Ellen Weltevree - Burgers (38) staan op om te gaan douchen, voordat ze zoon Maik (14) en dochter Demi (11) uit bed halen. Die douche heeft een waterbesparende douchekop die ze gratis kregen toen ze zich onlangs over lieten halen om een energielabel van de Rijksoverheid op hun duurzaam opgeknapte woning te laten plakken, vóórdat dit label in 2015 verplicht wordt gesteld. In combinatie met de thermostaatkraan (die een verplicht beveiligingspalletje heeft zodat het water niet per ongeluk heter dan 38 graden kan worden) kun je duurzamer douchen. Maar nog steeds mag ieder gezinslid maximaal 5 minuten onder de douche staan, want volgens een online tooltje van Milieu Centraal kan daarmee nog eens 147 euro per jaar extra bespaard worden.
07.45 uur Het gezin ontbijt gezamenlijk & glutenvrij. Dat hebben ze samen afgesproken, want volgens een gelamineerd foldertje dat laatst in de bus lag, is dat gezonder. Dus geen Brinta, maar Provena. En dan geen suiker er op, maar zoetstof. Niet die ene met dat E-nummer waar ze voor gewaarschuwd zijn door de NVWA, maar dat gezonde nieuwe spul, Stevia. Op school krijgt Demi ook al geen hagelslag en pindakaas meer, want ook dat vindt het Voedingscentrum ongezond. Thijs en Ellen zijn blij dat er op school meegedacht wordt over zulke dingen. "Mag ik de Volkskrant nog even?" vraagt Thijs, die NRC Next opzij legt.08.05 Dat wordt weer haasten. Maik gaat op de fiets naar 2havo op een middelbare school in een aangrenzende gemeente, want Maik kon niet naar de gewone middelbare school in zijn eigen stad, omdat ze daar geen goede begeleiding voor ADHD'ers hebben, en dat heeft hij. De andere school is een half uurtje fietsen. Hij heeft de oude iPhone van zijn vader gekregen, zodat hij de Veilig Verkeer Nederland app kon installeren. Zo kan hij zich spelenderwijs bewust worden van de gevaren in het verkeer, en dat geeft zijn ouders een gerust gevoel. "Maar niet facebooken op de fiets hè!", waarschuwt Thijs zijn wegfietsende zoon nog, terwijl hij zelf in zijn auto stapt. Thijs is controller op de financiële administratie van een grote dienstverlener bij de overheid. Hij rijdt een Prius in de lease, want daar krijgt zijn werkgever forse milieukortingen op. Thijs wilde eigenlijk zo'n Mitsubishi Outlander PHEV, maar de subsidieregeleing op dat model was zó succesvol dat de overheid minder korting is gaan geven. Nu valt die auto in een hogere schaal. Dat vindt Thijs wel jammer. Misschien volgend jaar. Hij hoopt dat de regeling blijft. "Metsubsidie", zo noemen sommige collega's de Outlander, en ze schamperen dat hij helemaal niet zo zuinig is. Thijs vindt dat flauw. Hij vindt het belangrijk dat mensen in een milieuvriendelijke auto rijden. Je ziet de vreselijkste beelden over smeltende ijskappen in het Journaal iedere week.
08.10 Ellen moet nu echt opschieten om Demi op tijd op school te krijgen. In het schuurtje ziet ze de kliko staan. Die is Thijs vergeten aan de straat te zetten. Ellen doet het snel zelf. Er zit een waarschuwingssticker op, omdat ze hem vorige keer niet met de wieltjes naar de stoep had gezet. Stom natuurlijk. Als ze hem nu weer fout neerzet, maken ze hem niet meer leeg, en dan is het je eigen schuld. Ze zet hem gelukkig goed weg. Daarna pakt ze haar fiets en tilt ze Demi fluks achterop. Ze is eigenlijk al iets te groot, maar ze mag van Ellen niet zelf fietsen omdat ze hele een drukke weg moet oversteken. Als ze naar de grote school gaat, na de zomervakantie, dan mag ze met haar broer mee op de fiets. Eerder niet, dat is veel te gevaarlijk. Laatst werd Thijs nog van achteren aangereden door een roekeloze man die zat te bellen in de auto. Demi zat ook in de auto. Die was heel erg geschrokken, maar gelukkig kreeg ze van een agent een traumabeertje van Slachtofferhulp. Daar heeft nog een foto van op internet gestaan:
"Wat is er mis met een lolly?", bromde opa nog toen ze met het beertje aan kwam. Maar die snapt het niet zo goed meer. Daar zit toch veel te veel suiker in!
08.40 Demi zet haar fietshelmpje af, geeft haar moeder een kus en rent over het schoolplein naar de deur. Dat mag weer, sinds er rubber tegels gelegd zijn. Ellen fietst richting het station. Twee straten voorbij de school zit een coffeeshop. Medewerkers van de gemeente zijn de ramen aan het dichtspijkeren. Na het toepassen van een nieuwe meetmethode, bleek de school tóch op 248 meter van de school te liggen, en niet op 253 zoals eerder werd gedacht. En binnen de 250 meter moeten ze dicht, die verkooppunten van softdrugs. Ellen is blij toe. Uit de buurt van kinderen houden, die verderfelijke troep. De frietkar krijgt toch ook geen vergunning meer om op het pleintje naast de school te staan? Zelfs niet op zondag! Nou dan.
08.56 Ellen stalt haar fiets op het station met het gratis abonnement dat ze van de gemeente kreeg omdat ze haar auto wegdeed in ruil voor een treinabonnement. Stimuleringsbeleid, noemen ze dat, en Ellen heeft een scherp oog voor zulke voordeeltjes. En nog milieuvriendelijk ook! Haar trein vertrekt om 9.02. Perfecte tijd, want dan is de spits voorbij en hoeft ze niet bij te betalen. Alweer een stukje progressief overheidsbeleid dat in haar voordeel werkt. Het is wel wat drukker geworden in de trein sinds de spitstoeslag is ingegaan, maar Ellen hoeft maar twee haltes met de Sprinter. Ze werkt in deeltijd bij een klein verzekeringskantoor vlak bij het station, en ze moet om half tien beginnen met werken.
09.30 Ellens kantoor zit in een oude villa. Laatst kwam de ARBO-dienst langs, die alle bureaus en stoelen op gingen meten, en de afstand van haar stoel tot het computerscherm, en het daglichtoppervlakte van de ramen. Dat mag namelijk niet kleiner zijn dan 10% van het verblijfsgebied (da's een lastige term voor 'werkvloer'). Alles was in orde, maar de ARBO vond wel dat er nieuwe stoelen moesten komen. De bonnetjes ter controle mogen worden opgestuurd, dat wel, maar dan moeten ze wel binnen 30 dagen binnen zijn. Anders volgt er alsnog een nacontrole. Ellens baas moppert dat de zonnepanelen dan maar even moeten wachten. Er is een ruime subsidieregeling, maar het geld groeit 'm niet op de rug.
12.30 Thijs gaat lunchen. In de kantine is het vega-dag. Dat is 1 dag in de week, maar ze gaan het binnenkort uitbreiden naar twee. De frituur was al eerder weggehaald, want dat is te ongezond. Bovendien is het niet halal en er werken best veel moslims in de ambtelijke organisatie tegenwoordig. 'Diversiteitsbeleid binnen een gezond consumptieaanbod', heet dat volgens de voorlichter van het ministerie van Volksgezondheid die langs kwam om de invoering toe te lichten. Thijs zit er niet zo mee, al nam ie op vrijdag toch wel graag een kroketje bij zijn brood. Die broodjes kwamen voorheen van een lokale bakker om de hoek, maar nu worden ze via een Europese aanbesteding geleverd door een bedrijf dat aan de hoogste biologische- en milieuvoorwaarden voldoet. Ze komen nu van 60 kilometer verderop en de bedrijfsleider heeft zo'n grote Amerikaanse bestelbus die Thijs stiekem heel mooi vindt, maar die wel een veel te hoge co2-uitstoot hebben. Dus of het echt milieuvriendelijker is, valt nog te bezien. Bovendien is de bakker om de hoek een grote klant kwijt nu. Thijs haalt er nog wel eens brood voor thuis. Gewoon, omdat het wel een hele goeie bakker is.
14.00 Maik whatsappt naar Ellen of hij naar een nieuwe actiefilm in de bioscoop mag. Maar volgens de Kijkwijzer moet je daar 16 jaar voor zijn, ziet Ellen, die snel op internet kijkt. Dus ze stuurt terug dat het niet mag. Die Kijkwijzer is er niet voor niets. Dan zet ze haar computer uit, trekt haar jas aan en gaat richting station. Tijd om Demi van school te halen. In de trein is een man flyers aan het uitdelen. Hij maakt een nerveuze indruk, en Ellen negeert hem als hij er eentje aan haar uitreikt. "Maar het gaat over mijn oom..." Bij het volgende station wordt hij door een boze conducteur uit de trein gezet. Maik appt ondertussen terug dat hij zijn huissleutel vergeten is, dus dat hij wel naar de bios móet, omdat hij thuis niet binnen kan. Ellen is onverbiddelijk: "Dan zorg je maar dat je om 15.15 bij de Albert Heijn buiten staat. Kun je mooi meehelpen met de boodschappen!" Het blijft stil aan de andere kant.
14.30 Thijs is bijna in Amsterdam voor een meeting met mensen van het hoofdkantoor. Het is een route die hij niet zo vaak rijdt, dus het is altijd goed opletten hoe hard je mag. Binnenkort staat het op ieder hectometerpaaltje, maar nu moet je het toch nog even zelf in de gaten houden. Thijs is een keurige bestuurder die het Nieuwe Rijden al vroeg onder de knie had, maar een vergissinkje is menselijk en de trajectcontroles boven de weg zijn onverbiddelijk. De afspraak is aan de rand van het centrum, maar dankzij een P+R transferium aan de afrit van de snelweg hoeft hij niet de binnenstad in. Hij heeft wel een zuinige auto, maar het is zonder hem er bij al druk genoeg daar. Gelukkig denkt de overheid ook hierin goed mee, en met de tram ben je alsnog zo op je bestemming. De gemeente heeft gelijk: je hebt niets te zoeken met een auto in zo'n stad. Thijs vraagt zich wel een tikje bezorgd af of er nog genoeg saldo op zijn ov-chipkaart staat.
15.08 Ellen trapt met Demi achterop goed door richting Albert Heijn, terwijl haar dochter vertelt over de GGD-arts die allemaal vragen kwam stellen. "Jij en pappa vinden elkaar nog wel lief, toch, mamma?", vraagt ze. "Want ik heb ja gezegd toen de schooldokter dat vroeg." Ellen glimlacht. Ja, ze vindt pappa nog lief. Al gaat ze 'm er nog wel even aan herinneren dat hij vanmorgen de container was vergeten.
15.17 Maik staat mokkend te wachten bij AH. "Mees en Harm mochten wel!", foetert hij, maar Ellen gaat er niet op in. Een actie bij de ingang van de winkel grijpt haar aandacht. Iemand van de PvdA staat maatbekers voor pasta en spaghetti uit te delen. Ze neemt er eentje aan. "Handig zeg! Ik pak ook vaak nét iets te veel en weggooien is zonde!" De vrouw lacht tevreden. Ellen lacht vriendelijk terug. Fijn zo. "Als jij nou even melk pakt. Magere, in die pakken die verkleuren als de houdbaarheid verstrijkt. En scharreleieren!", zegt ze tegen Maik, terwijl ze zoekt naar het ecolabel op een pot Italiaanse pastasaus. Ah kijk, met biologisch geteelde tomaten. Handig, die duidelijke overheidsafspraken over labels. De pot gaat in haar karretje. Als het meisje van de kassa bij het afrekenen vraagt of Ellen nog een tasje wil, schudt ze nee en haalt ze triomfantelijk een grote linnen boodschappentas tevoorschijn. Op de zijkant prijkt het logo van GroenLinks, en daaronder staat in grote letters "Milieuwinst innen? Verpak je boodschappen in linnen!" Het meisje wil nog wel even een identiteitsbewijs van Ellen zien vanwege de fles wijn die ze op de band heeft staan. "Het is toch niet voor hem hè," knikt ze richting Maik. "Ik bedoel.. We kunnen echt een grote boete krijgen mevrouw." Ellen lacht. "Haha, nee, die is nog láng geen 18!" Het meisje lijkt gerustgesteld. De wijn mag in de tas.
15.48 Omdat Maik nu een deel van de boodschappen mee kan nemen op zijn fiets, lijkt het er op dat Ellen eerder thuis is dan gepland. Ze zet alvast de verwarming thuis aan met een appje op haar telefoon. Handig, die functie van de slimme thermostaat! Dat was een goede aanbeveling van de meneer van de gemeente die langskwam met een dikke map vol subsidieregelingen die beschikbaar zouden zijn als ze hun woning aan de moderne ideeën over duurzaamheid zouden aanpassen. Een gratis warmtemeting had aan het licht gebracht dat hun huis wel wat extra isolatie kon gebruiken. Toch fijn dat de overheid zulke dingen mogelijk maakt, vindt Ellen.
16.04 Thuis aangekomen staat er een onbekende man voor de deur. "Ah, daar bent u. Ik belde al aan, maar er was niemand thuis. Ik ben van de gemeente, ik kom controleren of u een hond heeft, en of u daar hondenbelasting voor betaalt." Ellen ontkent, en wordt daarbij overschreeuwd door Demi. "Jaaaa hondje! Die wil ik heel graag meneer!", roept ze. De man glimlacht flauwtjes, en draait zich dan resoluut om richting de voordeur van de buurman. Diens hondje, Max, begon te blaffen van Demi's gekraai. "Hoop dat-ie op tijd betaald heeft, anders krijgen ze een vette boete voor dat vuilnisbakkie", grinnikt Maik. Ellen vraagt het zich af. Haar buurman is niet zo netjes met de regels. Gescheiden vader, ook nog. Laatst liep een van z'n zoontjes na half acht nog buiten rond, terwijl het al donker begon te worden. De buurman zelf ziet er ook altijd zo moe uit. Ze heeft wel eens overwogen om hem op de koffie te vragen, maar dat deed ze toen toch maar niet. Je weet niet wat je in huis haalt. Bovendien: als er wat is, zijn er allerlei instanties beschikbaar om hem te helpen. Het zou haar niet verbazen als Jeugdzorg binnenkort voor de deur staat. Dan kun je er je maar het beste niet mee bemoeien.
Eenmaal binnen zet ze Maik aan zijn huiswerk. Hij moet deze week voor maatschappijleer een opstel schrijven over populisme in de samenleving. "Dat is dat politici mensen bang willen maken door net te doen alsof het heel slecht gaat met alles", weet Maik, "zodat die mensen dan allemaal op hem gaan stemmen omdat hij belooft dat hij het beter maakt. Maar dat kunnen ze helemaal niet en daar geven ze dan de buitenlanders de schuld van!" Hij opent zijn schoolboek op een pagina waarop een foto van Geert Wilders te zien is. Ellen bedenkt zich dat het goed is dat ze Maik naar die andere school gedaan hebben. Het is een goede school. "Vanavond is er op Nederland 2 bij de publieke omroep weer een reportage over die nare man", zegt ze, wijzend op Wilders. "Het komt eigenlijk pas na je bedtijd, maar wat ze in die reportage gaan vertellen is vast heel handig voor je opstel."
Thijs sms't. Zijn meeting was op tijd afgelopen, hij rijdt nu weg en is over een uurtje thuis. "Volgens mij was ik de kliko vergeten vanmorgen. Sorry schat! P.S. Je hebt 'm toch wel met de wieltjes naar de straat gezet hè!?" Ellen glimlacht. Ja, ze vindt pappa nog lief.
N.B.: Namen van betrokkenen zijn gefingeerd
"Wat is er mis met een lolly?", bromde opa nog toen ze met het beertje aan kwam. Maar die snapt het niet zo goed meer. Daar zit toch veel te veel suiker in!
08.40 Demi zet haar fietshelmpje af, geeft haar moeder een kus en rent over het schoolplein naar de deur. Dat mag weer, sinds er rubber tegels gelegd zijn. Ellen fietst richting het station. Twee straten voorbij de school zit een coffeeshop. Medewerkers van de gemeente zijn de ramen aan het dichtspijkeren. Na het toepassen van een nieuwe meetmethode, bleek de school tóch op 248 meter van de school te liggen, en niet op 253 zoals eerder werd gedacht. En binnen de 250 meter moeten ze dicht, die verkooppunten van softdrugs. Ellen is blij toe. Uit de buurt van kinderen houden, die verderfelijke troep. De frietkar krijgt toch ook geen vergunning meer om op het pleintje naast de school te staan? Zelfs niet op zondag! Nou dan.
08.56 Ellen stalt haar fiets op het station met het gratis abonnement dat ze van de gemeente kreeg omdat ze haar auto wegdeed in ruil voor een treinabonnement. Stimuleringsbeleid, noemen ze dat, en Ellen heeft een scherp oog voor zulke voordeeltjes. En nog milieuvriendelijk ook! Haar trein vertrekt om 9.02. Perfecte tijd, want dan is de spits voorbij en hoeft ze niet bij te betalen. Alweer een stukje progressief overheidsbeleid dat in haar voordeel werkt. Het is wel wat drukker geworden in de trein sinds de spitstoeslag is ingegaan, maar Ellen hoeft maar twee haltes met de Sprinter. Ze werkt in deeltijd bij een klein verzekeringskantoor vlak bij het station, en ze moet om half tien beginnen met werken.
09.30 Ellens kantoor zit in een oude villa. Laatst kwam de ARBO-dienst langs, die alle bureaus en stoelen op gingen meten, en de afstand van haar stoel tot het computerscherm, en het daglichtoppervlakte van de ramen. Dat mag namelijk niet kleiner zijn dan 10% van het verblijfsgebied (da's een lastige term voor 'werkvloer'). Alles was in orde, maar de ARBO vond wel dat er nieuwe stoelen moesten komen. De bonnetjes ter controle mogen worden opgestuurd, dat wel, maar dan moeten ze wel binnen 30 dagen binnen zijn. Anders volgt er alsnog een nacontrole. Ellens baas moppert dat de zonnepanelen dan maar even moeten wachten. Er is een ruime subsidieregeling, maar het geld groeit 'm niet op de rug.
12.30 Thijs gaat lunchen. In de kantine is het vega-dag. Dat is 1 dag in de week, maar ze gaan het binnenkort uitbreiden naar twee. De frituur was al eerder weggehaald, want dat is te ongezond. Bovendien is het niet halal en er werken best veel moslims in de ambtelijke organisatie tegenwoordig. 'Diversiteitsbeleid binnen een gezond consumptieaanbod', heet dat volgens de voorlichter van het ministerie van Volksgezondheid die langs kwam om de invoering toe te lichten. Thijs zit er niet zo mee, al nam ie op vrijdag toch wel graag een kroketje bij zijn brood. Die broodjes kwamen voorheen van een lokale bakker om de hoek, maar nu worden ze via een Europese aanbesteding geleverd door een bedrijf dat aan de hoogste biologische- en milieuvoorwaarden voldoet. Ze komen nu van 60 kilometer verderop en de bedrijfsleider heeft zo'n grote Amerikaanse bestelbus die Thijs stiekem heel mooi vindt, maar die wel een veel te hoge co2-uitstoot hebben. Dus of het echt milieuvriendelijker is, valt nog te bezien. Bovendien is de bakker om de hoek een grote klant kwijt nu. Thijs haalt er nog wel eens brood voor thuis. Gewoon, omdat het wel een hele goeie bakker is.
14.00 Maik whatsappt naar Ellen of hij naar een nieuwe actiefilm in de bioscoop mag. Maar volgens de Kijkwijzer moet je daar 16 jaar voor zijn, ziet Ellen, die snel op internet kijkt. Dus ze stuurt terug dat het niet mag. Die Kijkwijzer is er niet voor niets. Dan zet ze haar computer uit, trekt haar jas aan en gaat richting station. Tijd om Demi van school te halen. In de trein is een man flyers aan het uitdelen. Hij maakt een nerveuze indruk, en Ellen negeert hem als hij er eentje aan haar uitreikt. "Maar het gaat over mijn oom..." Bij het volgende station wordt hij door een boze conducteur uit de trein gezet. Maik appt ondertussen terug dat hij zijn huissleutel vergeten is, dus dat hij wel naar de bios móet, omdat hij thuis niet binnen kan. Ellen is onverbiddelijk: "Dan zorg je maar dat je om 15.15 bij de Albert Heijn buiten staat. Kun je mooi meehelpen met de boodschappen!" Het blijft stil aan de andere kant.
14.30 Thijs is bijna in Amsterdam voor een meeting met mensen van het hoofdkantoor. Het is een route die hij niet zo vaak rijdt, dus het is altijd goed opletten hoe hard je mag. Binnenkort staat het op ieder hectometerpaaltje, maar nu moet je het toch nog even zelf in de gaten houden. Thijs is een keurige bestuurder die het Nieuwe Rijden al vroeg onder de knie had, maar een vergissinkje is menselijk en de trajectcontroles boven de weg zijn onverbiddelijk. De afspraak is aan de rand van het centrum, maar dankzij een P+R transferium aan de afrit van de snelweg hoeft hij niet de binnenstad in. Hij heeft wel een zuinige auto, maar het is zonder hem er bij al druk genoeg daar. Gelukkig denkt de overheid ook hierin goed mee, en met de tram ben je alsnog zo op je bestemming. De gemeente heeft gelijk: je hebt niets te zoeken met een auto in zo'n stad. Thijs vraagt zich wel een tikje bezorgd af of er nog genoeg saldo op zijn ov-chipkaart staat.
15.08 Ellen trapt met Demi achterop goed door richting Albert Heijn, terwijl haar dochter vertelt over de GGD-arts die allemaal vragen kwam stellen. "Jij en pappa vinden elkaar nog wel lief, toch, mamma?", vraagt ze. "Want ik heb ja gezegd toen de schooldokter dat vroeg." Ellen glimlacht. Ja, ze vindt pappa nog lief. Al gaat ze 'm er nog wel even aan herinneren dat hij vanmorgen de container was vergeten.
15.17 Maik staat mokkend te wachten bij AH. "Mees en Harm mochten wel!", foetert hij, maar Ellen gaat er niet op in. Een actie bij de ingang van de winkel grijpt haar aandacht. Iemand van de PvdA staat maatbekers voor pasta en spaghetti uit te delen. Ze neemt er eentje aan. "Handig zeg! Ik pak ook vaak nét iets te veel en weggooien is zonde!" De vrouw lacht tevreden. Ellen lacht vriendelijk terug. Fijn zo. "Als jij nou even melk pakt. Magere, in die pakken die verkleuren als de houdbaarheid verstrijkt. En scharreleieren!", zegt ze tegen Maik, terwijl ze zoekt naar het ecolabel op een pot Italiaanse pastasaus. Ah kijk, met biologisch geteelde tomaten. Handig, die duidelijke overheidsafspraken over labels. De pot gaat in haar karretje. Als het meisje van de kassa bij het afrekenen vraagt of Ellen nog een tasje wil, schudt ze nee en haalt ze triomfantelijk een grote linnen boodschappentas tevoorschijn. Op de zijkant prijkt het logo van GroenLinks, en daaronder staat in grote letters "Milieuwinst innen? Verpak je boodschappen in linnen!" Het meisje wil nog wel even een identiteitsbewijs van Ellen zien vanwege de fles wijn die ze op de band heeft staan. "Het is toch niet voor hem hè," knikt ze richting Maik. "Ik bedoel.. We kunnen echt een grote boete krijgen mevrouw." Ellen lacht. "Haha, nee, die is nog láng geen 18!" Het meisje lijkt gerustgesteld. De wijn mag in de tas.
15.48 Omdat Maik nu een deel van de boodschappen mee kan nemen op zijn fiets, lijkt het er op dat Ellen eerder thuis is dan gepland. Ze zet alvast de verwarming thuis aan met een appje op haar telefoon. Handig, die functie van de slimme thermostaat! Dat was een goede aanbeveling van de meneer van de gemeente die langskwam met een dikke map vol subsidieregelingen die beschikbaar zouden zijn als ze hun woning aan de moderne ideeën over duurzaamheid zouden aanpassen. Een gratis warmtemeting had aan het licht gebracht dat hun huis wel wat extra isolatie kon gebruiken. Toch fijn dat de overheid zulke dingen mogelijk maakt, vindt Ellen.
16.04 Thuis aangekomen staat er een onbekende man voor de deur. "Ah, daar bent u. Ik belde al aan, maar er was niemand thuis. Ik ben van de gemeente, ik kom controleren of u een hond heeft, en of u daar hondenbelasting voor betaalt." Ellen ontkent, en wordt daarbij overschreeuwd door Demi. "Jaaaa hondje! Die wil ik heel graag meneer!", roept ze. De man glimlacht flauwtjes, en draait zich dan resoluut om richting de voordeur van de buurman. Diens hondje, Max, begon te blaffen van Demi's gekraai. "Hoop dat-ie op tijd betaald heeft, anders krijgen ze een vette boete voor dat vuilnisbakkie", grinnikt Maik. Ellen vraagt het zich af. Haar buurman is niet zo netjes met de regels. Gescheiden vader, ook nog. Laatst liep een van z'n zoontjes na half acht nog buiten rond, terwijl het al donker begon te worden. De buurman zelf ziet er ook altijd zo moe uit. Ze heeft wel eens overwogen om hem op de koffie te vragen, maar dat deed ze toen toch maar niet. Je weet niet wat je in huis haalt. Bovendien: als er wat is, zijn er allerlei instanties beschikbaar om hem te helpen. Het zou haar niet verbazen als Jeugdzorg binnenkort voor de deur staat. Dan kun je er je maar het beste niet mee bemoeien.
Eenmaal binnen zet ze Maik aan zijn huiswerk. Hij moet deze week voor maatschappijleer een opstel schrijven over populisme in de samenleving. "Dat is dat politici mensen bang willen maken door net te doen alsof het heel slecht gaat met alles", weet Maik, "zodat die mensen dan allemaal op hem gaan stemmen omdat hij belooft dat hij het beter maakt. Maar dat kunnen ze helemaal niet en daar geven ze dan de buitenlanders de schuld van!" Hij opent zijn schoolboek op een pagina waarop een foto van Geert Wilders te zien is. Ellen bedenkt zich dat het goed is dat ze Maik naar die andere school gedaan hebben. Het is een goede school. "Vanavond is er op Nederland 2 bij de publieke omroep weer een reportage over die nare man", zegt ze, wijzend op Wilders. "Het komt eigenlijk pas na je bedtijd, maar wat ze in die reportage gaan vertellen is vast heel handig voor je opstel."
Thijs sms't. Zijn meeting was op tijd afgelopen, hij rijdt nu weg en is over een uurtje thuis. "Volgens mij was ik de kliko vergeten vanmorgen. Sorry schat! P.S. Je hebt 'm toch wel met de wieltjes naar de straat gezet hè!?" Ellen glimlacht. Ja, ze vindt pappa nog lief.
N.B.: Namen van betrokkenen zijn gefingeerd