Nachtmerrie-scenario: je krijgt een beroerte, kan geen pink meer bewegen maar je brein is volledig in staat om alles wat er zoal besproken wordt aan je bedje te horen en te begrijpen. Dus hoor je hoe je handenwringende geliefden een stelletje orgaangraaiende dokter Bibbers toestemming geven om de boel maar leeg te scheppen. Qua organen. Want zo zou je het gewild hebben. *snirf snotter*
Het overkwam de Zweed Jimi Fritze, die inmiddels niet voorleeft in twee nierpatiënten en één leverlijer maar gewoon als totaalpakketje. In een rolstoel, dat wel, maar hee, wij gokken dat de man daar zeer content mee is, gezien zijn bijna-verherverdeling over een heleboel andere mensen. Het is aan één oplettende dokter te danken dat de Zweed niet als een IKEA-kast gedemonteerd is. Roept toch altijd weer de vraag op hoe zorgvuldig de Witte Slopers omgaan met potentiële nierleveranciers. Een orgaandonor is idealiter gezond, jong, hersendood maar verder nog heel en heeft een ruimdenkende familie. Want als die dwarsliggen, houdt het op, zie ook de orgaandonatie van Friso. Huh welke orgaandonatie van Friso? Juist. En deze Jimi kan het navertellen he, er zullen er vast tussen zitten die zelfs niet met hun oogbol konden trillen maar wel bewust meemaakten hoe ze van de life support zijn losgekoppeld. DOODeng, en dit geval zal dan ook tot in lengte van jaren in kroegdiscussies, als het uur eindelijk naar weemoed zwicht na 12 rondjes en 1 bittergarnituur, worden opgerakeld. Waarschijnlijk door een rokende, drinkende midlifer van wiens lever, longen en ander spul echt helemaal niemand meer opknapt: "
NO WAY. Van deze jongen blijven ze af. Laatst was er een kerel in Noorwegen, of Zweden of weet ik veel. Was gewoon nog wakker. In ze hoofd. Hadden ze al bijna opengesneden. Nee hoor, als mij iets overkomt, afblijven." Sja. Misschien toch maar opt-in houden, die donorregistratie.
