Oei oei oei. Mede-informateur en architect van het politieke geklungel dat ons land heden ten dage in de afgrond stort Wouter Bos (ABN, Fortis, PvdA) noemt censuur-pamflettist Lex Hoogduin (ex-baas DNB, onderzoekt tegenwoordig voor de ECB de mogelijkheden van euro-obligaties) in zijn column voor de Volkskrant een '
salonpopulist'. U moet weten dat zulks wel zo'n beetje de meest ernstige belediging is in dergelijke Hoge Kringen. U krijgt dan al snel vragen als 'weet u wie er ook een populist was?' Enfin. Lex Hoogduin gaf in het FD van afgelopen zaterdag een interview met epic quotes waaronder '
als 90% van de huishoudens een of andere toeslag van de overheid ontvangt, zou je toch eens de vraag moeten stellen of er niet zinloos geld wordt rondgepompt'. Voorts pleit Hoogduin voor een kleinere overheid, heeft hij een hekel aan het oeverloze gepolder en laakt hij het gebrek aan duidelijke idealen in de politiek. Ja maarrrr, roept Wouter Bos: tussen duidelijke idealen en visionaire verhalen zit nog zoiets als de dagelijkse gang van zaken, praktische bezwaren en vooral het gebrek aan een meerderheid. Het 'compromis' (de polder) als werkwijze en concept is daardoor onmisbaar en bovendien waardevol doch een onderschat instrument in de hedendaagse politiek en kijk anders maar even naar de USofA, qua stagnatie als ze daar lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Tuurlijk Bos, een negen voor de theoretische exercitie, gelijk aan Heleen Dupuis van gisteren. Maar niet te snel nou. Dat 'een compromis' als politiek instrument niet moet worden onderschat wil niet zeggen dat ieder compromis = goed, hoera en vooruitgang. Het huidige compromis bijvoorbeeld, kabinet Rutte 2.9 enplus SGPCUD66, is vierkant K-U-T, qua inhoud. Geen semantische beschouwingen van politieke vormen meer alstublieft, gaarne wat meer briljante ideeën om dit land weer op stoom te krijgen. Wat dat betreft: 1-0 voor Hoogduin. Belastingverlaging FTW.
