Geenstijl

De scheiding tussen kerk en staat is overal waar die bestaat in gevaar. Dat zal wel weer door de islam komen, zucht u nu verveeld, en ja, in de landstreken waar de islam de baas is, bestaat er inderdaad geen scheiding tussen staat en islam die te vergelijken is met hoe het in Europa en Amerika is geregeld. Maar in Europa en Amerika loert een ander gevaar: de staat neemt meer en meer de taken op zich die vroeger door kerken of andere genootschappen vervuld werden. Onderwijs, liefdadigheid, ziekenverpleging, kunstfinanciering, armenzorg – allemaal taken die langzaam maar zeker door de staat van de kerken zijn overgenomen, want een staatsmonopolie is efficiënter, wie durft het te ontkennen. Zelfs zending en missie zijn door de staat overgenomen en heten nu ‘ontwikkelingshulp’. Willen we die monstergroei van de staat wel? Als de staat zulke taken zakelijk, goedkoop en efficiënt vervulde, zou er weinig bezwaar tegen bestaan dat we nu aan Caesar geven wat we vroeger aan God gaven, maar de staat is niet zakelijk, goedkoop of efficiënt.

De staat is bureaucratisch en duur. De diakenen die in oude tijden bij de protestantse kerken de armenzorg en ziekenverpleging regelden, kregen geen topmanagementtopsalarissen. Bij die armenzorg zaten ze dicht bij hun ‘cliënten’, en zowel de gever als de ontvanger waren zich bewust dat deze vorm van inkomensoverdracht alleen een tijdelijk arrangement kon zijn – het woord ‘uitkeringsgerechtigde’ dat een onvervreemdbaar en permanent recht suggereert, stond nog niet in het woordenboek. Als de bisschop van Salzburg een mis bij Mozart bestelde (de uitvoering mocht niet veel langer dan een half uur duren (or else) – zou zo’n bestelling minder degelijk onderbouwd tot stand zijn gekomen dan een advies van de Raad voor de Kunstsubsidie die het Schönbergensemble of andere piep-piep-knor-knor muziek tienduizenden euro’s belastinggeld toewerpt? Onderwijs en wetenschap: Wie rotsvast staat in zijn geloof dat de kerk altijd al tegen de wetenschap was, en nu met het voorbeeld van Galileo aan wil komen, moet voor straf maar eens in de bronnen en de literatuur gaan uitzoeken hoeveel dagen, en zelfs of, Galileo in de gevangenis heeft gezeten. Jezus zal wel niet over het water gelopen hebben, maar is dat een reden om het aan hem toegeschreven advies ‘Geef de Keizer wat de Keizer, en God wat God toekomt’ niet langer op te volgen? Dingen die niet bij de Keizer thuishoren, het is maar beter om er op te letten dat die ook niet onder zijn machtige hand gaan vallen. De keizer, in ons geval de moderne staat, is minstens even kinderachtig als de beroepschristenen, en voert bijvoorbeeld ook ketterprocessen tegen ongelovigen die de brutaliteit hebben gehad uit te spreken dat ze de heersende staatstheologie van het multiculturalisme onvolwassen flauwekul vinden. Alleen, die moderne staat is wel veel gevaarlijker en machtiger dan de kerken die vroeger wel eens achter een ketter aanzaten. Vluchten voor de staat kan niet meer. (De traditionele beschrijvingen van de macht en de gruwelen van de inquisitie zijn, zie weer de literatuur daarover, historisch niet correct). Onder de islam wil de godsdienst de staat overnemen; hier in het Westen gaan we in de omgekeerde richting. Niet het onkruid van de godsdienst groeit over staat en maatschappij heen, zoals in Saoedi-Arabië en in Iran, maar in het Westen gaat de staat zich steeds meer als een godsdienst gedragen en eist van haar onderdanen een graad van gelijkgestemdheid die tot voor kort alleen voorkwam in kringen van beroepsgelovigen. Wie de huidige Europese Unie of de Euro geen goed idee vindt, wordt direct voor een halve Nazi uitgemaakt. Wie Obamacare of massa-immigratie geen goed idee vindt, of alleen maar kritiek heeft op de manier waarop Obama er maar niet in slaagt een ziekenfonds op te zetten, kan er op rekenen dat hij door de staatsmedia ‘racist’ genoemd wordt. De druk om qua opvattingen en gedachten zich te laten gelijkschakelen, gaat alles te boven wat we tot op heden in de vrije wereld gezien hebben. Zero tolerance voor afwijkende meningen. De islam is geworden wat het is doordat de islam is ontstaan in een staatloze maatschappij in het antieke Arabië, 7de eeuw. De leiders van de moslims kregen de staatsmacht in de schoot geworpen en willen daar geen afstand meer van doen. De moderne staat is groot geworden, 20ste eeuw, in een maatschappij waar de kerken zo marginaal waren geworden dat de staat de verleiding om zich als een kerk te gaan gedragen eenvoudigweg niet kon weerstaan, met alle gevolgen die dat heeft voor onderwijs, zorg, ontwikkelingshulp, kunst, belastingheffing en uiteindelijk ook de vrijheid van meningsuiting. Laten we hopen (voor gelovigen: laten we bidden) dat er een weg terug is.