De Fillipijnen worden getroffen omdat de lokale Moeder Natuur haar ADHD-pillen niet geslikt heeft en dus worden wij bestookt met alle
rampencliché's die hulpverleningsorganisaties (NGO's) en journalisten kunnen bedenken. Weggevaagd. Honderdduizendmiljoen doden. Met de grond gelijk gemaakt. En ga zo maar door. We zullen niet ontkennen dat de situatie zeer ernstig is. We hebben de
Gigapica gezien. Weet u wat het probleem is? NGO's nemen een monopolie op de geldstromen, de communicatie en de slachtoffers, maar er is nauwelijks controle op de NGO's. Dat is het probleem. En slechts zeer weinig mensen hebben kritiek op deze NGO's of durven er kritiek op te hebben, want wie heeft er in godsnaam het lef om kritiek te hebben op organisaties die pretenderen weggewaaide Fillipijnse weeskindjes te helpen? Dat is ook een probleem. Daarnaast zijn NGO's en de (
wederom) massaal afgereisde journalisten er bij gebaat de ramp zo groot mogelijk te laten lijken, want geld en aandacht. Wat er in enorme volumes is, want de wereld is goed en de wereld staat altijd klaar om te helpen. Dat is eveneens een probleem. Er is nauwelijks controle op feiten, geldstromen en de activiteiten van NGO's. Net als
in Haïti. Moeten we de Fillipijnen helpen? Ja. Absoluut. Maar niet zoals we Haïti "hielpen". We hebben daar een hoop mensen financieel gesteund, maar niet de Haïtianen zelf. Die zitten jarenlang met
de ellende, terwijl het geld ergens staat te roesten dan wel in de zakken van puissant rijke Europeanen en Amerikanen is verdwenen. We moeten de Fillipijnen beter helpen. Doelgerichter helpen. Het liefst ook subtieler helpen. En helpen zonder onszelf te verdrinken in de bukkake van sperma die we in onze eigen bek spuiten van al het altruïstische egoboostfappen dat altijd plaatsvindt bij dit soort rampen. Rationele, transparante en efficiënte hulpvoorziening. Wat
Vijaya zegt. Daar zijn de Fillipijnen pas mee geholpen.
